TSMC plant uitbreiding in Amerika
TSMC is de grootste chipproducent ter wereld. Vanuit hun fabrieken leveren ze over de hele wereld halfgeleiders aan voor klanten zoals Apple, Qualcomm, Nvidia, AMD, MediaTek en meer. Zij zijn immers de enigen die toegang hebben tot de productiematerialen en -technieken die nodig zijn om chips te produceren. Bedrijven zoals Apple maken doorgaans zelf eerst een design van die chip, maar zijn dus afhankelijk van TSMC om de apparatuur daadwerkelijk te produceren.
Reden genoeg voor de regering-Trump om de fabrikant in 2020 naar Amerika te halen: Trump wou voor de productie van essentiële elektronica liever niet afhankelijk zijn van het buitenland – en dan vooral niet van China. Dat de huidige fabrieken zo goed als allemaal in Taiwan staan, is daarvoor dan ook een probleem. Zowel Taiwan als de VS menen dat Taiwan een autonoom land is. Alleen zijn zij in de minderheid: China is van mening dat Taiwan een afvallige Chinese provincie is, die ze dan ook een Chinese Republiek blijven noemen. Slechts veertien landen onderschrijven officieel de status van Taiwan als land, al onderhouden de meeste landen wel aparte relaties met China en Taiwan.
Phoenix, Arizona
De situatie in Taiwan staat, net zoals de relatie tussen China en de VS, onder hoogspanning. In 2020 werd al van start gegaan met de bouw van een fabriek in het Amerikaanse Phoenix, Arizona. De meest voorname reden daarvoor is dat er in die regio al redelijk wat expertise rond halfgeleiders aanwezig was. Amerikaanse halfgeleiderproducenten bevonden zich in het verleden namelijk ook al in die regio.
Pas in 2025 zouden de eerste chips van de Amerikaanse banden rollen. Toch maakt het bedrijf nu bekend dat er een tweede gebouw in de maak is. Of daar uiteindelijk ook halfgeleiders geproduceerd zullen worden, laat het management van TSMC voorlopig in het midden. Zonder de uitbreiding zou TSMC al zo’n 12 miljard dollar in de Amerikaanse fabriek geïnvesteerd hebben. Het bedrijf bekijkt dan ook of een tweede productielijn voldoende winstgevend zou zijn en welke techniek er precies gebruikt zou worden om de halfgeleiders te fabriceren.
TSMC is de grootste chipproducent ter wereld. Vanuit hun fabrieken leveren ze over de hele wereld halfgeleiders aan voor klanten zoals Apple, Qualcomm, Nvidia, AMD, MediaTek en meer. Zij zijn immers de enigen die toegang hebben tot de productiematerialen en -technieken die nodig zijn om chips te produceren. Bedrijven zoals Apple maken doorgaans zelf eerst een design van die chip, maar zijn dus afhankelijk van TSMC om de apparatuur daadwerkelijk te produceren.
Reden genoeg voor de regering-Trump om de fabrikant in 2020 naar Amerika te halen: Trump wou voor de productie van essentiële elektronica liever niet afhankelijk zijn van het buitenland – en dan vooral niet van China. Dat de huidige fabrieken zo goed als allemaal in Taiwan staan, is daarvoor dan ook een probleem. Zowel Taiwan als de VS menen dat Taiwan een autonoom land is. Alleen zijn zij in de minderheid: China is van mening dat Taiwan een afvallige Chinese provincie is, die ze dan ook een Chinese Republiek blijven noemen. Slechts veertien landen onderschrijven officieel de status van Taiwan als land, al onderhouden de meeste landen wel aparte relaties met China en Taiwan.
Phoenix, Arizona
De situatie in Taiwan staat, net zoals de relatie tussen China en de VS, onder hoogspanning. In 2020 werd al van start gegaan met de bouw van een fabriek in het Amerikaanse Phoenix, Arizona. De meest voorname reden daarvoor is dat er in die regio al redelijk wat expertise rond halfgeleiders aanwezig was. Amerikaanse halfgeleiderproducenten bevonden zich in het verleden namelijk ook al in die regio.
Pas in 2025 zouden de eerste chips van de Amerikaanse banden rollen. Toch maakt het bedrijf nu bekend dat er een tweede gebouw in de maak is. Of daar uiteindelijk ook halfgeleiders geproduceerd zullen worden, laat het management van TSMC voorlopig in het midden. Zonder de uitbreiding zou TSMC al zo’n 12 miljard dollar in de Amerikaanse fabriek geïnvesteerd hebben. Het bedrijf bekijkt dan ook of een tweede productielijn voldoende winstgevend zou zijn en welke techniek er precies gebruikt zou worden om de halfgeleiders te fabriceren.
