Marsrover Perseverance gebruikt iMac-processor uit jaren 90
Volgens NewScientist wordt Perseverance aangedreven door een PowerPC 750-processor. En die kennen we van… Apples iMac G3 uit 1998 die iconisch werd door zijn kleurrijke doorkijk-cases. Hoewel het niet om exact dezelfde chip gaat, lijkt hij wel als twee druppels water op die van de 23 jaar oude Mac.
Apple gebruikte de oude RISC-CPU’s voordat het bedrijf overschakelde op Intel. Met zijn recente M1-processor (een echte krachtpatser) keert Apple wel terug naar zijn roots door weer intern te gaan ontwikkelen. Maar waarom zou de NASA een processor uit de 90’s willen gebruiken? Met de productiekost heeft het alleszins niets te maken. De oude chips zijn gewoon erg robuust en het is die betrouwbaarheid die hen zo interessant maakt voor de barre omstandigheden op Mars. Voor zijn Orion-ruimtetuig gebruikte de NASA dezelfde RAD750-chip.
Robuustheid staat voorop
De versterkte versie van de PowerPC750-chip, de RAD750, weerstaat straling van 200.000 tot wel 1 miljoen Rads en temperaturen tussen de –55 en 125 graden Celcius. Over een ruige jongen gesproken.
“In vergelijking met de Intel Core i5 die in je laptop zit is de processor een pak langzamer. Hij is wellicht niet sneller dan je smartphone”, zei Matt Lemke, assistent-manager bij de vluchtoperatie van Orion, in 2014. “Snelheid is ook niet van groot belang. Het is de robuustheid die we nodig hebben. We moeten erop kunnen rekenen dat de processor altijd zal werken”, liet hij toen al optekenen.
De PowerPC750 was een single-core-processor met een kloksnelheid van amper 233 MHz. De chip was wel de eerste die ‘dynamic branch prediction’ hanteerde, een technologie die nog altijd gebruikt wordt in moderne processoren. Concreet wordt de efficiëntie van de rekenprocessen verhoogd door te anticiperen op wat de volgende berekeningen zullen zijn. Hoe meer informatie er verwerkt wordt, hoe sneller de chip zal kunnen gaan voorspellen welke taken er zullen volgen.
Volgens NewScientist wordt Perseverance aangedreven door een PowerPC 750-processor. En die kennen we van… Apples iMac G3 uit 1998 die iconisch werd door zijn kleurrijke doorkijk-cases. Hoewel het niet om exact dezelfde chip gaat, lijkt hij wel als twee druppels water op die van de 23 jaar oude Mac.
Apple gebruikte de oude RISC-CPU’s voordat het bedrijf overschakelde op Intel. Met zijn recente M1-processor (een echte krachtpatser) keert Apple wel terug naar zijn roots door weer intern te gaan ontwikkelen. Maar waarom zou de NASA een processor uit de 90’s willen gebruiken? Met de productiekost heeft het alleszins niets te maken. De oude chips zijn gewoon erg robuust en het is die betrouwbaarheid die hen zo interessant maakt voor de barre omstandigheden op Mars. Voor zijn Orion-ruimtetuig gebruikte de NASA dezelfde RAD750-chip.
Robuustheid staat voorop
De versterkte versie van de PowerPC750-chip, de RAD750, weerstaat straling van 200.000 tot wel 1 miljoen Rads en temperaturen tussen de –55 en 125 graden Celcius. Over een ruige jongen gesproken.
“In vergelijking met de Intel Core i5 die in je laptop zit is de processor een pak langzamer. Hij is wellicht niet sneller dan je smartphone”, zei Matt Lemke, assistent-manager bij de vluchtoperatie van Orion, in 2014. “Snelheid is ook niet van groot belang. Het is de robuustheid die we nodig hebben. We moeten erop kunnen rekenen dat de processor altijd zal werken”, liet hij toen al optekenen.
De PowerPC750 was een single-core-processor met een kloksnelheid van amper 233 MHz. De chip was wel de eerste die ‘dynamic branch prediction’ hanteerde, een technologie die nog altijd gebruikt wordt in moderne processoren. Concreet wordt de efficiëntie van de rekenprocessen verhoogd door te anticiperen op wat de volgende berekeningen zullen zijn. Hoe meer informatie er verwerkt wordt, hoe sneller de chip zal kunnen gaan voorspellen welke taken er zullen volgen.
