Deze AI kan sonnetten schrijven zoals Shakespeare
Poëzie kent vandaag de dag steeds minder geheimen voor artificiële intelligentie (AI). Een groep wetenschappers heeft namelijk software gecreëerd die zelf sonnetten kan schrijven “zoals Shakespeare”. Literaire critici delen deze mening echter (nog) niet.
Sonnetten bestaan ten eerste uit een specifieke structuur en rijmschema. Een sonnet bestaat uit 14 regels (drie kwatrijnen, gevolgd daar een couplet). Wetenschappers waren benieuwd of een AI deze structuur automatisch kon aanleren via data. Het programma zou dus niet vertrouwen op andere bronnen zoals rijmwoordenboeken voor de sonnetten.
Voor de ontwikkeling van hun AI hebben de onderzoekers gebruikt gemaakt van 2 600 sonnetten bovenop de 154 van Shakespeare zelf. Dit blijft een relatief klein aantal om een neuraal netwerk te trainen, maar toch slaagt de AI erin om sonnetten te produceren. De gemiddelde lezer kan deze bovendien niet onderscheiden van “menselijke” sonnetten, maar literaire critici kunnen dit wel. Volgens hen ontbreekt het nog aan leesbaarheid en emotie. De onderzoekers blijven intussen de software verbeteren.
Voorlopig kan de AI Shakespeare nog niet evenaren. Creatievelingen kunnen intussen zelf ook aan de slag met deze poëziesoftware op GitHub. Als je je tot slot zou afvragen hoe deze automatisch gegenereerde poëzie eruit ziet, staat hieronder een kort voorbeeld. Het is weliswaar geen sonnet, maar op het eerste gezicht lijkt het wel op menselijke poëzie.
Poëzie kent vandaag de dag steeds minder geheimen voor artificiële intelligentie (AI). Een groep wetenschappers heeft namelijk software gecreëerd die zelf sonnetten kan schrijven “zoals Shakespeare”. Literaire critici delen deze mening echter (nog) niet.
Sonnetten bestaan ten eerste uit een specifieke structuur en rijmschema. Een sonnet bestaat uit 14 regels (drie kwatrijnen, gevolgd daar een couplet). Wetenschappers waren benieuwd of een AI deze structuur automatisch kon aanleren via data. Het programma zou dus niet vertrouwen op andere bronnen zoals rijmwoordenboeken voor de sonnetten.
Voor de ontwikkeling van hun AI hebben de onderzoekers gebruikt gemaakt van 2 600 sonnetten bovenop de 154 van Shakespeare zelf. Dit blijft een relatief klein aantal om een neuraal netwerk te trainen, maar toch slaagt de AI erin om sonnetten te produceren. De gemiddelde lezer kan deze bovendien niet onderscheiden van “menselijke” sonnetten, maar literaire critici kunnen dit wel. Volgens hen ontbreekt het nog aan leesbaarheid en emotie. De onderzoekers blijven intussen de software verbeteren.
Voorlopig kan de AI Shakespeare nog niet evenaren. Creatievelingen kunnen intussen zelf ook aan de slag met deze poëziesoftware op GitHub. Als je je tot slot zou afvragen hoe deze automatisch gegenereerde poëzie eruit ziet, staat hieronder een kort voorbeeld. Het is weliswaar geen sonnet, maar op het eerste gezicht lijkt het wel op menselijke poëzie.
