Nieuwe ‘eeuwige’ opslagmethode behoudt data tot 1.000 jaar
Een Japans onderzoeksteam heeft “eeuwige opslag”-technologie gecrëerd: het demonstreerde en testte met succes een opstelling die data tot 1.000 jaar kan bewaren met dezelfde capaciteit als een harde schijf.
Dat is meer dan een verhonderdvoudiging van de levensduur van een HDD of SSD, die het doorgaans vijf jaar of minder uithouden. Optische schijven (cd’s, dvd’s en cd-rom’s) zingen het langer uit, maar kunnen geen grote hoeveelheden aan. Er is dus een lacune waar de Japanse eeuwige opslag zich kan nestelen als het team erin slaagt het te commercialiseren.
Wafer
Ze hebben alvast aangetoond dat hun proefopstelling de beloofde duurzaamheid heeft. Het team maakt gebruik van metalen nanodots, die ze plaatsen op een siliconen wafer – de basis die men standaard gebruikt voor computerchips. De nanodots worden op specifieke plaatsen aangebracht over de wafer zodat elk een binaire waarde 0 of 1 representeert.
Wanneer de data volledig is verspreid over het oppervlak, wordt de wafer vacuüm verpakt met behulp van een isolerende film. Zowel de nanodots als de film zorgen ervoor dat de drager over een lange levensduur beschikt. De wetenschappers verwachten dat het in die opstelling ook mogelijk is om de data op de wafer draadloos te lezen.
Bakproces
Net zoals bij de huidige opslagtechnologie kan men bij deze methode in lagen werken om data op te stapelen. Voor hun demonstratie maakte het team gebruik van een testchip met vier lagen, gebakken op 180 nanometer. Dat leverde hen een capaciteit van 10 gigabits per inch op. [related_article id=”211627″]
Het is verre van wat een hedendaagse HDD kan opslaan, maar de wetenschappers poneren dat als men gebruik maakt van het geavanceerdere 14 nanometer bakproces, de capaciteit opgetrokken kan worden naar 1 terabit per inch. Dat komt wel in de buurt van de capaciteit van een harde schijf.
Om te testen of de chip wel degelijk bestand was tegen 1.000 jaar aan slijt, stopte het Japanse team deze in een hogedrukoven om een millenium aan blootstelling te simuleren. Een uur in de machine was vergelijkbaar met een jaar. Na 1.000 uur onder hogedruk werkt de chip nog altijd naar behoren.
Een Japans onderzoeksteam heeft “eeuwige opslag”-technologie gecrëerd: het demonstreerde en testte met succes een opstelling die data tot 1.000 jaar kan bewaren met dezelfde capaciteit als een harde schijf.
Dat is meer dan een verhonderdvoudiging van de levensduur van een HDD of SSD, die het doorgaans vijf jaar of minder uithouden. Optische schijven (cd’s, dvd’s en cd-rom’s) zingen het langer uit, maar kunnen geen grote hoeveelheden aan. Er is dus een lacune waar de Japanse eeuwige opslag zich kan nestelen als het team erin slaagt het te commercialiseren.
Wafer
Ze hebben alvast aangetoond dat hun proefopstelling de beloofde duurzaamheid heeft. Het team maakt gebruik van metalen nanodots, die ze plaatsen op een siliconen wafer – de basis die men standaard gebruikt voor computerchips. De nanodots worden op specifieke plaatsen aangebracht over de wafer zodat elk een binaire waarde 0 of 1 representeert.
Wanneer de data volledig is verspreid over het oppervlak, wordt de wafer vacuüm verpakt met behulp van een isolerende film. Zowel de nanodots als de film zorgen ervoor dat de drager over een lange levensduur beschikt. De wetenschappers verwachten dat het in die opstelling ook mogelijk is om de data op de wafer draadloos te lezen.
Bakproces
Net zoals bij de huidige opslagtechnologie kan men bij deze methode in lagen werken om data op te stapelen. Voor hun demonstratie maakte het team gebruik van een testchip met vier lagen, gebakken op 180 nanometer. Dat leverde hen een capaciteit van 10 gigabits per inch op. [related_article id=”211627″]
Het is verre van wat een hedendaagse HDD kan opslaan, maar de wetenschappers poneren dat als men gebruik maakt van het geavanceerdere 14 nanometer bakproces, de capaciteit opgetrokken kan worden naar 1 terabit per inch. Dat komt wel in de buurt van de capaciteit van een harde schijf.
Om te testen of de chip wel degelijk bestand was tegen 1.000 jaar aan slijt, stopte het Japanse team deze in een hogedrukoven om een millenium aan blootstelling te simuleren. Een uur in de machine was vergelijkbaar met een jaar. Na 1.000 uur onder hogedruk werkt de chip nog altijd naar behoren.
