Nanospiegel betekent doorbraak in optische computers

Professor Julien Laurat en zijn team van de Université Pierre et Marie Curie hebben de kleinste spiegel ter wereld ontwikkeld. De spiegel bestaat uit slechts 2.000 cesiumatomen, maar heeft hetzelfde reflectieniveau als materialen bestaande uit tientallen miljoenen atomen. Dankzij deze eigenschappen is de nanospiegel ideaal voor het ontwikkelen van een optische computer.

De Parijse onderzoekers maken gebruik van een optische vezel met een diameter van 400 nanometer dat wordt gecombineerd met een keten van cesiumatomen. Door deze atomen op de juiste manier te aligneren, kan het materiaal licht reflecteren. Hiervoor dient men wel gebruik te maken van een specifieke kleur licht. De atomen moeten immers gepositioneerd worden op de halve golflengte van de lichtstraal.

Door verschillende spiegels op de juiste manier te plaatsen, kan het team onderzoekers licht tijdelijk ‘vangen’. Hierdoor kan men de spiegels gebruiken om lichtpulsen te ontvangen en op te slaan, waardoor een optisch geheugensysteem ontstaat. Dit maakt de nanospiegels uitermate geschikt om optische circuits en computers te maken. Deze computers worden aanzien als de toekomst, aangezien ze sneller en efficiënter kunnen zijn dan klassieke elektrische toestellen.

Professor Julien Laurat en zijn team van de Université Pierre et Marie Curie hebben de kleinste spiegel ter wereld ontwikkeld. De spiegel bestaat uit slechts 2.000 cesiumatomen, maar heeft hetzelfde reflectieniveau als materialen bestaande uit tientallen miljoenen atomen. Dankzij deze eigenschappen is de nanospiegel ideaal voor het ontwikkelen van een optische computer.

De Parijse onderzoekers maken gebruik van een optische vezel met een diameter van 400 nanometer dat wordt gecombineerd met een keten van cesiumatomen. Door deze atomen op de juiste manier te aligneren, kan het materiaal licht reflecteren. Hiervoor dient men wel gebruik te maken van een specifieke kleur licht. De atomen moeten immers gepositioneerd worden op de halve golflengte van de lichtstraal.

Door verschillende spiegels op de juiste manier te plaatsen, kan het team onderzoekers licht tijdelijk ‘vangen’. Hierdoor kan men de spiegels gebruiken om lichtpulsen te ontvangen en op te slaan, waardoor een optisch geheugensysteem ontstaat. Dit maakt de nanospiegels uitermate geschikt om optische circuits en computers te maken. Deze computers worden aanzien als de toekomst, aangezien ze sneller en efficiënter kunnen zijn dan klassieke elektrische toestellen.