Waarom NASA zijn eigen ruimteschip in brand gaat steken
Volgende week dinsdag lanceert Orbital ATK een Cygnus-bevoorradingscapsule naar het ISS. Enkele weken later zal NASA die capsule in brand steken. De brand moet de grootste ooit in de ruimte zijn maar zal als alles goed gaat wel helemaal onder controle blijven. Het vuur-experiment is een onderdeel van het drieledige Saffire-onderzoek. Saffire staat voor Spacecraft Fire Experiment en het acroniem doet ons vermoeden dat NASA een speciale divisie heeft om dergelijke namen te verzinnen.
Nu NASA zijn zinnen heeft gezet op bemande missies naar een asteroïde en vervolgens Mars, wil het de gevaren van vuur aan boord van een ruimteschip beter begrijpen. Een brand is zowat het gevaarlijkste dat kan voorkomen tijdens een bemande missie. Niet alleen kan vuur kritieke onderdelen beschadigen, de chemische reactie vult een capsule verder met rook en verbruikt actief de aanwezige zuurstof op.
SIBAL
Experimenten met vuur in de ruimte bleven voorlopig om begrijpelijke redenen tot een absoluut minimum beperkt. Niemand wil immers per ongeluk het ISS afbranden. Sneuvelt Cygnus, dan is dat echter geen probleem, al hoopt NASA uiteraard dat het zo ver niet komt.
Het Cygnus-ruimteschip van Orbital ATK vertrekt op 22 maart bovenop een Atlas V van United Launch Alliance. De Antares-raket van Orbital, die al voor een onvoorzien vuur-experiment zorgde bij een lancering eind 2014, blijft dus nog op stal. Naast de nodige bevoorradingsmiddelen voor het ruimtestation zal de het ruimteschip een afgezonderd compartiment bijhebben met daarin Saffire. Saffire zelf bestaat uit twee onderdelen: enerzijds elektronica om alles in goede banen te leiden en anderzijds een compartiment waar zuurstof kan doorstromen. In dat compartiment stopt NASA een stuk SIBAL van 40 op 94 centimeter. SIBAL is een stof gemaakt uit een combinatie van glasvezel en katoen, die je al eens in een ruimteschip terugvindt.
Veilige afstand
Na het afladen van het materiaal zal Cygnus twee maanden aan het ISS gekoppeld blijven. In die periode gebruiken de astronauten de capsule als grote afvalcontainer. Saffire blijft de hele tijd aan boord. Na het loskoppelen zal Cygnus wegvliegen van het ISS. Zodra het tuig op veilige afstand is, steekt NASA van op de aarde et SIBAL in brand. Sensoren en geavanceerde camera’s zullen de reactie waarnemen. NASA voorspelt dat het SIBAL zo’n tweeëneenhalf uur lang zal branden, waarna het experiment is beëindigd maar Cygnus hopelijk verder intact is.
Vurige dood
Het tuig heeft immers nog enige tijd nodig om alle data naar grondstations te stralen zodat NASA aan het onderzoeken kan. Saffire heeft twee erg concrete doelen. Enerzijds hoopt NASA met het experiment te ontdekken of een vlam in microzwaartekracht blijft groeien of door de omgeving beperkt wordt in haar grootte. Anderzijds moet het experiment verklappen welke materialen op welke manier branden. Daarom krijgt dit eerste experiment nog twee vervolgen. Saffire 2 en 3 zullen eveneens plaatsvinden aan boord van een Cygnuscapsule. Experiment twee staat gepland voor juni.
Na de test en het doorstralen van de data is Cygnus niet veel meer dan een vliegende vuilbak. Het ruimtetuig zal terugkeren naar de aarde om op te branden in de dampkring boven de Stille Oceaan, net zoals al zijn voorgangers. Cygnus is immers sowieso niet gebouwd om levend terug te keren naar de begane grond.
Volgende week dinsdag lanceert Orbital ATK een Cygnus-bevoorradingscapsule naar het ISS. Enkele weken later zal NASA die capsule in brand steken. De brand moet de grootste ooit in de ruimte zijn maar zal als alles goed gaat wel helemaal onder controle blijven. Het vuur-experiment is een onderdeel van het drieledige Saffire-onderzoek. Saffire staat voor Spacecraft Fire Experiment en het acroniem doet ons vermoeden dat NASA een speciale divisie heeft om dergelijke namen te verzinnen.
Nu NASA zijn zinnen heeft gezet op bemande missies naar een asteroïde en vervolgens Mars, wil het de gevaren van vuur aan boord van een ruimteschip beter begrijpen. Een brand is zowat het gevaarlijkste dat kan voorkomen tijdens een bemande missie. Niet alleen kan vuur kritieke onderdelen beschadigen, de chemische reactie vult een capsule verder met rook en verbruikt actief de aanwezige zuurstof op.
SIBAL
Experimenten met vuur in de ruimte bleven voorlopig om begrijpelijke redenen tot een absoluut minimum beperkt. Niemand wil immers per ongeluk het ISS afbranden. Sneuvelt Cygnus, dan is dat echter geen probleem, al hoopt NASA uiteraard dat het zo ver niet komt.
Het Cygnus-ruimteschip van Orbital ATK vertrekt op 22 maart bovenop een Atlas V van United Launch Alliance. De Antares-raket van Orbital, die al voor een onvoorzien vuur-experiment zorgde bij een lancering eind 2014, blijft dus nog op stal. Naast de nodige bevoorradingsmiddelen voor het ruimtestation zal de het ruimteschip een afgezonderd compartiment bijhebben met daarin Saffire. Saffire zelf bestaat uit twee onderdelen: enerzijds elektronica om alles in goede banen te leiden en anderzijds een compartiment waar zuurstof kan doorstromen. In dat compartiment stopt NASA een stuk SIBAL van 40 op 94 centimeter. SIBAL is een stof gemaakt uit een combinatie van glasvezel en katoen, die je al eens in een ruimteschip terugvindt.
Veilige afstand
Na het afladen van het materiaal zal Cygnus twee maanden aan het ISS gekoppeld blijven. In die periode gebruiken de astronauten de capsule als grote afvalcontainer. Saffire blijft de hele tijd aan boord. Na het loskoppelen zal Cygnus wegvliegen van het ISS. Zodra het tuig op veilige afstand is, steekt NASA van op de aarde et SIBAL in brand. Sensoren en geavanceerde camera’s zullen de reactie waarnemen. NASA voorspelt dat het SIBAL zo’n tweeëneenhalf uur lang zal branden, waarna het experiment is beëindigd maar Cygnus hopelijk verder intact is.
Vurige dood
Het tuig heeft immers nog enige tijd nodig om alle data naar grondstations te stralen zodat NASA aan het onderzoeken kan. Saffire heeft twee erg concrete doelen. Enerzijds hoopt NASA met het experiment te ontdekken of een vlam in microzwaartekracht blijft groeien of door de omgeving beperkt wordt in haar grootte. Anderzijds moet het experiment verklappen welke materialen op welke manier branden. Daarom krijgt dit eerste experiment nog twee vervolgen. Saffire 2 en 3 zullen eveneens plaatsvinden aan boord van een Cygnuscapsule. Experiment twee staat gepland voor juni.
Na de test en het doorstralen van de data is Cygnus niet veel meer dan een vliegende vuilbak. Het ruimtetuig zal terugkeren naar de aarde om op te branden in de dampkring boven de Stille Oceaan, net zoals al zijn voorgangers. Cygnus is immers sowieso niet gebouwd om levend terug te keren naar de begane grond.
