Computeralgoritme leest je gedachten
Tijdens een winterrit met de wagen word je overvallen door een ijsplek. In een misplaatste reflex trek je aan je stuur, je verliest de controle over de auto en je raast doorheen het immer slecht gepositioneerd watermeloenkraam. De watermeloenschade is enorm, om maar niet te spreken van je wagen die iets verderop tegen een betonnen muur staat, een metertje korter dan voordien.
Een computeralgoritme ontwikkeld aan de universiteit van Illinois moet dergelijke rampscenario’s in de toekomst voorkomen. Het algoritme weet wat je wil doen, zelfs wanneer de acties die je onderneemt om je doel te bereiken onderbroken worden. In casu is het voor het algoritme duidelijk dat het je intentie is om op de baan te blijven. De plots ruk aan je stuur is een reflex veroorzaakt door een externe stoorfactor. De computercode weet dat, waarna ze je auto op de weg kan houden en de winterwatermeloenen kan redden.
Hersenbloeding
Hetzelfde algoritme kan helpen bij een slachtoffer van bijvoorbeeld een hersenbloeding. Die patiënt, die bijvoorbeeld een armprothese heeft, zal het erg moeilijk hebben om een beker water te pakken. Zeker wanneer eventuele hersenschade tot spasmes leidt is het vrijwel onmogelijk om zo’n eenvoudige acties tot een goed einde te brengen. Het computeralgoritme weet in dat geval opnieuw wat de patiënt echt wil doen. De prothese compenseert voor eventuele spasmes, trillingen of andere al dan niet interne stoorfactoren.
Justin Horowitz, eerste auteur van de studie, ontwikkelde het algoritme door proefpersonen naar een beker te laten grijpen op een virtuele bureau. Het hand van de testsubjecten werd telkens weggeduwd. Uiteindelijk kon Horiwitz een geavanceerde mathematische code schrijven die de storing negeerde, om zo de intentie verder uit te voeren.
Sneller dan een mens
Het algoritme kan in de toekomst in machines verwerkt worden. Die machines kunnen vervolgens reageren op allerhande onvoorziene omstandigheden, en dat sneller dan een mens. Wij doen er gemiddelde één tiende van een seconde over om te reageren op een onverwachte prikkel. Een machine die dat sneller doet, en zelfs compenseert door storingen van binnenuit, kan heel wat accidenten voorkomen.
Tijdens een winterrit met de wagen word je overvallen door een ijsplek. In een misplaatste reflex trek je aan je stuur, je verliest de controle over de auto en je raast doorheen het immer slecht gepositioneerd watermeloenkraam. De watermeloenschade is enorm, om maar niet te spreken van je wagen die iets verderop tegen een betonnen muur staat, een metertje korter dan voordien.
Een computeralgoritme ontwikkeld aan de universiteit van Illinois moet dergelijke rampscenario’s in de toekomst voorkomen. Het algoritme weet wat je wil doen, zelfs wanneer de acties die je onderneemt om je doel te bereiken onderbroken worden. In casu is het voor het algoritme duidelijk dat het je intentie is om op de baan te blijven. De plots ruk aan je stuur is een reflex veroorzaakt door een externe stoorfactor. De computercode weet dat, waarna ze je auto op de weg kan houden en de winterwatermeloenen kan redden.
Hersenbloeding
Hetzelfde algoritme kan helpen bij een slachtoffer van bijvoorbeeld een hersenbloeding. Die patiënt, die bijvoorbeeld een armprothese heeft, zal het erg moeilijk hebben om een beker water te pakken. Zeker wanneer eventuele hersenschade tot spasmes leidt is het vrijwel onmogelijk om zo’n eenvoudige acties tot een goed einde te brengen. Het computeralgoritme weet in dat geval opnieuw wat de patiënt echt wil doen. De prothese compenseert voor eventuele spasmes, trillingen of andere al dan niet interne stoorfactoren.
Justin Horowitz, eerste auteur van de studie, ontwikkelde het algoritme door proefpersonen naar een beker te laten grijpen op een virtuele bureau. Het hand van de testsubjecten werd telkens weggeduwd. Uiteindelijk kon Horiwitz een geavanceerde mathematische code schrijven die de storing negeerde, om zo de intentie verder uit te voeren.
Sneller dan een mens
Het algoritme kan in de toekomst in machines verwerkt worden. Die machines kunnen vervolgens reageren op allerhande onvoorziene omstandigheden, en dat sneller dan een mens. Wij doen er gemiddelde één tiende van een seconde over om te reageren op een onverwachte prikkel. Een machine die dat sneller doet, en zelfs compenseert door storingen van binnenuit, kan heel wat accidenten voorkomen.
