NASA denkt aan inktvisrobot voor verkenning Europa
De zeeën van Europa prikkelen de interesse van menig astrobioloog. We bedoelen hier uiteraard niet de Noordzee, maar de watermassa onder de ijskorst van Jupiters maan. De getijdenkracht die de gasreus uitoefent op de maan Europa doen de maan uitrekken en inkrimpen, met energie, warme en vloeibaar water tot gevolg. NASA wil maar al te graag een kijkje nemen onder de ijskorst maar dat brengt een berg praktische problemen met zich mee. Er bestaat momenteel immers geen rover die in staat is de oceanen te onderzoeken.
Energie in het water
Een klassiek karretje is waardeloos en dus gooien onderzoekers het voor een andere boeg. Een team van de Cornell-universiteit in de VS stelt een elektrodynamische inktvis voor die zacht, rekbaar en autonoom is. De inktvis zal uit een flexibel materiaal worden vervaardigd en lange tentakels hebben. Door die tentakels uit te spreiden moet de rover veranderingen in het elektromagnetische veld omzetten in energie, die vervolgens gebruikt wordt om water via elektrolyse te splitsen in H2 en O2. Die gassen moet de mechanische inktvis vervolgens gebruiken om lichaamsdelen op te blazen en af te laten. De veranderende vorm zal op zijn beurt beweging met zich mee brengen.
Lichtgevende inktvis
De onderzoekers van Cornell suggereren bovendien dat de inktvis bio-elektrische eigenschappen kan hebben. Het ding moet met andere woorden licht geven in de duisternis om zo de onderwateromgeving te fotograferen. Voorlopig is de inktvisrobot louter theoretisch en staat er dus niet meteen een lancering gepland. Onderzoek aan de Cornell-universiteit moet uitwijzen of het theoretische concept ook praktisch haalbaar is. Zelfs zonder een robotinktvis naar Europa te sturen zal het onderzoek volgens de wetenschappers zijn vruchten afwerpen. Als neveneffect zal de studie immers uitwijzen of levende organismen hun energie kunnen halen uit de wijzigende elektromagnetische velden. Ook het concept van een flexibele robot als rover wordt dankzij het onderzoek verder uitgewerkt.
De zeeën van Europa prikkelen de interesse van menig astrobioloog. We bedoelen hier uiteraard niet de Noordzee, maar de watermassa onder de ijskorst van Jupiters maan. De getijdenkracht die de gasreus uitoefent op de maan Europa doen de maan uitrekken en inkrimpen, met energie, warme en vloeibaar water tot gevolg. NASA wil maar al te graag een kijkje nemen onder de ijskorst maar dat brengt een berg praktische problemen met zich mee. Er bestaat momenteel immers geen rover die in staat is de oceanen te onderzoeken.
Energie in het water
Een klassiek karretje is waardeloos en dus gooien onderzoekers het voor een andere boeg. Een team van de Cornell-universiteit in de VS stelt een elektrodynamische inktvis voor die zacht, rekbaar en autonoom is. De inktvis zal uit een flexibel materiaal worden vervaardigd en lange tentakels hebben. Door die tentakels uit te spreiden moet de rover veranderingen in het elektromagnetische veld omzetten in energie, die vervolgens gebruikt wordt om water via elektrolyse te splitsen in H2 en O2. Die gassen moet de mechanische inktvis vervolgens gebruiken om lichaamsdelen op te blazen en af te laten. De veranderende vorm zal op zijn beurt beweging met zich mee brengen.
Lichtgevende inktvis
De onderzoekers van Cornell suggereren bovendien dat de inktvis bio-elektrische eigenschappen kan hebben. Het ding moet met andere woorden licht geven in de duisternis om zo de onderwateromgeving te fotograferen. Voorlopig is de inktvisrobot louter theoretisch en staat er dus niet meteen een lancering gepland. Onderzoek aan de Cornell-universiteit moet uitwijzen of het theoretische concept ook praktisch haalbaar is. Zelfs zonder een robotinktvis naar Europa te sturen zal het onderzoek volgens de wetenschappers zijn vruchten afwerpen. Als neveneffect zal de studie immers uitwijzen of levende organismen hun energie kunnen halen uit de wijzigende elektromagnetische velden. Ook het concept van een flexibele robot als rover wordt dankzij het onderzoek verder uitgewerkt.
