Curiosity vindt vloeibaar water op Mars
Dat er water is op Mars weten we al langer. Onderzoekers waren er echter van overtuigd dat H2O enkel als ijs kan bestaan op de koude rode planeet. De Marsjeep Curiosity ontdekte nu dat die veronderstelling wel eens verkeerd kan zijn. Naar alle waarschijnlijkheid zit er vloeibaar water vlak onder de oppervlakte, al moeten de omstandigheden perfect zijn en is het water verre van drinkbaar.
Pekel
Curiosity is niet door een plas gereden; zo eenvoudig is het nooit. De rover ontdekte zelfs geen echt water, maar calciumperchloraat. Het perchloraat is een zout met enkele interessante eigenschappen: het absorbeert water uit de atmosfeer, en verlaagt het vriespunt van vocht waar het mee gebonden is tot -70 graden Celsius. Volgens het weerstation aan boord van Curiosity zijn de omstandigheden ‘snachts en vlak na de zonsopgang in de winter ideaal voor de absorptie van water. Onderzoekers kunnen zelfs schatten hoeveel water door het perchloraat vloeibaar wordt gemaakt.
De opname doet zich voor wanneer waterdamp in de atmosfeer aanvriest op de grond. Het calciumperchoraat op de grond komt dan in aanraking met het ijs, waardoor het smelt en een soort pekelvocht vormt. Dat vocht sijpelt onmiddellijk doorheen de poreuze grond de bodem in. Het vloeibare water kan vervolgens door de grond bewegen, een beetje zoals dat op de Aarde ook het geval is.
Leven
De vondst verrast wetenschappers, die er tot nu toe van overtuigd waren dat vloeibaar water enkel lang geleden op Mars bestond. Zo’n 4,5 miljard jaar geleden zou vloeibaar water wel door de rode rivierbeddingen gestroomd hebben. Toen had de planeet een atmosfeer die aanzienlijk dikker was. In de loop der tijd is het beschermende magnetische veld rond Mars verdwenen. Zonder dat veld, dat bij ons verantwoordelijk is voor het Noorderlicht, is de atmosfeer niet beschermd tegen deeltjes afkomstig van de zon. Die hebben de Mars-atmosfeer bijgevolg langzaam maar zeker de ruimte in gekatapulteerd.
De vondst toont aan dat Mars nog heel wat geheimen moet prijsgeven, zowel over het verleden als het heden. De kans op het vinden van leven is echter niet significant vergroot. Vloeibaar water is noodzakelijk voor leven zoals wij het kennen en er bestaan op de Aarde extremofiele bacteriën die kunnen overleven in een erg zoute omgeving, maar water alleen is niet genoeg. Mars is nog steeds erg droog, erg koud en vooral de kosmische radiatie die het oppervlak genadeloos bombardeert
Dat er water is op Mars weten we al langer. Onderzoekers waren er echter van overtuigd dat H2O enkel als ijs kan bestaan op de koude rode planeet. De Marsjeep Curiosity ontdekte nu dat die veronderstelling wel eens verkeerd kan zijn. Naar alle waarschijnlijkheid zit er vloeibaar water vlak onder de oppervlakte, al moeten de omstandigheden perfect zijn en is het water verre van drinkbaar.
Pekel
Curiosity is niet door een plas gereden; zo eenvoudig is het nooit. De rover ontdekte zelfs geen echt water, maar calciumperchloraat. Het perchloraat is een zout met enkele interessante eigenschappen: het absorbeert water uit de atmosfeer, en verlaagt het vriespunt van vocht waar het mee gebonden is tot -70 graden Celsius. Volgens het weerstation aan boord van Curiosity zijn de omstandigheden ‘snachts en vlak na de zonsopgang in de winter ideaal voor de absorptie van water. Onderzoekers kunnen zelfs schatten hoeveel water door het perchloraat vloeibaar wordt gemaakt.
De opname doet zich voor wanneer waterdamp in de atmosfeer aanvriest op de grond. Het calciumperchoraat op de grond komt dan in aanraking met het ijs, waardoor het smelt en een soort pekelvocht vormt. Dat vocht sijpelt onmiddellijk doorheen de poreuze grond de bodem in. Het vloeibare water kan vervolgens door de grond bewegen, een beetje zoals dat op de Aarde ook het geval is.
Leven
De vondst verrast wetenschappers, die er tot nu toe van overtuigd waren dat vloeibaar water enkel lang geleden op Mars bestond. Zo’n 4,5 miljard jaar geleden zou vloeibaar water wel door de rode rivierbeddingen gestroomd hebben. Toen had de planeet een atmosfeer die aanzienlijk dikker was. In de loop der tijd is het beschermende magnetische veld rond Mars verdwenen. Zonder dat veld, dat bij ons verantwoordelijk is voor het Noorderlicht, is de atmosfeer niet beschermd tegen deeltjes afkomstig van de zon. Die hebben de Mars-atmosfeer bijgevolg langzaam maar zeker de ruimte in gekatapulteerd.
De vondst toont aan dat Mars nog heel wat geheimen moet prijsgeven, zowel over het verleden als het heden. De kans op het vinden van leven is echter niet significant vergroot. Vloeibaar water is noodzakelijk voor leven zoals wij het kennen en er bestaan op de Aarde extremofiele bacteriën die kunnen overleven in een erg zoute omgeving, maar water alleen is niet genoeg. Mars is nog steeds erg droog, erg koud en vooral de kosmische radiatie die het oppervlak genadeloos bombardeert
