Test

Dit is een popup

Computerchips zo dun als een atoom

Wetenschappers ontwikkelden siliciumtransistors met een dikte van slechts één atoom. De technologie plaveit de weg voor supersnelle computerchips, waar kleinere transistors meer snelheid en efficiëntie betekenen.

Onderzoekers van Amerikaanse universiteit van Austin in Texas hebben ’s werelds eerste transistor uit siliceen geproduceerd. Siliceen is voor silicium wat grafeen is voor koolstof: een vlak van slechts één atoom dik. In tegenstelling tot grapheen is siliceen erg moeilijk te produceren. Enkele jaren geleden was de stof nog lauter theoretisch. Wetenschappers zijn echter naarstig opzoek naar een methode om siliceen te produceren en te gebruiken als transistor op een computerchip.

Kleiner is beter

Je hoeft geen computerdeskundige te zijn om te begrijpen wat het voordeel is van de hoogtechnologische substantie. Chips worden gemaakt met silicium-transistors. Kleinere transistors staan garant voor efficiëntere chips. Kijk maar naar de nieuwe Intel-chips: de nieuwste generatie werkt met transistors van 14 nanometer, in contrast met cpu’s met 22 nanometer-transistors die tot vorig jaar de norm waren. Het verschil van 8 nanometer maakt de chips veel energie-efficiënter waardoor ze minder warmte gebruiken en er veel dunnere laptops en tablets nodig zijn.

Zilver

Siliceen is één atoom dik en een silicium-atoom heeft een dikte van afgerond 0,12 nanometer. Een chip gemaakt met siliceen zou bijgevolg onnoemelijk veel efficiënter zijn dan de reeds hoogtechnologische 14 nanometer-exemplaren. Helaas is Siliceen niet stabiel in het productieproces: contact met de lucht kan het goedje om zeep helpen. Professor Akinwande bedacht daarom een procedé waarbij silicium-atomen in een vacuümkamer condenseren op zilver.

De resulterende laag kon Akinwade gebruiken als basis voor enkele transistors, de eerste ooit gemaakt. Hij publiceerde zijn bevindingen in Nature Nanotechnology. De transistors hebben nog niet meteen een plaatsje op de volgende generatie Core-chips van Intel. Daarvoor staat het onderzoek nog niet ver genoeg, maar de verwezenlijkingen van de professor brengen ongezien snelle en zuinige computerchips een stapje dichterbij. De vraag is niet meer of een siliceen-chip mogelijk is, maar wanneer iemand er één ontwikkeld.

Onderzoekers van Amerikaanse universiteit van Austin in Texas hebben ’s werelds eerste transistor uit siliceen geproduceerd. Siliceen is voor silicium wat grafeen is voor koolstof: een vlak van slechts één atoom dik. In tegenstelling tot grapheen is siliceen erg moeilijk te produceren. Enkele jaren geleden was de stof nog lauter theoretisch. Wetenschappers zijn echter naarstig opzoek naar een methode om siliceen te produceren en te gebruiken als transistor op een computerchip.

Kleiner is beter

Je hoeft geen computerdeskundige te zijn om te begrijpen wat het voordeel is van de hoogtechnologische substantie. Chips worden gemaakt met silicium-transistors. Kleinere transistors staan garant voor efficiëntere chips. Kijk maar naar de nieuwe Intel-chips: de nieuwste generatie werkt met transistors van 14 nanometer, in contrast met cpu’s met 22 nanometer-transistors die tot vorig jaar de norm waren. Het verschil van 8 nanometer maakt de chips veel energie-efficiënter waardoor ze minder warmte gebruiken en er veel dunnere laptops en tablets nodig zijn.

Zilver

Siliceen is één atoom dik en een silicium-atoom heeft een dikte van afgerond 0,12 nanometer. Een chip gemaakt met siliceen zou bijgevolg onnoemelijk veel efficiënter zijn dan de reeds hoogtechnologische 14 nanometer-exemplaren. Helaas is Siliceen niet stabiel in het productieproces: contact met de lucht kan het goedje om zeep helpen. Professor Akinwande bedacht daarom een procedé waarbij silicium-atomen in een vacuümkamer condenseren op zilver.

De resulterende laag kon Akinwade gebruiken als basis voor enkele transistors, de eerste ooit gemaakt. Hij publiceerde zijn bevindingen in Nature Nanotechnology. De transistors hebben nog niet meteen een plaatsje op de volgende generatie Core-chips van Intel. Daarvoor staat het onderzoek nog niet ver genoeg, maar de verwezenlijkingen van de professor brengen ongezien snelle en zuinige computerchips een stapje dichterbij. De vraag is niet meer of een siliceen-chip mogelijk is, maar wanneer iemand er één ontwikkeld.

chipnieuwsonderzoekprocessorsiliceensiliciumWetenschap

Gerelateerde artikelen

Volg ons

ICT Jaarboek 2021-2022 – TechPulse Business

ICT Jaarboek 2021-2022 – TechPulse Business

Bestel nu!