Waarom fabrikanten liegen over opslagcapaciteit
Opslagruimte op je mobiele telefoon wordt steeds belangrijker. Nu telefoons WQHD-resoluties hebben en apps steeds groter worden, durft het interne geheugen al eens snel vol te lopen. “16 GB volstaat voor mij”, reageren velen nochtans. De teleurstelling is dan ook groot wanneer het geheugen 8 GB later al propvol zit.
Rechtbank
Het fenomeen komt terug bij iedere smartphone maar naar goede gewoonte is Apple kop van jut. Klanten sleepten de fabrikant voor de Amerikaanse rechter omdat ze maar 13 GB van de beloofde 16 GB echt ter beschikking kregen. Toch is Apple, dat nochtans niet de gewoonte heeft om specificaties naar geld te bieden, hier onterecht de dupe. Hoge bomen vangen veel wind lijkt van toepassing aangezien een vergelijkende studie, die toegegeven al een jaar oud is, ander licht werpt op de zaak. Een onderzoek van de Britse consumentenwaakhond Which toont aan dat Apple met 13 GB van de beloofde 16 GB bijzonder goed scoort.
[related_article id=”158256″]
Nexustelefoons scoren eveneens niet slecht. De Nexus 5 leverde 12,28 GB af voor zijn beloofde 16 GB. Sony haalde de twaalf al niet meer met de Xperia Z1 en op de One Mini van HTC en de LG G2 geef je meer dan 5 GB af. Samsung is de grootste boosdoener. De Galaxy S4 leverde amper de helft van de beloofde opslagruimte.
Waardeloze cijfers
De cijfers zijn misschien een beetje gedateerd maar de oorzaak is dat niet. Telefoonbouwers adverteren immers niet de opslagruimte op hun toestel, ze hebben het over de totale opslagcapaciteit van het intern geheugen. Al bij al een waardeloos getal, want die opslagruimte wordt per definitie voor een deel ingenomen door het besturingssysteem.
Android en Apple zijn in dat opzicht ongeveer even efficiënt. Bij allebei speel je enkele gigabytes kwijt aan het OS maar blijft het verlies al bij al nog binnen de perken, dat bewijst de Nexus, waar Google’s ‘pure’ android op staat. Apple verdient bij deze dus niet geviseerd te worden, andere Androidfabrikanten treft meer schuld.
Functies en plaats
Waarom krijg je van Samsung immers bijna 4 GB minder opslagruimte dan van Google, terwijl beide toestellen op Android draaien? Het antwoord is eenvoudig. Om zich te differentiëren van elkaar wikkelen ontwikkelaars graag een eigen schil over de originele versie van Android. Denk maar aan Touchwiz van Samsung of Emotion van Huawei. Een ander uiterlijk en tientallen nieuwe functies moeten de ene Androidtelefoon boven de andere doen uitsteken, maar die functies nemen natuurlijk plaats in.
Hoe meer functies je krijgt, hoe meer opslagruimte je betaalt. Een afweging waar iets voor te zeggen is, ware het niet dat 90 procent van de functies en aanpassingen aan het uiterlijk voor het overgrote merendeel van de gebruikers geen meerwaarde biedt. Zo is vooral Samsung kampioen van de zware skins en de nutteloze functies. Als gebruiker verkies je misschien meer opslagruimte boven een functie die je niet wil.
En daar komen we aan het pijnlijkste punt van het verhaal. Zowel de nutteloze functies als de bergen bloatware die fabrikanten maar al te vaak op je kostbare 16 GB parkeren kan je niet verwijderen. Bovendien vermeldt niemand hoeveel opslagruimte je echt vrij hebt. Dat is iets waar reviewers, inclusief wijzelf, maar al te vaak over kijken.
Sober
Apple en de Nexustelefoons hebben geen bloatware en geen overbodige functies, dus zij houden het eerder sober. Toch valt er iets te zeggen voor de rechtszaak tegen Apple. Ergens is het getal op de doos van de telefoon nietszeggend en dus bedrieglijk.
Het lijken dus fabrikanten van Androidtelefoons die het zwaarst zondigen en het meeste opslagruimte inpikken, maar onze ervaring leert dat het bij Windows nog erger is. Het Windowsbesturingssysteem is erg uitgebreid maar bijgevolg erg log en groot. Resultaat: een tablet van 16 GB is er eigenlijk één van nog geen 5 GB, zonder bloatware.
Laptops
Bij laptops is de situatie net hetzelfde, maar omdat de harde schijf van een laptop een stuk groter is valt het probleem minder op. Nu ultrabooks met SSD’s in de rekken liggen zal menig klant zich ongetwijfeld ook al afgevraagd hebben hoe hun toestel met 128 GB zo snel vol raakte.
De rechtszaak tegen Apple is dus enigszins hypocriet. Alle merken zijn in hetzelfde bedje ziek en Apple doet het in verhouding goed. Toch mogen we de zaak niet wegwuiven als het gejoel van juristen die geld juichen want de klagers kaarten een interessant probleem aan.
Het nut van regelgeving
In het voordeel van de consument is een regelgeving omtrent de opslagruimte, waar fabrikanten moeten vermelden hoeveel je werkelijk krijgt en niet hoeveel er ooit vrij was, een stuk eerlijker. Bovendien komt een dergelijke regeling de pittige concurrentiestrijd tussen Androidtelefoons ten goede. Nu zo veel telefoons zo hard op elkaar lijken biedt de vrije opslagruimte een objectieve maatstaaf waartegen je vrijwel identieke toestellen kan vergelijken. Tot slot zou het fabrikanten overhalen om geen zware skins vol nutteloze functies toe te voegen, maar enkel zaken die een meerwaarde bieden bovenop de maagdelijke Android.
Opslagruimte op je mobiele telefoon wordt steeds belangrijker. Nu telefoons WQHD-resoluties hebben en apps steeds groter worden, durft het interne geheugen al eens snel vol te lopen. “16 GB volstaat voor mij”, reageren velen nochtans. De teleurstelling is dan ook groot wanneer het geheugen 8 GB later al propvol zit.
Rechtbank
Het fenomeen komt terug bij iedere smartphone maar naar goede gewoonte is Apple kop van jut. Klanten sleepten de fabrikant voor de Amerikaanse rechter omdat ze maar 13 GB van de beloofde 16 GB echt ter beschikking kregen. Toch is Apple, dat nochtans niet de gewoonte heeft om specificaties naar geld te bieden, hier onterecht de dupe. Hoge bomen vangen veel wind lijkt van toepassing aangezien een vergelijkende studie, die toegegeven al een jaar oud is, ander licht werpt op de zaak. Een onderzoek van de Britse consumentenwaakhond Which toont aan dat Apple met 13 GB van de beloofde 16 GB bijzonder goed scoort.
[related_article id=”158256″]
Nexustelefoons scoren eveneens niet slecht. De Nexus 5 leverde 12,28 GB af voor zijn beloofde 16 GB. Sony haalde de twaalf al niet meer met de Xperia Z1 en op de One Mini van HTC en de LG G2 geef je meer dan 5 GB af. Samsung is de grootste boosdoener. De Galaxy S4 leverde amper de helft van de beloofde opslagruimte.
Waardeloze cijfers
De cijfers zijn misschien een beetje gedateerd maar de oorzaak is dat niet. Telefoonbouwers adverteren immers niet de opslagruimte op hun toestel, ze hebben het over de totale opslagcapaciteit van het intern geheugen. Al bij al een waardeloos getal, want die opslagruimte wordt per definitie voor een deel ingenomen door het besturingssysteem.
Android en Apple zijn in dat opzicht ongeveer even efficiënt. Bij allebei speel je enkele gigabytes kwijt aan het OS maar blijft het verlies al bij al nog binnen de perken, dat bewijst de Nexus, waar Google’s ‘pure’ android op staat. Apple verdient bij deze dus niet geviseerd te worden, andere Androidfabrikanten treft meer schuld.
Functies en plaats
Waarom krijg je van Samsung immers bijna 4 GB minder opslagruimte dan van Google, terwijl beide toestellen op Android draaien? Het antwoord is eenvoudig. Om zich te differentiëren van elkaar wikkelen ontwikkelaars graag een eigen schil over de originele versie van Android. Denk maar aan Touchwiz van Samsung of Emotion van Huawei. Een ander uiterlijk en tientallen nieuwe functies moeten de ene Androidtelefoon boven de andere doen uitsteken, maar die functies nemen natuurlijk plaats in.
Hoe meer functies je krijgt, hoe meer opslagruimte je betaalt. Een afweging waar iets voor te zeggen is, ware het niet dat 90 procent van de functies en aanpassingen aan het uiterlijk voor het overgrote merendeel van de gebruikers geen meerwaarde biedt. Zo is vooral Samsung kampioen van de zware skins en de nutteloze functies. Als gebruiker verkies je misschien meer opslagruimte boven een functie die je niet wil.
En daar komen we aan het pijnlijkste punt van het verhaal. Zowel de nutteloze functies als de bergen bloatware die fabrikanten maar al te vaak op je kostbare 16 GB parkeren kan je niet verwijderen. Bovendien vermeldt niemand hoeveel opslagruimte je echt vrij hebt. Dat is iets waar reviewers, inclusief wijzelf, maar al te vaak over kijken.
Sober
Apple en de Nexustelefoons hebben geen bloatware en geen overbodige functies, dus zij houden het eerder sober. Toch valt er iets te zeggen voor de rechtszaak tegen Apple. Ergens is het getal op de doos van de telefoon nietszeggend en dus bedrieglijk.
Het lijken dus fabrikanten van Androidtelefoons die het zwaarst zondigen en het meeste opslagruimte inpikken, maar onze ervaring leert dat het bij Windows nog erger is. Het Windowsbesturingssysteem is erg uitgebreid maar bijgevolg erg log en groot. Resultaat: een tablet van 16 GB is er eigenlijk één van nog geen 5 GB, zonder bloatware.
Laptops
Bij laptops is de situatie net hetzelfde, maar omdat de harde schijf van een laptop een stuk groter is valt het probleem minder op. Nu ultrabooks met SSD’s in de rekken liggen zal menig klant zich ongetwijfeld ook al afgevraagd hebben hoe hun toestel met 128 GB zo snel vol raakte.
De rechtszaak tegen Apple is dus enigszins hypocriet. Alle merken zijn in hetzelfde bedje ziek en Apple doet het in verhouding goed. Toch mogen we de zaak niet wegwuiven als het gejoel van juristen die geld juichen want de klagers kaarten een interessant probleem aan.
Het nut van regelgeving
In het voordeel van de consument is een regelgeving omtrent de opslagruimte, waar fabrikanten moeten vermelden hoeveel je werkelijk krijgt en niet hoeveel er ooit vrij was, een stuk eerlijker. Bovendien komt een dergelijke regeling de pittige concurrentiestrijd tussen Androidtelefoons ten goede. Nu zo veel telefoons zo hard op elkaar lijken biedt de vrije opslagruimte een objectieve maatstaaf waartegen je vrijwel identieke toestellen kan vergelijken. Tot slot zou het fabrikanten overhalen om geen zware skins vol nutteloze functies toe te voegen, maar enkel zaken die een meerwaarde bieden bovenop de maagdelijke Android.
