Hollywood wil met DNS-servers knoeien om piraterij tegen te gaan

Advocaten van de Motion Picture Association of America (MPAA) broeden op een tactiek waarbij piraterijsites uit het DNS worden geschrapt. Op die manier zouden ze onvindbaar worden voor surfers. Dat schrijft The Verge.

Het DNS-systeem (Domain Name System) wordt in de lucht gehouden door lokale internetproviders of derde partijen als Google en werkt als een soort telefoonboek voor internet. Het zet URL-adressen (zoals http://www.networkcontent.be) om in IP-adressen (zoals 178.208.39.208).

[related_article id=”160734″]

Uit de memo van de MPAA blijkt dat zij willen dat sites die volgens hen over de schreef gaan, uit dat DNS-systeem geschrapt worden. Je kan dan nog wel het adres van, pakweg, The Pirate Bay in je browser intikken, maar je zal de site zelf nooit te zien krijgen.

Dit soort praktijken werden in 2011 al eens voorgesteld in het kader van de SOPA-wet (Stop Online Piracy Act), maar werden door het Amerikaanse Congres geblokkeerd. De MPAA bekijkt nu of het blokkeren van DNS-gegevens in overeenstemming is met reeds bestaande wetten en onderzoekt met een serviceprovider als Comcast hoe een en ander in de praktijk zou moeten werken.

Fundamenten van het internet
In de praktijk heeft nog niemand ooit zo’n blokkering van DNS-gegevens gevraagd, omdat het raakt aan de fundamenten waarop het internet gebouwd is. Het zou de filmindustrie ook een zeer machtig wapen geven in het blokkeren van websites die haar niet aanstaan.

Het juridische argument van de MPAA draait rond de claim dat DNS-gegevens gewoon een soort index zijn en geen data zelf omleiden. Op die manier zouden ze onder dezelfde bevelen vallen die Hollywood nu al gebruikt om bepaalde content van het internet te halen. Die bevelen, in het kader van de Digital Millennium Copyright Act, krijgen echter vaak de kritiek dat ze te haastig en te breed zijn opgesteld. Dit uitbreiden naar het DNS-systeem kan het probleem nog erger maken.

Dreigmiddel
De bestaande dwangbevelen worden vaak ook gebruikt als een dreigmiddel. Pas als internetproviders er niet op ingaan, worden ze voor de rechter gedaagd. Het is dus goed mogelijk dat er dan ook sites uit het DNS-systeem verdwijnen, zonder dat er zich ooit een rechter over heeft uitgesproken.

De legale verantwoordelijkheid voor zowat alle websites op de wereld zou dan ook verschuiven naar de DNS-providers, net zoals bijvoorbeeld Youtube verantwoordelijk is voor de videoclips op zijn site. De stortvloed van dwangbevelen zouden voor die providers dan ook een logistieke nachtmerrie betekenen. 

Niet opgewassen tegen VPN en Tor
Bovendien zou deze maatregel weinig soelaas bieden tegen technisch onderlegde surfers, iets wat de MPAA trouwens ook onderkent. Wie het IP-adres rechtstreeks in zijn browser intikt, geraakt nog altijd op de geblokkeerde site en ook met tools als VPN of Tor kan de blokkade omzeild worden.

Ook de veiligheid van de DNS-servers zelf (die nu al door groeperingen als het Syrian Electronic Army gebruikt worden om bepaalde sites te gijzelen) zou in het gedrang komen. Technieken als DNSSEC kunnen, onder de plannen van de MPAA, immers snel in de problemen komen.

Zwarte markt
En last but not least: de kans dat er, na een DNS-blokkade, een soort zwarte markt voor DNS-gegevens opduikt, is reëel. Surfers die dan op zoek zijn naar gepirateerde films zouden dan nog veel meer risico lopen op het binnenhalen van virussen, wormen, trojans en ander digitaal gespuis.

Advocaten van de Motion Picture Association of America (MPAA) broeden op een tactiek waarbij piraterijsites uit het DNS worden geschrapt. Op die manier zouden ze onvindbaar worden voor surfers. Dat schrijft The Verge.

Het DNS-systeem (Domain Name System) wordt in de lucht gehouden door lokale internetproviders of derde partijen als Google en werkt als een soort telefoonboek voor internet. Het zet URL-adressen (zoals http://www.networkcontent.be) om in IP-adressen (zoals 178.208.39.208).

[related_article id=”160734″]

Uit de memo van de MPAA blijkt dat zij willen dat sites die volgens hen over de schreef gaan, uit dat DNS-systeem geschrapt worden. Je kan dan nog wel het adres van, pakweg, The Pirate Bay in je browser intikken, maar je zal de site zelf nooit te zien krijgen.

Dit soort praktijken werden in 2011 al eens voorgesteld in het kader van de SOPA-wet (Stop Online Piracy Act), maar werden door het Amerikaanse Congres geblokkeerd. De MPAA bekijkt nu of het blokkeren van DNS-gegevens in overeenstemming is met reeds bestaande wetten en onderzoekt met een serviceprovider als Comcast hoe een en ander in de praktijk zou moeten werken.

Fundamenten van het internet
In de praktijk heeft nog niemand ooit zo’n blokkering van DNS-gegevens gevraagd, omdat het raakt aan de fundamenten waarop het internet gebouwd is. Het zou de filmindustrie ook een zeer machtig wapen geven in het blokkeren van websites die haar niet aanstaan.

Het juridische argument van de MPAA draait rond de claim dat DNS-gegevens gewoon een soort index zijn en geen data zelf omleiden. Op die manier zouden ze onder dezelfde bevelen vallen die Hollywood nu al gebruikt om bepaalde content van het internet te halen. Die bevelen, in het kader van de Digital Millennium Copyright Act, krijgen echter vaak de kritiek dat ze te haastig en te breed zijn opgesteld. Dit uitbreiden naar het DNS-systeem kan het probleem nog erger maken.

Dreigmiddel
De bestaande dwangbevelen worden vaak ook gebruikt als een dreigmiddel. Pas als internetproviders er niet op ingaan, worden ze voor de rechter gedaagd. Het is dus goed mogelijk dat er dan ook sites uit het DNS-systeem verdwijnen, zonder dat er zich ooit een rechter over heeft uitgesproken.

De legale verantwoordelijkheid voor zowat alle websites op de wereld zou dan ook verschuiven naar de DNS-providers, net zoals bijvoorbeeld Youtube verantwoordelijk is voor de videoclips op zijn site. De stortvloed van dwangbevelen zouden voor die providers dan ook een logistieke nachtmerrie betekenen. 

Niet opgewassen tegen VPN en Tor
Bovendien zou deze maatregel weinig soelaas bieden tegen technisch onderlegde surfers, iets wat de MPAA trouwens ook onderkent. Wie het IP-adres rechtstreeks in zijn browser intikt, geraakt nog altijd op de geblokkeerde site en ook met tools als VPN of Tor kan de blokkade omzeild worden.

Ook de veiligheid van de DNS-servers zelf (die nu al door groeperingen als het Syrian Electronic Army gebruikt worden om bepaalde sites te gijzelen) zou in het gedrang komen. Technieken als DNSSEC kunnen, onder de plannen van de MPAA, immers snel in de problemen komen.

Zwarte markt
En last but not least: de kans dat er, na een DNS-blokkade, een soort zwarte markt voor DNS-gegevens opduikt, is reëel. Surfers die dan op zoek zijn naar gepirateerde films zouden dan nog veel meer risico lopen op het binnenhalen van virussen, wormen, trojans en ander digitaal gespuis.