KinderGoogle richt zich op je kroost

Google heeft een monopolie op het internet, zeker bij ons. In China gaat Baidu nog met (groot) een deel van de koek lopen en over de oceaan staan Bing en Yahoo hun mannetje, maar in Nederland heeft de zoekgigant een martkaandeel van bijna 95 procent terwijl dat getal in België oploopt tot voorbij 98 procent. De kans dat je kinderen Google al gebruikt hebben is dus min of meer 100 procent.

Toch zijn de diensten van de zoekgigant niet gericht op kinderen onder de pakweg dertien jaar. Niet omwille van eventuele schunnige zoekresultaten, want die kan de zoekmachine goed filteren, maar omdat de resultaten niet relevant zijn. Een volwassene die over auto’s opzoekt is misschien geïnteresseerd in prijzen en websites van verkopers, kinderen zullen meer gediend zijn met leuke afbeeldingen, algemene informatie spelletjes of speelgoed.

[related_article id=”158578″]

Amtrak
Pavni Diwanji, ontwikkelingshoofd bij Google, kwam op het idee van een kindvriendelijke zoekmachine toen haar dochter naar treinen googelde, en het vertrekschema van Amerika’s Amtraks te zien kreeg. Nutteloze informatie voor een achtjarige. Diwanji’s idee voor een kindergoogle kon op veel bijval rekenen binnen het bedrijf, volgens haar omdat veel werknemers op een leeftijd zijn waarom ze jonge kinderen hebben rondlopen thuis.

Hoe Google voor kinderen er in de praktijk zal uitzien, en welke diensten een kinderversie krijgen, weten we nog niet. Naast de zoekmachine zal het vermoedelijk om populaire diensten zoals Youtube of Chrome gaan.

Naast het leveren kindgerichte informatie vindt Diwanji betrokkenheid van de ouders belangrijk. Zijn behouden dus de mogelijkheid om te bekijken waar hun kapoenen mee bezig zijn. “Kinderen hebben al toegang tot technologie, zowel thuis als op school”, aldus de vrouw in USA Today, “we kunnen ze niet tegenhouden, dus een beter idee is om er voor te zorgen dat ze de tech op een goede manier gebruiken.”

Kinder-advertenties?
Het klinkt allemaal heel nobel, maar een kritisch oog merkt enkele kanttekeningen op. Het is geen geheim dat Google leeft van advertenties. Dat onze data verzameld wordt vinden we meestal geen probleem: we maken de afweging en (in tegenstelling tot bij sommige andere bedrijven) hebben niet enkel adverteerders hier baat bij (Google Now). Bij kinderen licht het delicater: niet alleen zijn zij niet in staat om die afweging evenwichtig te maken, ze worden bovendien veel gemakkelijker beïnvloed door advertenties.

Als wij googelen naar Auto, en enkele advertenties voor Dacia’s en Mitsubishi’s de revue zien passeren, kunnen we daar mee om. Als kindergoogle op diezelfde plaats reclame zal plaatsen voor een lego-auto of elektrische speelgoud-auto’s gaat dat veel meer impact hebben.

Do (no) Evil
Zowel bij ons als in de VS zijn er gelukkig restricties op adverteren naar kinderen toe, maar Google betreedt met zijn plannen een relatief onbekend terrein. Het zou natuurlijk kunnen dat het bedrijf echt gewoon goed wil doen, en niet uit is op een extra centje. De internetgigant heeft er altijd een filosofie op na gehouden. Dat Larry Page onlangs suggereerde dat zijn bedrijf het ‘do no evil’ mantra ontgroeid is straalt natuurlijk niet echt vertrouwen uit. 

Google heeft een monopolie op het internet, zeker bij ons. In China gaat Baidu nog met (groot) een deel van de koek lopen en over de oceaan staan Bing en Yahoo hun mannetje, maar in Nederland heeft de zoekgigant een martkaandeel van bijna 95 procent terwijl dat getal in België oploopt tot voorbij 98 procent. De kans dat je kinderen Google al gebruikt hebben is dus min of meer 100 procent.

Toch zijn de diensten van de zoekgigant niet gericht op kinderen onder de pakweg dertien jaar. Niet omwille van eventuele schunnige zoekresultaten, want die kan de zoekmachine goed filteren, maar omdat de resultaten niet relevant zijn. Een volwassene die over auto’s opzoekt is misschien geïnteresseerd in prijzen en websites van verkopers, kinderen zullen meer gediend zijn met leuke afbeeldingen, algemene informatie spelletjes of speelgoed.

[related_article id=”158578″]

Amtrak
Pavni Diwanji, ontwikkelingshoofd bij Google, kwam op het idee van een kindvriendelijke zoekmachine toen haar dochter naar treinen googelde, en het vertrekschema van Amerika’s Amtraks te zien kreeg. Nutteloze informatie voor een achtjarige. Diwanji’s idee voor een kindergoogle kon op veel bijval rekenen binnen het bedrijf, volgens haar omdat veel werknemers op een leeftijd zijn waarom ze jonge kinderen hebben rondlopen thuis.

Hoe Google voor kinderen er in de praktijk zal uitzien, en welke diensten een kinderversie krijgen, weten we nog niet. Naast de zoekmachine zal het vermoedelijk om populaire diensten zoals Youtube of Chrome gaan.

Naast het leveren kindgerichte informatie vindt Diwanji betrokkenheid van de ouders belangrijk. Zijn behouden dus de mogelijkheid om te bekijken waar hun kapoenen mee bezig zijn. “Kinderen hebben al toegang tot technologie, zowel thuis als op school”, aldus de vrouw in USA Today, “we kunnen ze niet tegenhouden, dus een beter idee is om er voor te zorgen dat ze de tech op een goede manier gebruiken.”

Kinder-advertenties?
Het klinkt allemaal heel nobel, maar een kritisch oog merkt enkele kanttekeningen op. Het is geen geheim dat Google leeft van advertenties. Dat onze data verzameld wordt vinden we meestal geen probleem: we maken de afweging en (in tegenstelling tot bij sommige andere bedrijven) hebben niet enkel adverteerders hier baat bij (Google Now). Bij kinderen licht het delicater: niet alleen zijn zij niet in staat om die afweging evenwichtig te maken, ze worden bovendien veel gemakkelijker beïnvloed door advertenties.

Als wij googelen naar Auto, en enkele advertenties voor Dacia’s en Mitsubishi’s de revue zien passeren, kunnen we daar mee om. Als kindergoogle op diezelfde plaats reclame zal plaatsen voor een lego-auto of elektrische speelgoud-auto’s gaat dat veel meer impact hebben.

Do (no) Evil
Zowel bij ons als in de VS zijn er gelukkig restricties op adverteren naar kinderen toe, maar Google betreedt met zijn plannen een relatief onbekend terrein. Het zou natuurlijk kunnen dat het bedrijf echt gewoon goed wil doen, en niet uit is op een extra centje. De internetgigant heeft er altijd een filosofie op na gehouden. Dat Larry Page onlangs suggereerde dat zijn bedrijf het ‘do no evil’ mantra ontgroeid is straalt natuurlijk niet echt vertrouwen uit.