Disney print zijn eerste wollen teddybeer
De meeste dingen die tot hiertoe al uit 3D-printers gerold zijn, zijn innovatieve objecten gemaakt van plastic of verwante kunststoffen. Laat het echter aan Disney over om daar verandering in te brengen: 3D-printen ontdekt zijn knuffelige kant.
Onderzoekers aan Carnegie Mellon University"s Human-Computer Interaction Institute ontwikkelden, met steun van Disney Research Pittsburgh, een "viltprinter". Deze machine werkt zoals de gekende 3D-printers, maar gebruikt wol, en geen plastic spoelen, om de lagen te creëren. Een viltnaald wordt door de wol geduwd, om die te doen samenhangen. Het effect heeft dan ook wat weg van een kruising tussen een 3D-printer en een naaimachine.
[related_article id=”160734″]
Professor Scott Hudson is overtuigd van de mogelijkheden van "zijn" materiaal. "Wij breiden hiermee de hoeveelheid mogelijke materialen voor 3D-printen aanzienlijk uit, waardoor er heel wat nieuwe productiemogelijkheden ontstaan.
Probleempjes
Het prototype van de printer heeft wel nog een aantal beperkingen. De afgewerkte objecten kunnen nog iets te makkelijk uit elkaar getrokken worden; een probleem waarvoor een elastische kleefstof een oplossing kan bieden. De dikte van de wol houdt ook in dat het proces minder precies is, vergeleken met de veel fijnere lagen die een gewonde 3D-printer kan produceren. Bij een teddybeer ziet het resultaat er ironisch genoeg erg ambachtelijk uit, maar voor andere gebruiksmogelijkheden moet dit nog verbeterd worden.
De viltprinter zou immers voor heel wat meer gebruikt kunnen worden dan enkel deze experimentele teddybeer: van speelgoedbeesten tot kleding, Hudson ziet heel wat potentieel. Hij wil ook verder werken aan mixed-media printers, die harde en zachte materialen zouden kunnen combineren. De knuffelbeer is met andere woorden dus nog maar het begin.
De meeste dingen die tot hiertoe al uit 3D-printers gerold zijn, zijn innovatieve objecten gemaakt van plastic of verwante kunststoffen. Laat het echter aan Disney over om daar verandering in te brengen: 3D-printen ontdekt zijn knuffelige kant.
Onderzoekers aan Carnegie Mellon University"s Human-Computer Interaction Institute ontwikkelden, met steun van Disney Research Pittsburgh, een "viltprinter". Deze machine werkt zoals de gekende 3D-printers, maar gebruikt wol, en geen plastic spoelen, om de lagen te creëren. Een viltnaald wordt door de wol geduwd, om die te doen samenhangen. Het effect heeft dan ook wat weg van een kruising tussen een 3D-printer en een naaimachine.
[related_article id=”160734″]
Professor Scott Hudson is overtuigd van de mogelijkheden van "zijn" materiaal. "Wij breiden hiermee de hoeveelheid mogelijke materialen voor 3D-printen aanzienlijk uit, waardoor er heel wat nieuwe productiemogelijkheden ontstaan.
Probleempjes
Het prototype van de printer heeft wel nog een aantal beperkingen. De afgewerkte objecten kunnen nog iets te makkelijk uit elkaar getrokken worden; een probleem waarvoor een elastische kleefstof een oplossing kan bieden. De dikte van de wol houdt ook in dat het proces minder precies is, vergeleken met de veel fijnere lagen die een gewonde 3D-printer kan produceren. Bij een teddybeer ziet het resultaat er ironisch genoeg erg ambachtelijk uit, maar voor andere gebruiksmogelijkheden moet dit nog verbeterd worden.
De viltprinter zou immers voor heel wat meer gebruikt kunnen worden dan enkel deze experimentele teddybeer: van speelgoedbeesten tot kleding, Hudson ziet heel wat potentieel. Hij wil ook verder werken aan mixed-media printers, die harde en zachte materialen zouden kunnen combineren. De knuffelbeer is met andere woorden dus nog maar het begin.
