Marsmissie nagebootst in Spanje

Niemand houdt van stof. Toch hebben wij met ons miezerig aards stof niet te klagen. Op Mars is het gruis van een heel andere categorie, in die mate dat het één van de grootste gevaren vormt voor toekomstige expedities naar onze rode buur.

Dat komt doordat het bestaat uit silicaten. Eens ingeademd ontpopt het goedje zich tot een cocktail van gevaarlijke chemische stoffen. Natuurlijk plannen toekomstige astronauten niet om het stof van Mars in te ademen, maar de substantie is zo hardnekkig dat zoiets voorkomen geen gemakkelijke klus zal zijn.

Miljoenen jaren van rondwaaien en tegen elkaar aanstoten in de droge atmosfeer van de planeet transformeerde het fijne zand tot een microscopisch fijn überstof waar zelfs een hoogtechnologische luchtsluis het moeilijk mee zal hebben. Alsof dat nog niet volstaat bevat het poeder een hoge concentratie gemagnetiseerd ijzeroxide. Zo blijft het vlotjes plakken aan de binnenkant van de meest gevoelige machines.

Zeef
Het stofprobleem is er eentje om op te lossen dus, toch zeker voordat we enkele mensen naar Mars schieten met de verwachting ze enkele maanden later levend terug te zien. Daartoe bouwden ingenieurs in Spanje een miniversie van de rode planeet. In een vacuümkamer bootsen ze de druk, atmosfeer, straling, temperatuur en zelfs het stof na. Het stof maakten ze met behulp van twee zeven met openingen van amper 63 micrometer groot. Het toestel kreeg de naam Marte Machine.

De zeven bewegen rond in willekeurige patronen die de stofverdeling op het Marsoppervlak moeten nabootsen. Met hun kleine Martiaanse omgeving bestuderen de wetenschappers van het Instituut voor materiaalkunde in Madrid hoe instrumenten reageren op blootstelling aan het stof. Specifiek zullen instrumenten van NASA, bedoeld voor de volgende onbemande missie in 2016, aan tests onderworpen worden. Die missie moet inzicht verwerven in de binnenkant van Mars, dus de instrumentatie zal met het nodige stof moeten omgaan.

Marte is niet de eerste machine die een buitenaards milieu probeert te simuleren. Het is wel de eerste die op een accurate manier het stof in rekening brengt.

Niemand houdt van stof. Toch hebben wij met ons miezerig aards stof niet te klagen. Op Mars is het gruis van een heel andere categorie, in die mate dat het één van de grootste gevaren vormt voor toekomstige expedities naar onze rode buur.

Dat komt doordat het bestaat uit silicaten. Eens ingeademd ontpopt het goedje zich tot een cocktail van gevaarlijke chemische stoffen. Natuurlijk plannen toekomstige astronauten niet om het stof van Mars in te ademen, maar de substantie is zo hardnekkig dat zoiets voorkomen geen gemakkelijke klus zal zijn.

Miljoenen jaren van rondwaaien en tegen elkaar aanstoten in de droge atmosfeer van de planeet transformeerde het fijne zand tot een microscopisch fijn überstof waar zelfs een hoogtechnologische luchtsluis het moeilijk mee zal hebben. Alsof dat nog niet volstaat bevat het poeder een hoge concentratie gemagnetiseerd ijzeroxide. Zo blijft het vlotjes plakken aan de binnenkant van de meest gevoelige machines.

Zeef
Het stofprobleem is er eentje om op te lossen dus, toch zeker voordat we enkele mensen naar Mars schieten met de verwachting ze enkele maanden later levend terug te zien. Daartoe bouwden ingenieurs in Spanje een miniversie van de rode planeet. In een vacuümkamer bootsen ze de druk, atmosfeer, straling, temperatuur en zelfs het stof na. Het stof maakten ze met behulp van twee zeven met openingen van amper 63 micrometer groot. Het toestel kreeg de naam Marte Machine.

De zeven bewegen rond in willekeurige patronen die de stofverdeling op het Marsoppervlak moeten nabootsen. Met hun kleine Martiaanse omgeving bestuderen de wetenschappers van het Instituut voor materiaalkunde in Madrid hoe instrumenten reageren op blootstelling aan het stof. Specifiek zullen instrumenten van NASA, bedoeld voor de volgende onbemande missie in 2016, aan tests onderworpen worden. Die missie moet inzicht verwerven in de binnenkant van Mars, dus de instrumentatie zal met het nodige stof moeten omgaan.

Marte is niet de eerste machine die een buitenaards milieu probeert te simuleren. Het is wel de eerste die op een accurate manier het stof in rekening brengt.