Call of Duty Black Ops II: oorlog in een tijdmachine
Van Call of Duty: Black Ops II weten we al een paar dingen zelfs voor we de doos openen. Dat deze shooter weer een waanzinnig kassucces wordt, bijvoorbeeld. Dat de graphics de lat een stukje hoger leggen, voor de PC-versie althans. Dat het verhaal nog maar eens een complete rollercoaster wordt, die je in één adembenemende trip doorheen de brandhaarden op onze planeet voert. De echte vraag luidt echter: wat voegt Black Ops II toe aan het genre?
Singleplayer
Call of Duty: Black Ops II gunt je amper de tijd om bij die vraag stil te staan als je doorheen een bikkelharde openingsscène geleid wordt. Naar goede gewoonte worden twee verhaallijnen en evenveel protagonisten voorgesteld; de ene in de Koude Oorlog, de andere in 2025. Zo ontmoet je ook Raul Menendez; zowel als rijzende ster als het criminele meesterbrein van de toekomst.
Opvallend is hoe keuzes die je maakt in het ene verhaal, invloed hebben in de andere missies. Iedereen zomaar omver knallen bijvoorbeeld, is niet het beste idee. Die keuzes maken het spel pittig, soms frustrerend, maar ze geven Black Ops II’s singleplayer gedeelte ook onverwacht extra veel herspeelwaarde. Wat we minder geslaagd vinden, zijn de "gadgets van de toekomst" die je ietwat potsierlijk in een Spider-man of Rocketeer veranderen. Ook de aparte speltak Zombies valt wat tegen.
Multiplayer
Hoe je het ook draait of keert: Black Ops II staat of valt bij een goeie multiplayer. Er is qua spelmodes bitter weinig veranderd vergeleken met Modern Warfare 3, uitgerekend het Pick 10-systeem. Hiermee kun je naar wens kiezen welke wapens je meeneemt, hoeveel, welke perks je wilt, en eventueel nog andere gadgets.
In theorie lijkt het identiek aan vroeger, behalve dat je nu kunt kiezen waar je belang aan hecht. Gebruik je geen granaten of flashbangs? Kies dan liever een extra perk. Liever twee primaire wapens en minder perks? Aan jou de keuze hoe jij je profiel instelt.
In de online multiplayer is alles versleuteld in het begin, maar naargelang je levelt, speel je unlock points vrij waarmee je nieuwe functies kunt verdienen. Deze optie alleen al brengt het broodnodige nieuwe bloed waarop de serie al enige tijd zit te wachten. Aan jou om te kiezen of je gaat voor pure vuurkracht, of andere tactische keuzes met perks, of gewoon een mix van de twee.
League Play
Misschien wel de belangrijkste en waardevolste toevoeging aan Black Ops II is League Play. Eerst wordt je kunde getest in een paar oefenpotjes, waarna je in de correcte divisie geplaatst wordt. De volgende wedstrijdjes kun je je score verbeteren en eventueel naar de volgende divisie overgaan – waar je bekwamere spelers tegen het lijf loopt. Belangrijk is dat alle opties meteen voor iedereen beschikbaar zijn. Zo strijdt iedereen in dezelfde divisie met dezelfde wapens.
League Play werkt verrassend goed. Je niveau wordt goed berekend, waardoor elke match steeds spannend blijft en een slechte reeks van jou je team de overwinning kan kosten. Een waardige toevoeging die we alleen maar kunnen toejuichen.
De grootste frustratie van Call of Duty blijft het online systeem om in wedstrijden te stappen. De menustructuur is spartaans en absoluut niet flexibel. Het wordt tijd dat Call of Duty daarvoor eens goed kijkt naar Battlefield 3 om te zien hoe het wel moet. Daarnaast worden PC-gamers alweer in de steek gelaten door Elite niet voor hen beschikbaar te maken, maar wel voor X360- en PS3-bezitters. Een keuze die we niet snappen, en die spelers helemaal niet zullen pikken. Het wordt hoog tijd dat de ontwikkelaars Treyarch en Infinity Ward hiervoor een schop onder hun kont krijgen.
Ondanks de online frustraties voor je aan het spelen slaat, is de online multiplayer nog steeds een klasse apart. Geen enkele shooter kan zoveel actie, diepgang, en toch instant spelplezier leveren online. Daarnaast is deze keer zelfs de singleplayer bijzonder uitgebreid dankzij eigen keuzes en verschillende verhaaluitkomsten. Call of Duty: Black Ops II is een knaller van een spel, maar de ontwikkelaars moeten vermijden dat ze de PC-gamers in de kou laten!
Van Call of Duty: Black Ops II weten we al een paar dingen zelfs voor we de doos openen. Dat deze shooter weer een waanzinnig kassucces wordt, bijvoorbeeld. Dat de graphics de lat een stukje hoger leggen, voor de PC-versie althans. Dat het verhaal nog maar eens een complete rollercoaster wordt, die je in één adembenemende trip doorheen de brandhaarden op onze planeet voert. De echte vraag luidt echter: wat voegt Black Ops II toe aan het genre?
Singleplayer
Call of Duty: Black Ops II gunt je amper de tijd om bij die vraag stil te staan als je doorheen een bikkelharde openingsscène geleid wordt. Naar goede gewoonte worden twee verhaallijnen en evenveel protagonisten voorgesteld; de ene in de Koude Oorlog, de andere in 2025. Zo ontmoet je ook Raul Menendez; zowel als rijzende ster als het criminele meesterbrein van de toekomst.
Opvallend is hoe keuzes die je maakt in het ene verhaal, invloed hebben in de andere missies. Iedereen zomaar omver knallen bijvoorbeeld, is niet het beste idee. Die keuzes maken het spel pittig, soms frustrerend, maar ze geven Black Ops II’s singleplayer gedeelte ook onverwacht extra veel herspeelwaarde. Wat we minder geslaagd vinden, zijn de "gadgets van de toekomst" die je ietwat potsierlijk in een Spider-man of Rocketeer veranderen. Ook de aparte speltak Zombies valt wat tegen.
Multiplayer
Hoe je het ook draait of keert: Black Ops II staat of valt bij een goeie multiplayer. Er is qua spelmodes bitter weinig veranderd vergeleken met Modern Warfare 3, uitgerekend het Pick 10-systeem. Hiermee kun je naar wens kiezen welke wapens je meeneemt, hoeveel, welke perks je wilt, en eventueel nog andere gadgets.
In theorie lijkt het identiek aan vroeger, behalve dat je nu kunt kiezen waar je belang aan hecht. Gebruik je geen granaten of flashbangs? Kies dan liever een extra perk. Liever twee primaire wapens en minder perks? Aan jou de keuze hoe jij je profiel instelt.
In de online multiplayer is alles versleuteld in het begin, maar naargelang je levelt, speel je unlock points vrij waarmee je nieuwe functies kunt verdienen. Deze optie alleen al brengt het broodnodige nieuwe bloed waarop de serie al enige tijd zit te wachten. Aan jou om te kiezen of je gaat voor pure vuurkracht, of andere tactische keuzes met perks, of gewoon een mix van de twee.
League Play
Misschien wel de belangrijkste en waardevolste toevoeging aan Black Ops II is League Play. Eerst wordt je kunde getest in een paar oefenpotjes, waarna je in de correcte divisie geplaatst wordt. De volgende wedstrijdjes kun je je score verbeteren en eventueel naar de volgende divisie overgaan – waar je bekwamere spelers tegen het lijf loopt. Belangrijk is dat alle opties meteen voor iedereen beschikbaar zijn. Zo strijdt iedereen in dezelfde divisie met dezelfde wapens.
League Play werkt verrassend goed. Je niveau wordt goed berekend, waardoor elke match steeds spannend blijft en een slechte reeks van jou je team de overwinning kan kosten. Een waardige toevoeging die we alleen maar kunnen toejuichen.
De grootste frustratie van Call of Duty blijft het online systeem om in wedstrijden te stappen. De menustructuur is spartaans en absoluut niet flexibel. Het wordt tijd dat Call of Duty daarvoor eens goed kijkt naar Battlefield 3 om te zien hoe het wel moet. Daarnaast worden PC-gamers alweer in de steek gelaten door Elite niet voor hen beschikbaar te maken, maar wel voor X360- en PS3-bezitters. Een keuze die we niet snappen, en die spelers helemaal niet zullen pikken. Het wordt hoog tijd dat de ontwikkelaars Treyarch en Infinity Ward hiervoor een schop onder hun kont krijgen.
Ondanks de online frustraties voor je aan het spelen slaat, is de online multiplayer nog steeds een klasse apart. Geen enkele shooter kan zoveel actie, diepgang, en toch instant spelplezier leveren online. Daarnaast is deze keer zelfs de singleplayer bijzonder uitgebreid dankzij eigen keuzes en verschillende verhaaluitkomsten. Call of Duty: Black Ops II is een knaller van een spel, maar de ontwikkelaars moeten vermijden dat ze de PC-gamers in de kou laten!
