Oh Apple Lightning-aansluiting, ik hou van u!
Apple is gekend om zijn propriëtaire onderdelen die vaak gehekeld werden. Maar in het geval van de nieuwe Lightning-aansluiting was het misschien wel een goede zet.
Sinds ik m"n iPhone 5 en iPad van de vierde generatie heb ben ik stilaan beginnen beseffen hoe fantastisch de nieuwe Lightning-aansluiting wel niet is.
In het begin was ik ermee verveeld. Ik kocht eerder een hele hoop 30-pins kabels voor m"n iPad 3 met de bijbehorende 10W USB-laders van Apple. Nu heb ik twee aansluitingen met twee bijbehorende kabels.
[related_article id=”158256″]
En als dat nog niet erg genoeg is: ik heb ook Android-toestellen waarmee ik mee rondwandel die natuurlijk ook van stroom voorzien moeten worden. Mijn vrouw gebruikt een Galaxy Nexus en ikzelf neem een Nexus 7 mee als ik op zakenreis moet.
Beide Android-toestellen gebruiken een Micro-USB "Micro B" aansluiting die als standaard werd verklaard door de Internationale Telecommunicatiefederatie ITU in 2009.
Als ik op reis ga voor m"n werk moet ik dus minimaal twee soorten kabels en twee opladers meesleuren. Als ik mijn iPad 3, Nexus 7 en iPhone 5 meeneem dan moet ik drie kabels en twee opladers meenemen. Zonder m"n laptops stroomvoorziening wel te verstaan.
Oh ja, en elke 10" Android-tablet heeft zijn eigen vreemde aansluiting. Elke fabrikant, elk model heeft een andere aansluiting. Maar waarom?
Het heeft te maken met wattages.
Een Micro-USB verbinding heeft een beperking op het aantal watt dat veilig door de kabel kan worden gestuurd. De Apple Lightning-verbinding kan (voorlopig) op een veilige manier 12W aanleveren zonder hitteprobleem. De effectieve beperking kennen we niet: die heeft Apple niet gepubliceerd.
Ter vergelijking: een Micro-USB kabel kan slechts negen watt leveren. Veel nieuwe Android-telefoons, en de iPhone 5, hebben vijf watt nodig – meer dan genoeg dus. Android, Windows en iOS-tablets, vooral die met een scherm van zeven inch en groter, hebben tien watt nodig.
Dat is waarom je op elke tablet tegenwoordig een eigen bizarre creatie ziet van wat een aansluiting zou moeten zijn. Er is gewoonweg geen standaard aansluiting voor tien watt-opladers.
En ja, ik ben me er van bewust dat de Google Nexus 10 een Micro-USB Mini B-poort heeft. Die kan dan ook opladen op een veel trager tempo met een vijf watt-aansluiting.
Toen men de iPhone 5, iPod Touch en nieuwe iPads ging ontwerpen, moest Apple rekening houden met het feit dat ze de aansluiting kleiner wilden maar nog steeds sneller wilden kunnen opladen.
Ze wilden geen twee verschillende aansluitingen. Ze wilden er één. Dus Micro-USB had nooit de kans om de nieuwe aansluiting te worden op enkele iToestellen.
De nieuwe aansluiting moest overigens niet enkel opladen met hogere wattages, maar ook synchroniseren en bovenal dienen om een host-functie te geven aan een iToestel bij gebruik met een accessoire.
Nu, ik heb in de afgelopen jaren wel problemen gehad met Apple"s propriëtaire aansluitingen en onderdelen. Er zijn zaken die het bedrijf doet waarvan je furieus kan worden. Toestellen die niet te repareren zijn omdat Apple "een eigen versie van het onderdeel" wil gebruiken.
Veel van die propriëtaire onderdelen zijn in gebruik genomen om hun ontwerp strakker te maken. Goed. Maar veel zaken zijn aangepast omdat.. wel omdat het kan.
Het is walgelijk.
Maar dit is niét het geval bij de Lightning-aansluiting. Ik moet het Apple nageven: ze hebben een betere oplaad- en synchroniseerstandaard gecreëerd.
Zelfs zonder rekening te houden met het ganse wattageprobleem is een Micro-USB connector gewoon.. rotzooi.
Ik kan je niet meer vertellen hoeveel 12-volt auto naar Micro-USB Micro B-autoadapters ik al heb vernield met enkel en alleen het inpluggen en uittrekken van de kabel in smartphones.
Die dingen zouden 10.000 cycli aan moeten kunnen maar de praktijk wijst uit dat ze het na véél minder al begeven.
De Micro-USB aansluiting hielp de mobiele industrie bij het standaardiseren van opladers. Sinds dat dat gebeurd is in 2009 heeft praktisch elke smartphone de standaardaansluiting.. elke fabrikant omarmde de standaard. Behalve Apple.
Maar als een standaardaansluiting schiet de Micro-USB Micro B-aansluiting tekort.
Slechte kabels
Het probleem is dat kabels die worden meegeleverd vaak van zo"n erbarmelijke kwaliteit zijn dat ze bijna onmiddelijk stuk gaan.
Nog een probleem is dat een Micro-USB kabel nogal makkelijk "verkeerd" kan worden gebruikt. Je moet echt nauw kijken om het trapezium-vormige uitsteeksel correct in de aansluiting te steken.
Als je de kabel vaak genoeg ondersteboven insteekt, dan verbuig je niet enkel de aansluiting op de kabel, maar ook de aansluiting in je smartphone. Daardoor wordt het risico enorm groot dat je je toestel gaat stukmaken buiten de garantieperiode.
Dat is overigens ook de reden waarom de 30-pin aansluiting van Apple zuigt. Vooral op de tweede en derde generatie iPad was het een ramp. De onderkant was afgerond waardoor je de kabel amper in de dock-connectorpoort kon krijgen zonder te kijken. Zeker wanner die iPad in een beschermende hoes zit.
Ik ga niet liegen. Ik heb een vierde generatie iPad gekocht voor de snellere processor en GPU, de verbeterde wifi-ontvangst en de FaceTime HD-camera, maar de Lightning-aansluiting was sowieso een stimulans.
Idioot-veilig
Een Lightning-kabel kan je gewoonweg niet verkeerd inpluggen. Er is geen "juiste" of "foute" zijde die omhoog moet zitten. Je steekt de kabel in, punt. Beide kanten van de kabel zijn identiek en de chip in de kabel zoekt uit hoe de kabel is ingeplugt.
Je moet "m niet precies uitlijnen met de aansluiting op je toestel. Je stopt "m er gewoon in. Dat kan in donkere ruimtes of tijdens het autorijden. Drink wat cocktails in de luchthaven. Laad je iDevice op. Geen probleem.
Er is bijna geen idioot-bestendiger ontwerp dan dat van de Lightning-aansluiting. Het enige zou magnetisme zijn. Draadloos dus. Maar ook draadloos opladen heeft beperkingen.
De Google Nexus 10 en Nokia Lumia 920/820 kan draadloos opladen via de Qi-standaard. Maar Qi kan voorlopig niet meer dan 5W leveren. In de toekomst komt er een versie van 10W.
Nu is het waar dat Lightning een eigen gesloten design is. Apple heeft de mogelijkheid niet geboden om de aansluiting in licentie te nemen en laat de concurrentie de aansluiting niet gebruiken. De kabels gebruiken chips die digitale conversie doen, maar die chips doen nog iets: DRM. Er zit een vorm van authenticatie in.
Ik geloof er wel in dat het mogelijk moet zijn om een Lightning-aansluiting te maken die "open" is voor andere fabrikanten. Maar dat kan enkel als Apple tevreden is met een Lightning-aansluiting zonder de authenticatie.
Kan de nieuwe Lightning-aansluiting gebruikt worden voor de ganse telecomindustrie? Misschien. Maar er is inspanning voor nodig – en niet enkel die van Apple.
Apple is gekend om zijn propriëtaire onderdelen die vaak gehekeld werden. Maar in het geval van de nieuwe Lightning-aansluiting was het misschien wel een goede zet.
Sinds ik m"n iPhone 5 en iPad van de vierde generatie heb ben ik stilaan beginnen beseffen hoe fantastisch de nieuwe Lightning-aansluiting wel niet is.
In het begin was ik ermee verveeld. Ik kocht eerder een hele hoop 30-pins kabels voor m"n iPad 3 met de bijbehorende 10W USB-laders van Apple. Nu heb ik twee aansluitingen met twee bijbehorende kabels.
[related_article id=”158256″]
En als dat nog niet erg genoeg is: ik heb ook Android-toestellen waarmee ik mee rondwandel die natuurlijk ook van stroom voorzien moeten worden. Mijn vrouw gebruikt een Galaxy Nexus en ikzelf neem een Nexus 7 mee als ik op zakenreis moet.
Beide Android-toestellen gebruiken een Micro-USB "Micro B" aansluiting die als standaard werd verklaard door de Internationale Telecommunicatiefederatie ITU in 2009.
Als ik op reis ga voor m"n werk moet ik dus minimaal twee soorten kabels en twee opladers meesleuren. Als ik mijn iPad 3, Nexus 7 en iPhone 5 meeneem dan moet ik drie kabels en twee opladers meenemen. Zonder m"n laptops stroomvoorziening wel te verstaan.
Oh ja, en elke 10" Android-tablet heeft zijn eigen vreemde aansluiting. Elke fabrikant, elk model heeft een andere aansluiting. Maar waarom?
Het heeft te maken met wattages.
Een Micro-USB verbinding heeft een beperking op het aantal watt dat veilig door de kabel kan worden gestuurd. De Apple Lightning-verbinding kan (voorlopig) op een veilige manier 12W aanleveren zonder hitteprobleem. De effectieve beperking kennen we niet: die heeft Apple niet gepubliceerd.
Ter vergelijking: een Micro-USB kabel kan slechts negen watt leveren. Veel nieuwe Android-telefoons, en de iPhone 5, hebben vijf watt nodig – meer dan genoeg dus. Android, Windows en iOS-tablets, vooral die met een scherm van zeven inch en groter, hebben tien watt nodig.
Dat is waarom je op elke tablet tegenwoordig een eigen bizarre creatie ziet van wat een aansluiting zou moeten zijn. Er is gewoonweg geen standaard aansluiting voor tien watt-opladers.
En ja, ik ben me er van bewust dat de Google Nexus 10 een Micro-USB Mini B-poort heeft. Die kan dan ook opladen op een veel trager tempo met een vijf watt-aansluiting.
Toen men de iPhone 5, iPod Touch en nieuwe iPads ging ontwerpen, moest Apple rekening houden met het feit dat ze de aansluiting kleiner wilden maar nog steeds sneller wilden kunnen opladen.
Ze wilden geen twee verschillende aansluitingen. Ze wilden er één. Dus Micro-USB had nooit de kans om de nieuwe aansluiting te worden op enkele iToestellen.
De nieuwe aansluiting moest overigens niet enkel opladen met hogere wattages, maar ook synchroniseren en bovenal dienen om een host-functie te geven aan een iToestel bij gebruik met een accessoire.
Nu, ik heb in de afgelopen jaren wel problemen gehad met Apple"s propriëtaire aansluitingen en onderdelen. Er zijn zaken die het bedrijf doet waarvan je furieus kan worden. Toestellen die niet te repareren zijn omdat Apple "een eigen versie van het onderdeel" wil gebruiken.
Veel van die propriëtaire onderdelen zijn in gebruik genomen om hun ontwerp strakker te maken. Goed. Maar veel zaken zijn aangepast omdat.. wel omdat het kan.
Het is walgelijk.
Maar dit is niét het geval bij de Lightning-aansluiting. Ik moet het Apple nageven: ze hebben een betere oplaad- en synchroniseerstandaard gecreëerd.
Zelfs zonder rekening te houden met het ganse wattageprobleem is een Micro-USB connector gewoon.. rotzooi.
Ik kan je niet meer vertellen hoeveel 12-volt auto naar Micro-USB Micro B-autoadapters ik al heb vernield met enkel en alleen het inpluggen en uittrekken van de kabel in smartphones.
Die dingen zouden 10.000 cycli aan moeten kunnen maar de praktijk wijst uit dat ze het na véél minder al begeven.
De Micro-USB aansluiting hielp de mobiele industrie bij het standaardiseren van opladers. Sinds dat dat gebeurd is in 2009 heeft praktisch elke smartphone de standaardaansluiting.. elke fabrikant omarmde de standaard. Behalve Apple.
Maar als een standaardaansluiting schiet de Micro-USB Micro B-aansluiting tekort.
Slechte kabels
Het probleem is dat kabels die worden meegeleverd vaak van zo"n erbarmelijke kwaliteit zijn dat ze bijna onmiddelijk stuk gaan.
Nog een probleem is dat een Micro-USB kabel nogal makkelijk "verkeerd" kan worden gebruikt. Je moet echt nauw kijken om het trapezium-vormige uitsteeksel correct in de aansluiting te steken.
Als je de kabel vaak genoeg ondersteboven insteekt, dan verbuig je niet enkel de aansluiting op de kabel, maar ook de aansluiting in je smartphone. Daardoor wordt het risico enorm groot dat je je toestel gaat stukmaken buiten de garantieperiode.
Dat is overigens ook de reden waarom de 30-pin aansluiting van Apple zuigt. Vooral op de tweede en derde generatie iPad was het een ramp. De onderkant was afgerond waardoor je de kabel amper in de dock-connectorpoort kon krijgen zonder te kijken. Zeker wanner die iPad in een beschermende hoes zit.
Ik ga niet liegen. Ik heb een vierde generatie iPad gekocht voor de snellere processor en GPU, de verbeterde wifi-ontvangst en de FaceTime HD-camera, maar de Lightning-aansluiting was sowieso een stimulans.
Idioot-veilig
Een Lightning-kabel kan je gewoonweg niet verkeerd inpluggen. Er is geen "juiste" of "foute" zijde die omhoog moet zitten. Je steekt de kabel in, punt. Beide kanten van de kabel zijn identiek en de chip in de kabel zoekt uit hoe de kabel is ingeplugt.
Je moet "m niet precies uitlijnen met de aansluiting op je toestel. Je stopt "m er gewoon in. Dat kan in donkere ruimtes of tijdens het autorijden. Drink wat cocktails in de luchthaven. Laad je iDevice op. Geen probleem.
Er is bijna geen idioot-bestendiger ontwerp dan dat van de Lightning-aansluiting. Het enige zou magnetisme zijn. Draadloos dus. Maar ook draadloos opladen heeft beperkingen.
De Google Nexus 10 en Nokia Lumia 920/820 kan draadloos opladen via de Qi-standaard. Maar Qi kan voorlopig niet meer dan 5W leveren. In de toekomst komt er een versie van 10W.
Nu is het waar dat Lightning een eigen gesloten design is. Apple heeft de mogelijkheid niet geboden om de aansluiting in licentie te nemen en laat de concurrentie de aansluiting niet gebruiken. De kabels gebruiken chips die digitale conversie doen, maar die chips doen nog iets: DRM. Er zit een vorm van authenticatie in.
Ik geloof er wel in dat het mogelijk moet zijn om een Lightning-aansluiting te maken die "open" is voor andere fabrikanten. Maar dat kan enkel als Apple tevreden is met een Lightning-aansluiting zonder de authenticatie.
Kan de nieuwe Lightning-aansluiting gebruikt worden voor de ganse telecomindustrie? Misschien. Maar er is inspanning voor nodig – en niet enkel die van Apple.
