Welke hardware gebruikt Curiosity op Mars?

Na de succesvolle landing van Curiosity op Mars kan het rijdend wetenschapspark beginnen. We nemen een kijkje naar de hardware die het gebruikt.

Het Mars Science Laboratory (MSL) Curiosity is een drie meter lange wagen die 900 kilo weegt. Daarmee is hij twee keer zo lang als zijn voorgangers Spirit en Opportunity.

Curiosity heeft een topsnelheid van 144 meter per uur, maar houdt het op 90 meter per uur wat in praktijk mogelijk nog lager zal liggen.

[related_article id=”152275″]

Dat rijdend lab wordt draaiende gehouden door een RAD750, een moederbord dat wel vaker wordt gebruikt voor ruimtevaart en RAM, ROM en een CPU bevat. Deze machine bestaat al tien jaar, maar bij dit soort expedities is betrouwbaarheid nu eenmaal belangrijker dan de nieuwste snufjes. In de ruimte is elk stukje hardware nu eenmaal cool.

De processor van Curiosity is een PowerPC 750 wat volgens Extremetech het equivalent is van een PowerPC G3 voor de Mac. Die draait aan, hou je vast, 200 MHz. Dat lijkt weinig, tenzij je weet dat Apollo 11 in 1969 het met 2 MHz deed.

Verder bevat het moederbord 256 megabyte DRam en 2 gigabyte flashopslag. Hier wordt alle data bewaard alvorens ze naar de aarde wordt doorgestuurd. Curiosity zal immers niet meer terugkomen van Mars.

Betrouwbaarheid
Als je een wagen van zo’n twee miljard euro op pad stuurt, dan moet je er zeker van zijn dat die ook effectief blijft werken. Bugs, onverwachte pannes en anderen ongemakken moeten dus worden vermeden.

Mede daarom gebruik NASA net zoals bij de vorige Mars Rovers VxWorks als besturingssysteem. Dit OS dat werd ontwikkeld bij het door Intel overgenomen Wind River Systems wordt in wel meer ruimtesystemen gebruikt, maar duikt ook op in de Apache Longbow helicopters, de Linksys WRT54G routers en zelfs Apple’s Airport Extreme.

Mocht het alsnog fout aflopen met het systeem dan is er gelukkig nog een tweede RAD750 aan boord om Curiosity opnieuw aan de praat te krijgen.

Het labo
Curiosity is op mars om te onderzoeken of er ooit leven mogelijk was. Daarom draagt de wagen tachtig kilo aan wetenschappelijk materiaal mee.

Dat zijn onder meer 17 camera’s (2 megapixels). Die hangen letterlijk aan elke kant van Curiosity. Zo zijn er onder meer de Hazard avoidance camera’s of Hazcams aan de vier hoeken van Curiosity. Deze zwart-wit camera’s maken een 3D-kaart van de omgeving en moeten zo de gevaren voor de wagen in beeld brengen.

De indrukwekkendste beelden zullen waarschijnlijk komen van de MastCam. Die zal beelden in hoge resolutie schieten, of HD-beelden in 720p aan tien frames per seconde.

Dit is de eerste kleurenfoto die Curiosity nam. Toegegeven, aan de kadrering moet nog gewerkt worden.

Lasers
Toch is de ChemCam de spectaculairste camera aan boord. Dit toestel schiet groene laserstralen af op de grond of op rotsen. Dat levert een flitslicht op waarvan de kleur afhankelijk is van de stof. Zo levert aluminium een blauwe flits op en koper een groene. De Chemcam heeft dus als taak om te herkennen wat voor materialen er op de rode planeet te vinden zijn.

De Mars Hand Lens Imager hangt dan weer aan de robotarm en wordt gebruikt voor het maken van microscopische afbeeldingen van de bodem en stenen.

Naast de cameras zijn er ook detectors aanwezig voor warmte, water en vocht, alsook een instrumentenset die grondstalen moet onderzoeken. Kort samengevat: Alles wat in de komende maanden het pad van Curiosity kruist wordt op op beeld vastgelegd. .

Plutonium
Hoe lang Curiosity zal rondrijden valt moeilijk te zeggen. Zeker omdat zijn twee voorgangers het veel langer uithielden dan aanvankelijk gepland. Maar een lading batterijen meenemen is niet de meest praktische oplossing voor dit soort expedities.

Daarom draait curiosity op een stroomgenerator die wordt aangedreven door 4,8 kilo plutonium waarvan de restwarmte wordt gebruikt om het aanwezige materiaal op een optimale temperatuur te houden.

Wie de beelden en vaststellingen van Curiosity zelf wil volgen kan dat. De wagen twittert regelmatig zijn nieuwste beelden. Ook op het YouTubekanaal van NASA’s Jet Propulsion Laboratory kan je beelden terugvinden van Curiosity’s reis.

Na de succesvolle landing van Curiosity op Mars kan het rijdend wetenschapspark beginnen. We nemen een kijkje naar de hardware die het gebruikt.

Het Mars Science Laboratory (MSL) Curiosity is een drie meter lange wagen die 900 kilo weegt. Daarmee is hij twee keer zo lang als zijn voorgangers Spirit en Opportunity.

Curiosity heeft een topsnelheid van 144 meter per uur, maar houdt het op 90 meter per uur wat in praktijk mogelijk nog lager zal liggen.

[related_article id=”152275″]

Dat rijdend lab wordt draaiende gehouden door een RAD750, een moederbord dat wel vaker wordt gebruikt voor ruimtevaart en RAM, ROM en een CPU bevat. Deze machine bestaat al tien jaar, maar bij dit soort expedities is betrouwbaarheid nu eenmaal belangrijker dan de nieuwste snufjes. In de ruimte is elk stukje hardware nu eenmaal cool.

De processor van Curiosity is een PowerPC 750 wat volgens Extremetech het equivalent is van een PowerPC G3 voor de Mac. Die draait aan, hou je vast, 200 MHz. Dat lijkt weinig, tenzij je weet dat Apollo 11 in 1969 het met 2 MHz deed.

Verder bevat het moederbord 256 megabyte DRam en 2 gigabyte flashopslag. Hier wordt alle data bewaard alvorens ze naar de aarde wordt doorgestuurd. Curiosity zal immers niet meer terugkomen van Mars.

Betrouwbaarheid
Als je een wagen van zo’n twee miljard euro op pad stuurt, dan moet je er zeker van zijn dat die ook effectief blijft werken. Bugs, onverwachte pannes en anderen ongemakken moeten dus worden vermeden.

Mede daarom gebruik NASA net zoals bij de vorige Mars Rovers VxWorks als besturingssysteem. Dit OS dat werd ontwikkeld bij het door Intel overgenomen Wind River Systems wordt in wel meer ruimtesystemen gebruikt, maar duikt ook op in de Apache Longbow helicopters, de Linksys WRT54G routers en zelfs Apple’s Airport Extreme.

Mocht het alsnog fout aflopen met het systeem dan is er gelukkig nog een tweede RAD750 aan boord om Curiosity opnieuw aan de praat te krijgen.

Het labo
Curiosity is op mars om te onderzoeken of er ooit leven mogelijk was. Daarom draagt de wagen tachtig kilo aan wetenschappelijk materiaal mee.

Dat zijn onder meer 17 camera’s (2 megapixels). Die hangen letterlijk aan elke kant van Curiosity. Zo zijn er onder meer de Hazard avoidance camera’s of Hazcams aan de vier hoeken van Curiosity. Deze zwart-wit camera’s maken een 3D-kaart van de omgeving en moeten zo de gevaren voor de wagen in beeld brengen.

De indrukwekkendste beelden zullen waarschijnlijk komen van de MastCam. Die zal beelden in hoge resolutie schieten, of HD-beelden in 720p aan tien frames per seconde.

Dit is de eerste kleurenfoto die Curiosity nam. Toegegeven, aan de kadrering moet nog gewerkt worden.

Lasers
Toch is de ChemCam de spectaculairste camera aan boord. Dit toestel schiet groene laserstralen af op de grond of op rotsen. Dat levert een flitslicht op waarvan de kleur afhankelijk is van de stof. Zo levert aluminium een blauwe flits op en koper een groene. De Chemcam heeft dus als taak om te herkennen wat voor materialen er op de rode planeet te vinden zijn.

De Mars Hand Lens Imager hangt dan weer aan de robotarm en wordt gebruikt voor het maken van microscopische afbeeldingen van de bodem en stenen.

Naast de cameras zijn er ook detectors aanwezig voor warmte, water en vocht, alsook een instrumentenset die grondstalen moet onderzoeken. Kort samengevat: Alles wat in de komende maanden het pad van Curiosity kruist wordt op op beeld vastgelegd. .

Plutonium
Hoe lang Curiosity zal rondrijden valt moeilijk te zeggen. Zeker omdat zijn twee voorgangers het veel langer uithielden dan aanvankelijk gepland. Maar een lading batterijen meenemen is niet de meest praktische oplossing voor dit soort expedities.

Daarom draait curiosity op een stroomgenerator die wordt aangedreven door 4,8 kilo plutonium waarvan de restwarmte wordt gebruikt om het aanwezige materiaal op een optimale temperatuur te houden.

Wie de beelden en vaststellingen van Curiosity zelf wil volgen kan dat. De wagen twittert regelmatig zijn nieuwste beelden. Ook op het YouTubekanaal van NASA’s Jet Propulsion Laboratory kan je beelden terugvinden van Curiosity’s reis.