Deze computer zorgde voor de maanlanding
Op 20 juli 1969 landde voor het eerst een mens op de maan. Om dat te vieren blikken we terug op de computer die de astronauten bijstond.
De Apollo Guidance Computer of AGC was de computer die Apollo 11 veilig naar de maan en terug moest krijgen. Het was een van de eerste computers met een geïntegreerd circuit (microchip).
Dat toestel meette toen 61 x 32 x 17 centimeter en woog 32 kilo. De kloksnelheid bedroeg 2,048 MHz met een RAM-geheugen (of beter gezegd de voorloper ervan) van 4 kilobyte. Het ROM-geheugen kwam op 32 Kb.
De Apollo Guidance Computer (links) en de DSKY (rechts). Foto: Nasa.
Op de vlucht waren er doorgaans twee AGC’s aan boord. Eén toestel in de commandomodule en een tweede in de maanmodule, het deel dat effectief tot op de maan zou geraken.
Daarnaast was er ook een Launch Vehicle Digital Computer (LVDC) en een Abort Guidance System (AGS) aan boord. Die laatste was een noodsysteem om bij problemen alsnog vanop de maan te kunnen vertrekken naar de commandomodule die in de ruimte bleef.
Scherm en toetsenbord
Bij de AGC hoorde ook de DSKY wat stond voor display and keyboard. Dit was enkel een nummeriek toetsenbord waarbij astronauten tweecijferige getallen konden invoeren die voor bepaalde woorden stonden en op hun beurt een aantal commando’s toelieten.
De DSKY van dichtbij. Foto: Nasa
Software
Naast de (toen) hoogtechnologische hardware was ook de software van cruciaal belang. De wetenschappers van het ruimteprogramma moesten immers met zeer weinig rekenkracht een stabiel systeem ontwerpen dat de Apollo 11 zo veilig mogelijk naar de maan en terug zou brengen.
Bijzonder daaraan is dat de software toen acht taken tegelijk kon uitvoeren. Tenminste: na een bepaalde tijd zou het systeem controleren of er andere taken waren met een hogere prioriteit. Desalniettemin was het niet evident in die tijd om taken te multitasken en te behandelen volgens prioriteit.
Het lijkt bijna ondenkbaar dat de wetenschap met zulke middelen 43 jaar geleden met succes een maanlanding uitvoerde. Want amper tien jaar later waren er computers op de markt die al een veelvoud van de AGC-rekenkracht hadden.
Ter vergelijking: de AGC had een processor van 2 MHz, de Galaxy SIII, een recente Samsung-smartphone, heeft een vierkoppige chip van 1.400 MHz.
Niet als eerste op de maan
Apollo 11 was trouwens niet het eerste ruimtetuig op de maan. Tien jaar eerder, in september 1959, slaagde de Soviët-Unie er al in om de Luna 2 tot op de maan te brengen. Maar dit was een onbemande vlucht. Bovendien ging het niet echt om een zachte landing, maar eerder een crash. Iets wat de VS tegen 1962 overdeed met de Ranger 4.
Wie voldoende zin heeft, kan de Apollo Guidance Computer zelf nabouwen. Op deze pagina wordt uitgelegd hoe je het toestel zelf moet nabouwen.
Bent u meer het type om nostalgisch, maar ver van technisch geknutsel, terug te kijken op de maanlanding? Dan kunnen we je dit zeldzaam interview aanraden dat Neil Armstrong enkele maanden terug nog gaf.
Op 20 juli 1969 landde voor het eerst een mens op de maan. Om dat te vieren blikken we terug op de computer die de astronauten bijstond.
De Apollo Guidance Computer of AGC was de computer die Apollo 11 veilig naar de maan en terug moest krijgen. Het was een van de eerste computers met een geïntegreerd circuit (microchip).
Dat toestel meette toen 61 x 32 x 17 centimeter en woog 32 kilo. De kloksnelheid bedroeg 2,048 MHz met een RAM-geheugen (of beter gezegd de voorloper ervan) van 4 kilobyte. Het ROM-geheugen kwam op 32 Kb.
De Apollo Guidance Computer (links) en de DSKY (rechts). Foto: Nasa.
Op de vlucht waren er doorgaans twee AGC’s aan boord. Eén toestel in de commandomodule en een tweede in de maanmodule, het deel dat effectief tot op de maan zou geraken.
Daarnaast was er ook een Launch Vehicle Digital Computer (LVDC) en een Abort Guidance System (AGS) aan boord. Die laatste was een noodsysteem om bij problemen alsnog vanop de maan te kunnen vertrekken naar de commandomodule die in de ruimte bleef.
Scherm en toetsenbord
Bij de AGC hoorde ook de DSKY wat stond voor display and keyboard. Dit was enkel een nummeriek toetsenbord waarbij astronauten tweecijferige getallen konden invoeren die voor bepaalde woorden stonden en op hun beurt een aantal commando’s toelieten.
De DSKY van dichtbij. Foto: Nasa
Software
Naast de (toen) hoogtechnologische hardware was ook de software van cruciaal belang. De wetenschappers van het ruimteprogramma moesten immers met zeer weinig rekenkracht een stabiel systeem ontwerpen dat de Apollo 11 zo veilig mogelijk naar de maan en terug zou brengen.
Bijzonder daaraan is dat de software toen acht taken tegelijk kon uitvoeren. Tenminste: na een bepaalde tijd zou het systeem controleren of er andere taken waren met een hogere prioriteit. Desalniettemin was het niet evident in die tijd om taken te multitasken en te behandelen volgens prioriteit.
Het lijkt bijna ondenkbaar dat de wetenschap met zulke middelen 43 jaar geleden met succes een maanlanding uitvoerde. Want amper tien jaar later waren er computers op de markt die al een veelvoud van de AGC-rekenkracht hadden.
Ter vergelijking: de AGC had een processor van 2 MHz, de Galaxy SIII, een recente Samsung-smartphone, heeft een vierkoppige chip van 1.400 MHz.
Niet als eerste op de maan
Apollo 11 was trouwens niet het eerste ruimtetuig op de maan. Tien jaar eerder, in september 1959, slaagde de Soviët-Unie er al in om de Luna 2 tot op de maan te brengen. Maar dit was een onbemande vlucht. Bovendien ging het niet echt om een zachte landing, maar eerder een crash. Iets wat de VS tegen 1962 overdeed met de Ranger 4.
Wie voldoende zin heeft, kan de Apollo Guidance Computer zelf nabouwen. Op deze pagina wordt uitgelegd hoe je het toestel zelf moet nabouwen.
Bent u meer het type om nostalgisch, maar ver van technisch geknutsel, terug te kijken op de maanlanding? Dan kunnen we je dit zeldzaam interview aanraden dat Neil Armstrong enkele maanden terug nog gaf.
