Robotvogel maakt perfecte landing op je hand
De Amerikaanse luchtmacht financiert een onderzoeksproject dat wil bepalen hoe je kleine, vliegende robots bouwt die een hoge aviaire waarde hebben.
Onderzoekers van de universiteit van Illinois in Urbana-Champaign bouwden een robot die “de controlefuncties dupliceert van een vogel die een zachte landing maakt – in dit geval een landing op een menselijke hand.”
Vogels kopiëren
De onderzoekers – Soon Jo Chung, Aditya Paranjape en Joseph Kim – creëerden een micro-aerial verhicle (MAV) dat behendig door een ruimte kan zweven en net op tijd kan optrekken zodat het een perfecte landig kan uitvoeren op een specifieke plek, zoals een menselijke hand.
“Doordat de vleugels van ornitopters zich kunnen reoriënteren, kunnen we deze functionaliteit gebruiken om het kleine tuigje te besturen tijdens de zweeffase. Op die manier elimineren we de nood aan traditionele actuatoren”, schrijft de universiteit in een persbericht. “Zweven is een effectieve manier om energie te bewaren terwijl je daalt en landt.”
In een ‘academisch abstract’ (pdf) schrijven Chung, Paranjape en Kim dat hun werk erg geïnspireerd werd door een groeiende interesse in “bio-geïnspireerde vliegtuigen”. Maar in plaats van insecten als beginpunt te nemen, besloten de drie dat vogels een veel interessantere start vormden.
De drie kwamen tot dat besluit omdat “vogels kunnen vliegen door met hun vleugels te flapperen, maar ook door te zweven”, schrijven ze. Het hoofdthema van hun onderzoek gaat over het feit dat wendbaarheid en controle-efficiëntie van aviaire vlucht gerepliceerd kan worden door hun actuator- en controleprincipes toe te passen bij geavanceerde MAV’s ter grootte van kleine vogels.
Militaire toepassing
Blijkbaar werd het project niet alleen geïnspireerd door academische nieuwsgierigheid. Mogelijk zit er een militaire toepassing in – meteen ook de reden waarom het project gesteund werd door het Air Force Office of Scientific Research.
“We kunnen erg veel leren van biosystemen”, schrijft Chung, die eerdt de vliegpatronen van vleermuizen wou bestuderen. “Vleermuizen kunnen met beschadigde vleugels vliegen. Ze zijn zo beweeglijk en behendig; ze kunnen bliksemsnel 180 graden draaien en ze kunnen in een kamer vliegen zonder tegen obstakels te botsen. Deze kwaliteiten zijn ideaal voor kleine vliegtuigen die ingezet kunnen worden voor verkenningsvluchten, vooral in stedelijke gebieden waar obstakels beweging bemoeilijken en waar satellietontvangst beperkt is.”
De Amerikaanse luchtmacht financiert een onderzoeksproject dat wil bepalen hoe je kleine, vliegende robots bouwt die een hoge aviaire waarde hebben.
Onderzoekers van de universiteit van Illinois in Urbana-Champaign bouwden een robot die “de controlefuncties dupliceert van een vogel die een zachte landing maakt – in dit geval een landing op een menselijke hand.”
Vogels kopiëren
De onderzoekers – Soon Jo Chung, Aditya Paranjape en Joseph Kim – creëerden een micro-aerial verhicle (MAV) dat behendig door een ruimte kan zweven en net op tijd kan optrekken zodat het een perfecte landig kan uitvoeren op een specifieke plek, zoals een menselijke hand.
“Doordat de vleugels van ornitopters zich kunnen reoriënteren, kunnen we deze functionaliteit gebruiken om het kleine tuigje te besturen tijdens de zweeffase. Op die manier elimineren we de nood aan traditionele actuatoren”, schrijft de universiteit in een persbericht. “Zweven is een effectieve manier om energie te bewaren terwijl je daalt en landt.”
In een ‘academisch abstract’ (pdf) schrijven Chung, Paranjape en Kim dat hun werk erg geïnspireerd werd door een groeiende interesse in “bio-geïnspireerde vliegtuigen”. Maar in plaats van insecten als beginpunt te nemen, besloten de drie dat vogels een veel interessantere start vormden.
De drie kwamen tot dat besluit omdat “vogels kunnen vliegen door met hun vleugels te flapperen, maar ook door te zweven”, schrijven ze. Het hoofdthema van hun onderzoek gaat over het feit dat wendbaarheid en controle-efficiëntie van aviaire vlucht gerepliceerd kan worden door hun actuator- en controleprincipes toe te passen bij geavanceerde MAV’s ter grootte van kleine vogels.
Militaire toepassing
Blijkbaar werd het project niet alleen geïnspireerd door academische nieuwsgierigheid. Mogelijk zit er een militaire toepassing in – meteen ook de reden waarom het project gesteund werd door het Air Force Office of Scientific Research.
“We kunnen erg veel leren van biosystemen”, schrijft Chung, die eerdt de vliegpatronen van vleermuizen wou bestuderen. “Vleermuizen kunnen met beschadigde vleugels vliegen. Ze zijn zo beweeglijk en behendig; ze kunnen bliksemsnel 180 graden draaien en ze kunnen in een kamer vliegen zonder tegen obstakels te botsen. Deze kwaliteiten zijn ideaal voor kleine vliegtuigen die ingezet kunnen worden voor verkenningsvluchten, vooral in stedelijke gebieden waar obstakels beweging bemoeilijken en waar satellietontvangst beperkt is.”
