Boek: Michel Walrave – eYouth
Heb je kinderen die zo vaak mogelijk online zijn, en dan nog liefst in de privacy van hun eigen kamer? En ben je niet bang van een stevig stukje wetenschappelijk verantwoord leesvoer? Of ben je een leerkracht die op zoek is naar onderbouwde argumenten rond de online opportuniteiten en gevaren voor onze jeugd? Dan is eYouth misschien iets voor jou.
‘eYouth – balancing between opportunities and risks’, een lijvig boek, is eigenlijk een bundel van papers van professoren, onderzoekers en academici. Doelgroep van dit werk zijn in eerste instantie andere academici, en dat zullen we geweten hebben. Er wordt kwistig gestrooid met referenties naar andere papers en onderzoeken, en op een gecompliceerde tabel meer of minder wordt niet gekeken.
Niet bepaald leesvoer voor de gemiddelde ouders op zoek naar praktische richtlijnen om het online gedrag van hun pubers in goede banen te leiden. En toch is dit werk zeker niet waardeloos, ook als je geen academische ambities hebt. Zo wordt het boek handig onderverdeeld in tien verschillende onderwerpen die het thema "jongeren online" telkens vanuit een andere hoek benaderen.
[related_article id=”158578″]
Inhoud
De eerste hoofdstukken behandelen de vraag: "wie heeft toegang tot digitale online media en wie is er klaar voor om een actieve rol te gaan spelen in de steeds digitaler wordende wereld?". Vervolgens wordt nagegaan wat jongeren allemaal online consumeren en produceren: van creativiteit als expressie van hun identiteit en zoektocht naar sociale aanvaarding over de manier waarop jongeren online omgaan met nieuws en politiek tot de rol van de ouders bij het onlinegaminggedrag van hun kinderen.
In een derde deel wordt aandacht besteed aan twee extremen van hoe de jeugd online met elkaar omgaat: enerzijds wordt cyberpesten uitgebreid besproken, om nadien naar het andere uiterste over te gaan: naar cyberliefde en -seksualiteit.
Het vierde en laatste deel buigt zich over de rol van de volwassenen in dit geheel: hoe gaan ouders om met hun kinderen bij het zoeken naar de juiste balans tussen de risico’s en mogelijkheden van de online wereld? En hoe moet de overheid zich opstellen in deze materie? Politiek geëngageerd?
Dit alles vormt samen een genuanceerd beeld van de problematiek rond jongeren online. Een beetje te genuanceerd voor de gemiddelde lezer, door het streven naar wetenschappelijke objectiviteit en volledigheid, maar niettemin een waardevolle bron voor allerlei wetenswaardigheden die in het gemiddelde discours over dit onderwerp vaak verloren gaan.
Wist je bijvoorbeeld dat het beeld van de onlinejongere als politiek ongeïnteresseerd eigenlijk fout is en voortspruit uit de verschillende platforms die ouderen en jongeren voor hun politieke interesse bezoeken?
Jongeren gaan veel meer op zoek naar politieke platforms waar ze in debat kunnen treden, terwijl ouderen eerder naar louter informatieve sites op zoek gaan en hun commentaar voornamelijk via e-mail zullen formuleren.
Vermoedelijk gebruiken politici vooral die traditionelere communicatievormen, waardoor de indruk groeit dat jongeren niet geïnteresseerd zijn, terwijl hun vragen en commentaren voor de politici totaal verloren gaan. Al vragen de onderzoekers toch wat extra onderzoek eer ze zulke conclusie voor zeker willen aannemen.
eYouth biedt je zeker geen pasklare antwoorden op uw vragen over jongeren en de online wereld. Maar zodra je zelf een beslissing genomen hebt over de koers die je wilt varen, vind je ongetwijfeld voldoende argumenten in dit arsenaal aan feiten en analyses. Ook al moet je je daarvoor door vele bladzijden wetenschappelijk jargon en statistische berekeningen worstelen.
Heb je kinderen die zo vaak mogelijk online zijn, en dan nog liefst in de privacy van hun eigen kamer? En ben je niet bang van een stevig stukje wetenschappelijk verantwoord leesvoer? Of ben je een leerkracht die op zoek is naar onderbouwde argumenten rond de online opportuniteiten en gevaren voor onze jeugd? Dan is eYouth misschien iets voor jou.
‘eYouth – balancing between opportunities and risks’, een lijvig boek, is eigenlijk een bundel van papers van professoren, onderzoekers en academici. Doelgroep van dit werk zijn in eerste instantie andere academici, en dat zullen we geweten hebben. Er wordt kwistig gestrooid met referenties naar andere papers en onderzoeken, en op een gecompliceerde tabel meer of minder wordt niet gekeken.
Niet bepaald leesvoer voor de gemiddelde ouders op zoek naar praktische richtlijnen om het online gedrag van hun pubers in goede banen te leiden. En toch is dit werk zeker niet waardeloos, ook als je geen academische ambities hebt. Zo wordt het boek handig onderverdeeld in tien verschillende onderwerpen die het thema "jongeren online" telkens vanuit een andere hoek benaderen.
[related_article id=”158578″]
Inhoud
De eerste hoofdstukken behandelen de vraag: "wie heeft toegang tot digitale online media en wie is er klaar voor om een actieve rol te gaan spelen in de steeds digitaler wordende wereld?". Vervolgens wordt nagegaan wat jongeren allemaal online consumeren en produceren: van creativiteit als expressie van hun identiteit en zoektocht naar sociale aanvaarding over de manier waarop jongeren online omgaan met nieuws en politiek tot de rol van de ouders bij het onlinegaminggedrag van hun kinderen.
In een derde deel wordt aandacht besteed aan twee extremen van hoe de jeugd online met elkaar omgaat: enerzijds wordt cyberpesten uitgebreid besproken, om nadien naar het andere uiterste over te gaan: naar cyberliefde en -seksualiteit.
Het vierde en laatste deel buigt zich over de rol van de volwassenen in dit geheel: hoe gaan ouders om met hun kinderen bij het zoeken naar de juiste balans tussen de risico’s en mogelijkheden van de online wereld? En hoe moet de overheid zich opstellen in deze materie? Politiek geëngageerd?
Dit alles vormt samen een genuanceerd beeld van de problematiek rond jongeren online. Een beetje te genuanceerd voor de gemiddelde lezer, door het streven naar wetenschappelijke objectiviteit en volledigheid, maar niettemin een waardevolle bron voor allerlei wetenswaardigheden die in het gemiddelde discours over dit onderwerp vaak verloren gaan.
Wist je bijvoorbeeld dat het beeld van de onlinejongere als politiek ongeïnteresseerd eigenlijk fout is en voortspruit uit de verschillende platforms die ouderen en jongeren voor hun politieke interesse bezoeken?
Jongeren gaan veel meer op zoek naar politieke platforms waar ze in debat kunnen treden, terwijl ouderen eerder naar louter informatieve sites op zoek gaan en hun commentaar voornamelijk via e-mail zullen formuleren.
Vermoedelijk gebruiken politici vooral die traditionelere communicatievormen, waardoor de indruk groeit dat jongeren niet geïnteresseerd zijn, terwijl hun vragen en commentaren voor de politici totaal verloren gaan. Al vragen de onderzoekers toch wat extra onderzoek eer ze zulke conclusie voor zeker willen aannemen.
eYouth biedt je zeker geen pasklare antwoorden op uw vragen over jongeren en de online wereld. Maar zodra je zelf een beslissing genomen hebt over de koers die je wilt varen, vind je ongetwijfeld voldoende argumenten in dit arsenaal aan feiten en analyses. Ook al moet je je daarvoor door vele bladzijden wetenschappelijk jargon en statistische berekeningen worstelen.
