Review: Anno 2070
[related_article id=”160734″] Frustratie of verslaving
Zoals de titel al aangeeft, is het jaar 2070. De poolkappen zijn gesmolten, het zeeniveau is serieus gestegen en jij werkt als freelancer voor een van de grote fracties die na alle rampen nog zijn overgebleven. Je bouwt min of meer draaiende steden op een van de vele eilandjes, probeert allerlei onheil te overleven en je zal tussendoor ook hier en daar oorlog moeten voeren. In dit spel heb je drie grote fracties: de hippies, de nerds en de industriëlen. Zo heten ze uiteraard niet, maar daar komt het op neer. Dit spel draait zeker zijn hand niet om voor enige stereotypering. Het Eden Initiative probeert zo veel mogelijk van het overgebleven milieu te redden en gebruikt daarvoor windenergie en nog van dat ecovriendelijk spul. Als ware groenen drinken ze thee en eten ze health food. Daartegenover staat het Global Trust, met zijn kolencentrales en een bevolking die leeft op hamburgers, sterke drank en casino’s. De laatste fractie kan niet op zichzelf staan, maar is waarschijnlijk de boeiendste: de wetenschappers. Zij hebben veruit de leukste technologie, zolang je hun bevolking van koffie kunt voorzien.
Omdat dit een Ubisoft-game is, moet je door allerlei DRM-hoepels springen voor je nog maar kunt spelen. Eens je het ding eindelijk aan de praat krijgt, zuigt het spel je wel volledig binnen. In ware ‘verdorie, is het al middernacht, nog één level dan’-stijl. En dan blijkt zo’n level nog eens twee uur in beslag te nemen. Anno 2070 is dus redelijk verslavend, maar ook minstens even frustrerend. Dit is dan ook absoluut geen makkelijk spel, zeker in het begin. Je krijgt een halve wiki aan informatie voorgeschoteld en een hulpje in de vorm van Eve, je artificiële intelligentieassistente, om daar je weg in te vinden. Zij geeft informatie aan en suggereert allerlei oplossingen voor de problemen die je tegenkomt. De eerste keer dat je een vijand maakt, zal ze bijvoorbeeld voorstellen om x-aantal wapenfabrieken uit de grond te stampen. Dat houdt echter niet tegen dat je tijdens de campagnes veertig procent van de tijd geen flauw idee hebt waar je mee bezig bent. Zo kun je onderwater bouwen. Dat is geweldig cool, maar hoe je het voor mekaar krijgt, was ons lang onduidelijk. Het idee om je bankrekening in balans te houden, kwam trouwens ook pas toen we meerdere duizenden dollars in het rood stond en ons niet meer kon verdedigen.
[related_article id=”160734″] Frustratie of verslaving
Zoals de titel al aangeeft, is het jaar 2070. De poolkappen zijn gesmolten, het zeeniveau is serieus gestegen en jij werkt als freelancer voor een van de grote fracties die na alle rampen nog zijn overgebleven. Je bouwt min of meer draaiende steden op een van de vele eilandjes, probeert allerlei onheil te overleven en je zal tussendoor ook hier en daar oorlog moeten voeren. In dit spel heb je drie grote fracties: de hippies, de nerds en de industriëlen. Zo heten ze uiteraard niet, maar daar komt het op neer. Dit spel draait zeker zijn hand niet om voor enige stereotypering. Het Eden Initiative probeert zo veel mogelijk van het overgebleven milieu te redden en gebruikt daarvoor windenergie en nog van dat ecovriendelijk spul. Als ware groenen drinken ze thee en eten ze health food. Daartegenover staat het Global Trust, met zijn kolencentrales en een bevolking die leeft op hamburgers, sterke drank en casino’s. De laatste fractie kan niet op zichzelf staan, maar is waarschijnlijk de boeiendste: de wetenschappers. Zij hebben veruit de leukste technologie, zolang je hun bevolking van koffie kunt voorzien.
Omdat dit een Ubisoft-game is, moet je door allerlei DRM-hoepels springen voor je nog maar kunt spelen. Eens je het ding eindelijk aan de praat krijgt, zuigt het spel je wel volledig binnen. In ware ‘verdorie, is het al middernacht, nog één level dan’-stijl. En dan blijkt zo’n level nog eens twee uur in beslag te nemen. Anno 2070 is dus redelijk verslavend, maar ook minstens even frustrerend. Dit is dan ook absoluut geen makkelijk spel, zeker in het begin. Je krijgt een halve wiki aan informatie voorgeschoteld en een hulpje in de vorm van Eve, je artificiële intelligentieassistente, om daar je weg in te vinden. Zij geeft informatie aan en suggereert allerlei oplossingen voor de problemen die je tegenkomt. De eerste keer dat je een vijand maakt, zal ze bijvoorbeeld voorstellen om x-aantal wapenfabrieken uit de grond te stampen. Dat houdt echter niet tegen dat je tijdens de campagnes veertig procent van de tijd geen flauw idee hebt waar je mee bezig bent. Zo kun je onderwater bouwen. Dat is geweldig cool, maar hoe je het voor mekaar krijgt, was ons lang onduidelijk. Het idee om je bankrekening in balans te houden, kwam trouwens ook pas toen we meerdere duizenden dollars in het rood stond en ons niet meer kon verdedigen.
