Sonos Play:3 multiroomsysteem
Amper een dag nadat Sonos de Play:3 aan de wereld heeft getoond, krijgen we een paar van deze nieuwe luidsprekers toegestuurd. Niet de op de redactie, wel op de vakantiebestemming van ondergetekende in Zuid-Frankrijk.
Voor Sonos lijkt geen moeite te groot om ons kennis te laten maken met de Play:3. Ik besluit dan ook om maar wat vakantietijd vrij te maken voor een review.
Internetverbinding nodig
De installatie van het systeem blijkt een uitdaging in het vakantieverblijf: een 16e-eeuws kasteel waarvan de muren zo dik zijn als de betonpijlers van een brug voor zwaar vervoer. En waar een internetverbinding zo zeldzaam is als een filevrije dag.
Die internetverbinding is een vereiste om de nieuwste Sonos-software binnen te halen. Er wordt wel software meegeleverd op cd, maar die moet toch even op het internet gaan controleren of er geen nieuwe versie is. Deze horde wordt genomen door de installatie van de software voort te zetten op een bankje bij het Office du Tourisme, waar een gratis en onbeveiligd wolkje internet in de lucht blijkt te hangen.
Nu is zo’n installatie in een thuisomgeving waar een internetverbinding is en een computernetwerkje draait een minder grote uitdaging. Het is letterijk een kwestie van de software te installeren op een computer, wat heen en weer lopen tussen de Sonos Play:3-luidsprekers en je computer, en op knopjes drukken als erom gevraagd wordt.
Voor deze review installeer ik ook een Sonos Bridge, een apparaat dat een eigen draadloos Sonos-netwerk opzet om de communicatie tussen de luidsprekers en muziekbron (een computer of een NAS) mogelijk te maken.
Zo’n Bridge heb je overigens niet nodig als je al beschikt over Sonos ZonePlayers. Die straks overigens van naam veranderen in Connect. Meer uitleg over die Zoneplayers krijg je overigens in woord en beeld in deze review.
Zodra de luidsprekers draadloos zijn verbonden met de computer, moeten we de Sonos-software alleen nog de weg wijzen naar onze muziekverzameling. Dat lukt aardig als die netjes is geparkeerd in een map op je computer of harde schijf, of in een iTunes-bibliotheek.
Daarna staat de verzameling ter beschikking in de Sonos-muziekbibliotheek en kan je desgewenst beginnen met het aanmaken van nieuwe of het importeren van bestaande afspeellijsten. Dat hoofdstuk slaan we echter over. Het is ons te doen om de nieuwe Play:3-luidspreker.
Correcte afwerking
Die Play:3 blijkt alvast piekfijn te zijn afgewerkt, zoals we dat van Sonos gewend zijn. De matwitte (of zwarte) luidsprekerkast uit kunststof is vooraan en achteraan voorzien van grijze boorden uit een zachter materiaal. In de boorden is zowel aan de onderkant als aan één zijkant een viertal voetjes verwerkt, ook weer uit zachter materiaal. Daardoor kan je de luidspreker ook plaatsen op een oppervlak dat krasgevoelig is. De niet-afneembare grille aan de voorzijde biedt plaats aan het Sonos-logo.
Achteraan zit een schroefgat dat je kan gebruiken om de luidspreker aan de muur te monteren, een aansluiting voor het netsnoer en een netwerkpoort. Die laatste kan je gebruiken als je netwerkbekabeling hebt aangebracht op de plaats waar je de Play:3 wil zetten.
Een lijningang of andere poort waarop je bijvoorbeeld een draagbare muziekspeler zou kunnen aansluiten, is er niet. Je kan deze luidsprekers dan ook alleen gebruiken in een Sonos-biotoop. Lees: in combinatie met andere Sonos ZonePlayers of een Sonos Bridge.
Hoe klinkt hij?
De hamvraag blijft uiteraard hoe de Play:3 klinkt. Zoals hij er uitziet, zou het kortste antwoord kunnen zijn. En daarmee bedoel ik: erg verzorgd, neutraal, onopvallend. Dat lijken weinig begeesterende omschrijvingen, maar zo hebben we luidsprekers graag. Ze voegen best zo weinig mogelijk toe aan de muziek en hoeven enkel weer te geven wat er in de muziek zit. Welnu, de Play:3 slaagt daar aardig in als je er de juiste plaats voor vindt. Vooral met de weergave van het laag luistert die plaatsing erg nauw.
De passieve woofer voor de lage tonen is bij de Play:3 in de achterzijde verwerkt en wint aan kracht naarmate je de luidspreker dichter bij een muur plaatst. Daarom loont het de moeite om wat te experimenteren met de plaatsing van de Play:3. Omdat die draadloos muziek plukt uit je netwerk hoef je maar met één parameter rekening te houden: de aanwezigheid van een stopcontact.
Wij vinden een mooie balans in het laag met de luidsprekers een kleine twintig centimeters verwijderd van de muur. Het laag is dan voldoende aanwezig zonder overdreven ‘boomerig’ te worden. Maar je moet niet verwachten dat het laag net zo afgemeten, diep en strak klinkt als bij een set-up met subwoofer.
Zoals bij iedere speaker kan je de weergave van het hoog ook enigszins beïnvloeden door de Play:3 op oorhoogte te plaatsen, of door de speaker rechtop te zetten. In die laatste positie blijkt de Play:3 wat meer gericht op het benadrukken van een helder hoog. Het is dus een kwestie van experimenteren.
Bij ons heeft dat na een uurtje geleid tot het horen van een goddelijk klinkende stem van Agnes Obel. Ook de gitaren en drums van de Foo Fighters komen energiek en overtuigend over. Het verfijnde, gearrangeerde geluid van Steely Dan is dan weer voldoende gedetailleerd zonder analytisch te klinken. Zoals eerder gesteld: erg verzorgd, neutraal, onopvallend.
Twee keer ‘maar’
Bij dit alles hoort een ‘maar’. Of beter gezegd, twee keer een ‘maar’. De eerste heeft betrekking op de stereoscheiding. Die is, logischerwijze, beperkt als je luistert naar één Play:3. Ze is wel degelijk aanwezig als je je goed positioneert voor de luidspreker, maar van een brede soundstage kan je niet spreken. Als je uit de sweetspot voor de luidspreker stapt, ben je ook de stereoscheiding kwijt.
Een euvel dat overigens optreedt bij zowat alle geluidsoplossingen die werken vanuit één unit. Daarom lijkt het ons verstandig om meteen twee exemplaren aan te schaffen en die gekoppeld te gebruiken als stereopaar wanneer je eens lekker gaat zitten om naar muziek te luisteren. Datzelfde koppel kan je op een ander moment immers ook onafhankelijk van elkaar gebruiken om bijvoorbeeld de keuken én woonkamer te voorzien van muzikaal behang.
De tweede ‘maar’ willen we graag plaatsen bij het maximumvolume. Dat volstaat om indrukwekkend over te komen, maar de klank die je krijgt bij hogere volumes is niet zo verzorgd, neutraal en onopvallend zoals we dat eerder beschreven. Het hoog wordt naar onze menig iets te schril, het laag pompend. De Sonos Play:3 kan dus wel wat volume produceren, maar het is niet meteen zijn sterkste punt.
Kostenplaatje
Daarmee belanden we meteen bij het vraagstuk: voor welke plaats is de Play:3 het meest geschikt? Wij tippen op de keuken, het bureau of eventueel het terras. En als je hem in tweevoud aanschaft, kan hij ook zijn diensten bewijzen in de woonkamer waar er echt geluisterd wordt naar muziek.
In dat geval loopt het kostenplaatje op tot tweemaal 299 euro voor de luidprekers en nog eens 49 euro voor de Bridge.
Je kan vervolgens nog kiezen voor de afstandsbediening van Sonos, die je ongetwijfeld het hoogste gebruiksgemak biedt. Die remote verorbert op zich ook nog eens 349 euro uit je budget. Beschik je over een iPhone, een iPod Touch, iPad of een Android-smartphone, dan kan je ook gewoon de gratis Sonos-app gebruiken als remote.
In het beste geval haal je dus voor een kleine 650 euro een multiroommuzieksysteem in huis dat nog heel wat uitbreidingsmogelijkheden biedt. Of voor net geen 350 euro een draadloos muzieksysteem met één luidspreker. Toegegeven, voor die prijs koop je net zo goed een aardige iPod-dock, wat in bepaalde situaties een handigere oplossing kan zijn. Denk maar aan de Philips Fidelio-docks die beschikken over een ingebouwde, oplaadbare batterij en dus uiterst mobiel zijn. Of de Zeppelin Air van B&W die door de toevoeging van Airplay-functionaliteit ook kan omschreven worden als een draadloos muzieksysteem, in de ruime zin van het woord.
Conclusie
Er zijn met andere woorden kapers op de kust. Kapers die Sonos kan counteren met argumenten als geluidskwaliteit, gebruiksvriendelijkheid en flexibiliteit naar de toekomst toe. Wat ons betreft met succes, want de Play:3 is een welkome aanvulling van het bestaande Sonos-aanbod die de instapdrempel in het productgamma van de fabrikant verlaagt. Hier in Frankrijk, en straks bij ons thuis.
Amper een dag nadat Sonos de Play:3 aan de wereld heeft getoond, krijgen we een paar van deze nieuwe luidsprekers toegestuurd. Niet de op de redactie, wel op de vakantiebestemming van ondergetekende in Zuid-Frankrijk.
Voor Sonos lijkt geen moeite te groot om ons kennis te laten maken met de Play:3. Ik besluit dan ook om maar wat vakantietijd vrij te maken voor een review.
Internetverbinding nodig
De installatie van het systeem blijkt een uitdaging in het vakantieverblijf: een 16e-eeuws kasteel waarvan de muren zo dik zijn als de betonpijlers van een brug voor zwaar vervoer. En waar een internetverbinding zo zeldzaam is als een filevrije dag.
Die internetverbinding is een vereiste om de nieuwste Sonos-software binnen te halen. Er wordt wel software meegeleverd op cd, maar die moet toch even op het internet gaan controleren of er geen nieuwe versie is. Deze horde wordt genomen door de installatie van de software voort te zetten op een bankje bij het Office du Tourisme, waar een gratis en onbeveiligd wolkje internet in de lucht blijkt te hangen.
Nu is zo’n installatie in een thuisomgeving waar een internetverbinding is en een computernetwerkje draait een minder grote uitdaging. Het is letterijk een kwestie van de software te installeren op een computer, wat heen en weer lopen tussen de Sonos Play:3-luidsprekers en je computer, en op knopjes drukken als erom gevraagd wordt.
Voor deze review installeer ik ook een Sonos Bridge, een apparaat dat een eigen draadloos Sonos-netwerk opzet om de communicatie tussen de luidsprekers en muziekbron (een computer of een NAS) mogelijk te maken.
Zo’n Bridge heb je overigens niet nodig als je al beschikt over Sonos ZonePlayers. Die straks overigens van naam veranderen in Connect. Meer uitleg over die Zoneplayers krijg je overigens in woord en beeld in deze review.
Zodra de luidsprekers draadloos zijn verbonden met de computer, moeten we de Sonos-software alleen nog de weg wijzen naar onze muziekverzameling. Dat lukt aardig als die netjes is geparkeerd in een map op je computer of harde schijf, of in een iTunes-bibliotheek.
Daarna staat de verzameling ter beschikking in de Sonos-muziekbibliotheek en kan je desgewenst beginnen met het aanmaken van nieuwe of het importeren van bestaande afspeellijsten. Dat hoofdstuk slaan we echter over. Het is ons te doen om de nieuwe Play:3-luidspreker.
Correcte afwerking
Die Play:3 blijkt alvast piekfijn te zijn afgewerkt, zoals we dat van Sonos gewend zijn. De matwitte (of zwarte) luidsprekerkast uit kunststof is vooraan en achteraan voorzien van grijze boorden uit een zachter materiaal. In de boorden is zowel aan de onderkant als aan één zijkant een viertal voetjes verwerkt, ook weer uit zachter materiaal. Daardoor kan je de luidspreker ook plaatsen op een oppervlak dat krasgevoelig is. De niet-afneembare grille aan de voorzijde biedt plaats aan het Sonos-logo.
Achteraan zit een schroefgat dat je kan gebruiken om de luidspreker aan de muur te monteren, een aansluiting voor het netsnoer en een netwerkpoort. Die laatste kan je gebruiken als je netwerkbekabeling hebt aangebracht op de plaats waar je de Play:3 wil zetten.
Een lijningang of andere poort waarop je bijvoorbeeld een draagbare muziekspeler zou kunnen aansluiten, is er niet. Je kan deze luidsprekers dan ook alleen gebruiken in een Sonos-biotoop. Lees: in combinatie met andere Sonos ZonePlayers of een Sonos Bridge.
Hoe klinkt hij?
De hamvraag blijft uiteraard hoe de Play:3 klinkt. Zoals hij er uitziet, zou het kortste antwoord kunnen zijn. En daarmee bedoel ik: erg verzorgd, neutraal, onopvallend. Dat lijken weinig begeesterende omschrijvingen, maar zo hebben we luidsprekers graag. Ze voegen best zo weinig mogelijk toe aan de muziek en hoeven enkel weer te geven wat er in de muziek zit. Welnu, de Play:3 slaagt daar aardig in als je er de juiste plaats voor vindt. Vooral met de weergave van het laag luistert die plaatsing erg nauw.
De passieve woofer voor de lage tonen is bij de Play:3 in de achterzijde verwerkt en wint aan kracht naarmate je de luidspreker dichter bij een muur plaatst. Daarom loont het de moeite om wat te experimenteren met de plaatsing van de Play:3. Omdat die draadloos muziek plukt uit je netwerk hoef je maar met één parameter rekening te houden: de aanwezigheid van een stopcontact.
Wij vinden een mooie balans in het laag met de luidsprekers een kleine twintig centimeters verwijderd van de muur. Het laag is dan voldoende aanwezig zonder overdreven ‘boomerig’ te worden. Maar je moet niet verwachten dat het laag net zo afgemeten, diep en strak klinkt als bij een set-up met subwoofer.
Zoals bij iedere speaker kan je de weergave van het hoog ook enigszins beïnvloeden door de Play:3 op oorhoogte te plaatsen, of door de speaker rechtop te zetten. In die laatste positie blijkt de Play:3 wat meer gericht op het benadrukken van een helder hoog. Het is dus een kwestie van experimenteren.
Bij ons heeft dat na een uurtje geleid tot het horen van een goddelijk klinkende stem van Agnes Obel. Ook de gitaren en drums van de Foo Fighters komen energiek en overtuigend over. Het verfijnde, gearrangeerde geluid van Steely Dan is dan weer voldoende gedetailleerd zonder analytisch te klinken. Zoals eerder gesteld: erg verzorgd, neutraal, onopvallend.
Twee keer ‘maar’
Bij dit alles hoort een ‘maar’. Of beter gezegd, twee keer een ‘maar’. De eerste heeft betrekking op de stereoscheiding. Die is, logischerwijze, beperkt als je luistert naar één Play:3. Ze is wel degelijk aanwezig als je je goed positioneert voor de luidspreker, maar van een brede soundstage kan je niet spreken. Als je uit de sweetspot voor de luidspreker stapt, ben je ook de stereoscheiding kwijt.
Een euvel dat overigens optreedt bij zowat alle geluidsoplossingen die werken vanuit één unit. Daarom lijkt het ons verstandig om meteen twee exemplaren aan te schaffen en die gekoppeld te gebruiken als stereopaar wanneer je eens lekker gaat zitten om naar muziek te luisteren. Datzelfde koppel kan je op een ander moment immers ook onafhankelijk van elkaar gebruiken om bijvoorbeeld de keuken én woonkamer te voorzien van muzikaal behang.
De tweede ‘maar’ willen we graag plaatsen bij het maximumvolume. Dat volstaat om indrukwekkend over te komen, maar de klank die je krijgt bij hogere volumes is niet zo verzorgd, neutraal en onopvallend zoals we dat eerder beschreven. Het hoog wordt naar onze menig iets te schril, het laag pompend. De Sonos Play:3 kan dus wel wat volume produceren, maar het is niet meteen zijn sterkste punt.
Kostenplaatje
Daarmee belanden we meteen bij het vraagstuk: voor welke plaats is de Play:3 het meest geschikt? Wij tippen op de keuken, het bureau of eventueel het terras. En als je hem in tweevoud aanschaft, kan hij ook zijn diensten bewijzen in de woonkamer waar er echt geluisterd wordt naar muziek.
In dat geval loopt het kostenplaatje op tot tweemaal 299 euro voor de luidprekers en nog eens 49 euro voor de Bridge.
Je kan vervolgens nog kiezen voor de afstandsbediening van Sonos, die je ongetwijfeld het hoogste gebruiksgemak biedt. Die remote verorbert op zich ook nog eens 349 euro uit je budget. Beschik je over een iPhone, een iPod Touch, iPad of een Android-smartphone, dan kan je ook gewoon de gratis Sonos-app gebruiken als remote.
In het beste geval haal je dus voor een kleine 650 euro een multiroommuzieksysteem in huis dat nog heel wat uitbreidingsmogelijkheden biedt. Of voor net geen 350 euro een draadloos muzieksysteem met één luidspreker. Toegegeven, voor die prijs koop je net zo goed een aardige iPod-dock, wat in bepaalde situaties een handigere oplossing kan zijn. Denk maar aan de Philips Fidelio-docks die beschikken over een ingebouwde, oplaadbare batterij en dus uiterst mobiel zijn. Of de Zeppelin Air van B&W die door de toevoeging van Airplay-functionaliteit ook kan omschreven worden als een draadloos muzieksysteem, in de ruime zin van het woord.
Conclusie
Er zijn met andere woorden kapers op de kust. Kapers die Sonos kan counteren met argumenten als geluidskwaliteit, gebruiksvriendelijkheid en flexibiliteit naar de toekomst toe. Wat ons betreft met succes, want de Play:3 is een welkome aanvulling van het bestaande Sonos-aanbod die de instapdrempel in het productgamma van de fabrikant verlaagt. Hier in Frankrijk, en straks bij ons thuis.
