Review: Tom Clancy’s Ghost Recon – Shadow Wars
Tom Clancy zoals we hem kennen
In Ghost Recon – Shadow Wars krijg je het commando over een militair team dat je doorheen missies moet leiden. Het verhaal dat de verschillende missies aan elkaar knoopt, is wel zwak met weinig diepgang. Het geeft weinig om de personages en je krijgt amper feedback hoe goed of slecht iets afloopt. De campagne is behoorlijk lang en wordt snel moeilijker na enkele missies. De reden waarom die moeilijkheid snel toeneemt, is het verbod om een man te verliezen. Gaat er een iemand dood, dan kun je de missie direct opnieuw beginnen. De missies worden gespeeld vanuit een vogelperspectief. Je overziet het slagveld door de joystick te bewegen en hiermee kun je ook manschappen selecteren. Bewegen, schieten en andere acties kunnen worden toegepast. Het speelveld is opgedeeld in allemaal vierkantjes die aanduiden hoe ver elke unit kan bewegen of actie ondernemen. Het is heel belangrijk om ook te weten vanaf waar je een afstandsaanval kunt activeren. Open landschappen laten anderen toe om vanaf overal te schieten, terwijl een muur of boom je dekking kan geven vanuit bepaalde hoeken. Er wordt ook met de hoogte gespeeld om meer overzicht te geven en het bereik van aanvallen te vergroten. Gelukkig helpt het touchscreen heel goed om snel en efficiënt beslissingen te maken.
De omgevingen zijn divers met locaties zoals boerderijen, dorpen, grotten of industrie in landen als Rusland, Kazachstan of Oekraïne. Hoewel het vechtsysteem complex mag lijken in het begin, zit er een heel goede leercurve in het spel. Telkens leer je nieuwe elementen die je net wat meer toelaten, zonder je te overdonderen. De totale campagne duurt al snel een tiental uren, afhankelijk hoe vlot je doorheen de missies speelt. Er is een multiplayerluik, maar die houdt in dat je de 3DS telkens wisselt van speler. Er is tot onze spijt geen online onderdeel te vinden, wat volgens ons deze titel tot een klassieker had verheven. Gelukkig is er genoeg materiaal om lang bezig te blijven. De aangename leercurve en moeilijkheidsgraad doen je niet wanhopen, maar stimuleren je om steeds weer nieuwe dingen te leren.
[related_article id=”160734″]
Tom Clancy zoals we hem kennen
In Ghost Recon – Shadow Wars krijg je het commando over een militair team dat je doorheen missies moet leiden. Het verhaal dat de verschillende missies aan elkaar knoopt, is wel zwak met weinig diepgang. Het geeft weinig om de personages en je krijgt amper feedback hoe goed of slecht iets afloopt. De campagne is behoorlijk lang en wordt snel moeilijker na enkele missies. De reden waarom die moeilijkheid snel toeneemt, is het verbod om een man te verliezen. Gaat er een iemand dood, dan kun je de missie direct opnieuw beginnen. De missies worden gespeeld vanuit een vogelperspectief. Je overziet het slagveld door de joystick te bewegen en hiermee kun je ook manschappen selecteren. Bewegen, schieten en andere acties kunnen worden toegepast. Het speelveld is opgedeeld in allemaal vierkantjes die aanduiden hoe ver elke unit kan bewegen of actie ondernemen. Het is heel belangrijk om ook te weten vanaf waar je een afstandsaanval kunt activeren. Open landschappen laten anderen toe om vanaf overal te schieten, terwijl een muur of boom je dekking kan geven vanuit bepaalde hoeken. Er wordt ook met de hoogte gespeeld om meer overzicht te geven en het bereik van aanvallen te vergroten. Gelukkig helpt het touchscreen heel goed om snel en efficiënt beslissingen te maken.
De omgevingen zijn divers met locaties zoals boerderijen, dorpen, grotten of industrie in landen als Rusland, Kazachstan of Oekraïne. Hoewel het vechtsysteem complex mag lijken in het begin, zit er een heel goede leercurve in het spel. Telkens leer je nieuwe elementen die je net wat meer toelaten, zonder je te overdonderen. De totale campagne duurt al snel een tiental uren, afhankelijk hoe vlot je doorheen de missies speelt. Er is een multiplayerluik, maar die houdt in dat je de 3DS telkens wisselt van speler. Er is tot onze spijt geen online onderdeel te vinden, wat volgens ons deze titel tot een klassieker had verheven. Gelukkig is er genoeg materiaal om lang bezig te blijven. De aangename leercurve en moeilijkheidsgraad doen je niet wanhopen, maar stimuleren je om steeds weer nieuwe dingen te leren.
[related_article id=”160734″]
