De sprookjes rond Apple
Het is weer zover. Bij gebrek aan hard nieuws over Apple draait de geruchtenmolen weer op volle toeren. We kregen speculaties over een goedkope mini-iPhone. Die werden na twee dagen al ontkracht in een stuk dat eveneens op onverifieerbare bronnen gebaseerd is.
Misschien komt er een kleinere iPad, en misschien ook niet, en misschien komt er in september al een opvolger voor de iPad 2, al is dat toestel nog niet eens aangekondigd. Oh, en wist je al dat de optische drive uit de MacBook gaat verdwijnen? Tenminste, als de geruchten kloppen.
Nog meer geruchten
Gisteren schoot de molen nog een versnelling hoger. Het Amerikaanse blad National Enquirer wist te melden dat Steve Jobs nog maar zes weken te leven heeft. Geen vier, geen acht: zes weken. Dat kon een dokter afleiden uit al dan niet gefotoshopte foto’s die al dan niet Steve Jobs tonen die al dan niet een kankerkliniek bezoekt.
[related_article id=”158256″]
Iemand zou die arts eens een foto van Bart De Wever moeten mailen, en vragen hoe lang een lijkbleke, met overgewicht en oververmoeidheid kampende politicus het nog uitzingt.
Zonder gekheid: dat het met de gezondheid van Steve Jobs niet goed gaat, is duidelijk. Maar ook een gemediatiseerde CEO als Jobs heeft recht op privacy. Wanneer Jobs bij het begin van zijn ziekteverlof vraagt om hem met rust te laten, verdient hij beter dan door paparazzi opgejaagd te worden als ware hij Lindsey Lohan.
Niet einde van Apple
Uiteraard hoop ik dat Jobs geneest en nog eens vijftien jaar aan het hoofd van Apple kan staan. Maar als het anders uitdraait, is dat voor Apple niet eens een ramp. Voor de beurskoers misschien wel, want die zakt gegarandeerd in wanneer bekend wordt dat Jobs nooit meer terugkeert.
Ik ben Paul D’Hoore niet, maar dat lijkt mij dan een goed moment om Apple-aandelen in te slaan. Want Steve Jobs heeft een uitstekend team om zich heen verzameld dat best in staat is om de reeks successen verder te zetten.
Toen Jobs in 1996 terugkeerde naar Apple, was hij wellicht de enige die tegelijk de visie en het technisch inzicht had om het noodlijdende bedrijf weer op de rails te krijgen, én het charisma om het publiek weer warm te maken voor Apple.
Maar de wederopstanding van Apple is evenzeer het werk van de huidige interim-CEO Tim Cook, die de chaotische supplychain transformeerde tot een hyperefficiënte machine. Van marketingman Phil Schiller, die verantwoordelijk is voor de onmiddellijk herkenbare advertenties. Van designer Johnny Ive, die met elk nieuw product demonstreert wat less is more betekent.
Ruimte voor anderen
Het is tekenend dat Jobs de voorbije jaren in zijn keynotes steeds meer plaats inruimde voor deze en andere talenten bij Apple. Maar dat verhaal is te complex voor de meeste media, die behoefte hebben aan simpele verhalen waarbij Napoleon in zijn eentje veldslagen wint. Zonder oog te hebben voor zijn generaals, manschappen, logistiek en omstandigheden.
De media hebben een beeld van Steve Jobs gecreëerd als de man die eigenhandig Apple heeft gered, en daarbij alle beslissingen – allemaal! – neemt, producten schrapt een dag voor ze de winkels hadden moeten ingaan en mensen ontslaat omdat ze op hetzelfde moment dezelfde lift nemen als Jobs. Als je dat vaak genoeg herhaalt, ga je dat op den duur zelf geloven. Dat leidt dan natuurlijk tot speculatie hoe het verder moet zonder de Onfeilbare Grote Leider.
Selectief geheugen
Een selectief geheugen helpt daarbij. Ik las in een Vlaamse kwaliteitskrant "dat Apple in het afgelopen decennium geen echte flops heeft gehad". Daarbij vlot voorbijgaand aan de Cube, een veel te dure designcomputer die in 2001 gedumpt werd – letterlijk, begraven op een vuilnisbelt. Aan de gehate hockeypuckmuis met één knop, volgens Jobs de beste muis ooit. Aan de gehypte Xserve waarmee Apple weer een plaats ging veroveren in het bedrijfsleven. Aan de onbruikbare eerste versie van de fotosoftware Aperture, een pakket dat van de grond af herschreven moest worden. Aan de Motorola ROKR, de eerste telefoon die geïntegreerd was met iTunes.
En recent nog: aan het lamme muziekaanbevelingsnetwerk Ping. Al die producten werden goedgekeurd en voorgesteld door Jobs. Zeker, er is het fenomenale succes van de iPod, iPhone en iPad. Maar wie Jobs voorstelt als koning Midas die alles wat hij aanraakt in goud verandert, gelooft in sprookjes.
Het is weer zover. Bij gebrek aan hard nieuws over Apple draait de geruchtenmolen weer op volle toeren. We kregen speculaties over een goedkope mini-iPhone. Die werden na twee dagen al ontkracht in een stuk dat eveneens op onverifieerbare bronnen gebaseerd is.
Misschien komt er een kleinere iPad, en misschien ook niet, en misschien komt er in september al een opvolger voor de iPad 2, al is dat toestel nog niet eens aangekondigd. Oh, en wist je al dat de optische drive uit de MacBook gaat verdwijnen? Tenminste, als de geruchten kloppen.
Nog meer geruchten
Gisteren schoot de molen nog een versnelling hoger. Het Amerikaanse blad National Enquirer wist te melden dat Steve Jobs nog maar zes weken te leven heeft. Geen vier, geen acht: zes weken. Dat kon een dokter afleiden uit al dan niet gefotoshopte foto’s die al dan niet Steve Jobs tonen die al dan niet een kankerkliniek bezoekt.
[related_article id=”158256″]
Iemand zou die arts eens een foto van Bart De Wever moeten mailen, en vragen hoe lang een lijkbleke, met overgewicht en oververmoeidheid kampende politicus het nog uitzingt.
Zonder gekheid: dat het met de gezondheid van Steve Jobs niet goed gaat, is duidelijk. Maar ook een gemediatiseerde CEO als Jobs heeft recht op privacy. Wanneer Jobs bij het begin van zijn ziekteverlof vraagt om hem met rust te laten, verdient hij beter dan door paparazzi opgejaagd te worden als ware hij Lindsey Lohan.
Niet einde van Apple
Uiteraard hoop ik dat Jobs geneest en nog eens vijftien jaar aan het hoofd van Apple kan staan. Maar als het anders uitdraait, is dat voor Apple niet eens een ramp. Voor de beurskoers misschien wel, want die zakt gegarandeerd in wanneer bekend wordt dat Jobs nooit meer terugkeert.
Ik ben Paul D’Hoore niet, maar dat lijkt mij dan een goed moment om Apple-aandelen in te slaan. Want Steve Jobs heeft een uitstekend team om zich heen verzameld dat best in staat is om de reeks successen verder te zetten.
Toen Jobs in 1996 terugkeerde naar Apple, was hij wellicht de enige die tegelijk de visie en het technisch inzicht had om het noodlijdende bedrijf weer op de rails te krijgen, én het charisma om het publiek weer warm te maken voor Apple.
Maar de wederopstanding van Apple is evenzeer het werk van de huidige interim-CEO Tim Cook, die de chaotische supplychain transformeerde tot een hyperefficiënte machine. Van marketingman Phil Schiller, die verantwoordelijk is voor de onmiddellijk herkenbare advertenties. Van designer Johnny Ive, die met elk nieuw product demonstreert wat less is more betekent.
Ruimte voor anderen
Het is tekenend dat Jobs de voorbije jaren in zijn keynotes steeds meer plaats inruimde voor deze en andere talenten bij Apple. Maar dat verhaal is te complex voor de meeste media, die behoefte hebben aan simpele verhalen waarbij Napoleon in zijn eentje veldslagen wint. Zonder oog te hebben voor zijn generaals, manschappen, logistiek en omstandigheden.
De media hebben een beeld van Steve Jobs gecreëerd als de man die eigenhandig Apple heeft gered, en daarbij alle beslissingen – allemaal! – neemt, producten schrapt een dag voor ze de winkels hadden moeten ingaan en mensen ontslaat omdat ze op hetzelfde moment dezelfde lift nemen als Jobs. Als je dat vaak genoeg herhaalt, ga je dat op den duur zelf geloven. Dat leidt dan natuurlijk tot speculatie hoe het verder moet zonder de Onfeilbare Grote Leider.
Selectief geheugen
Een selectief geheugen helpt daarbij. Ik las in een Vlaamse kwaliteitskrant "dat Apple in het afgelopen decennium geen echte flops heeft gehad". Daarbij vlot voorbijgaand aan de Cube, een veel te dure designcomputer die in 2001 gedumpt werd – letterlijk, begraven op een vuilnisbelt. Aan de gehate hockeypuckmuis met één knop, volgens Jobs de beste muis ooit. Aan de gehypte Xserve waarmee Apple weer een plaats ging veroveren in het bedrijfsleven. Aan de onbruikbare eerste versie van de fotosoftware Aperture, een pakket dat van de grond af herschreven moest worden. Aan de Motorola ROKR, de eerste telefoon die geïntegreerd was met iTunes.
En recent nog: aan het lamme muziekaanbevelingsnetwerk Ping. Al die producten werden goedgekeurd en voorgesteld door Jobs. Zeker, er is het fenomenale succes van de iPod, iPhone en iPad. Maar wie Jobs voorstelt als koning Midas die alles wat hij aanraakt in goud verandert, gelooft in sprookjes.
