Tijdsteleportatie is mogelijk

Fysici aan de Australische universiteit van Queensland hebben tijdsteleportatie ontdekt. Net zoals kwantumfysica teleportatie in de ruimte toelaat, is hetzelfde mogelijk in de tijd.

Wacht. Dat betekent niet dat we naar de toekomst gaan in hippe, fusieaangedreven DeLoreans. Deze ontdekking toont wel aan dat verstrikte kwantumdeeltjes in de toekomst kunnen reizen, zonder aanwezig te zijn in de periode tussen nu en de toekomst.

Kwantumstaat is altijd en overal gelijk
Voorheen wisten we dat kwantumteleportatie werkt in de ruimte. Twee identieke deeltjes op verschillende locaties zijn op zo’n manier verbonden dat hun kwantumstaat altijd gelijk is. Als de staat van het ene partikel verandert, past de staat van het tweede partikel zich meteen aan. Zelfs met verschillende lichtjaren tussen verschillende partikels zal hun kwantumstaat op een bepaald tijdstip altijd gelijk zijn.

Dit is een fenomeen dat ons begrip van de realiteit ondermijnt; het wordt alleen maar complexer door deze nieuwe ontdekking.

Wetenschappers Jay Olson en Timothy Ralph van de universiteit van Queensland zeggen dat kwantumverstrikking een essentieel onderdeel is van het universum en dat het werkt in tijd en ruimte. Als je dus vandaag de staat van zo’n partikel aanpast, verandert dat ook meteen in de toekomst. Zelfs wanneer het partikel niet eens bestaat tussen de twee punten in de tijd.

Een voorbeeld
In een theoretisch voorbeeld zenden Olson en Ralph een qubit (eenheid van kwantuminformatie) naar de toekomst. Een detector merkt de qubit op en genereert een bericht dat beschrijft hoe het partikel kan worden gedetecteerd. In de toekomst ontvangt een detector die op dezelfde plaats staat het bericht en voert het uit. Hierdoor wordt het deeltje daadwerkelijk gegenereerd.

Maar er zit toch een addertje onder het gras: de twee wetenschappers tonen aan dat het detecteren van het partikel in de toekomst symmetrisch moet zijn met zijn creatie in het verleden. “Als de eerste detector actief was om kwart voor twaalf, mag de tweede detector pas om precies kwart na twaalf actief worden. Zo ontstaat kwantumverstrikking.”

En net om die reden noemen ze het proces teleportatie in de tijd. Simpel, toch?

Fysici aan de Australische universiteit van Queensland hebben tijdsteleportatie ontdekt. Net zoals kwantumfysica teleportatie in de ruimte toelaat, is hetzelfde mogelijk in de tijd.

Wacht. Dat betekent niet dat we naar de toekomst gaan in hippe, fusieaangedreven DeLoreans. Deze ontdekking toont wel aan dat verstrikte kwantumdeeltjes in de toekomst kunnen reizen, zonder aanwezig te zijn in de periode tussen nu en de toekomst.

Kwantumstaat is altijd en overal gelijk
Voorheen wisten we dat kwantumteleportatie werkt in de ruimte. Twee identieke deeltjes op verschillende locaties zijn op zo’n manier verbonden dat hun kwantumstaat altijd gelijk is. Als de staat van het ene partikel verandert, past de staat van het tweede partikel zich meteen aan. Zelfs met verschillende lichtjaren tussen verschillende partikels zal hun kwantumstaat op een bepaald tijdstip altijd gelijk zijn.

Dit is een fenomeen dat ons begrip van de realiteit ondermijnt; het wordt alleen maar complexer door deze nieuwe ontdekking.

Wetenschappers Jay Olson en Timothy Ralph van de universiteit van Queensland zeggen dat kwantumverstrikking een essentieel onderdeel is van het universum en dat het werkt in tijd en ruimte. Als je dus vandaag de staat van zo’n partikel aanpast, verandert dat ook meteen in de toekomst. Zelfs wanneer het partikel niet eens bestaat tussen de twee punten in de tijd.

Een voorbeeld
In een theoretisch voorbeeld zenden Olson en Ralph een qubit (eenheid van kwantuminformatie) naar de toekomst. Een detector merkt de qubit op en genereert een bericht dat beschrijft hoe het partikel kan worden gedetecteerd. In de toekomst ontvangt een detector die op dezelfde plaats staat het bericht en voert het uit. Hierdoor wordt het deeltje daadwerkelijk gegenereerd.

Maar er zit toch een addertje onder het gras: de twee wetenschappers tonen aan dat het detecteren van het partikel in de toekomst symmetrisch moet zijn met zijn creatie in het verleden. “Als de eerste detector actief was om kwart voor twaalf, mag de tweede detector pas om precies kwart na twaalf actief worden. Zo ontstaat kwantumverstrikking.”

En net om die reden noemen ze het proces teleportatie in de tijd. Simpel, toch?