Gps leest emoties van bestuurder
Een professor van de beroemde Cambridge-universiteit bouwt een gps-navigatiesysteem dat je emoties van dat moment kan lezen en erop kan reageren.
Professor Peter Robinson is een aantal elektronische toestellen spuugzat. Zijn gps-toestel stuurt hem bijvoorbeeld doodlopende straten in en blijft koppig volhouden dat hij nog een kilometer moet doorrijden na het einde van de straat.
De huidige gps-toestellen hebben niet in de gaten dat de gebruiker zich opwindt in het verkeer, of in de foute instructies van de gps. Elektronische apparaten kunnen best wat emotioneel inlevingsvermogen gebruiken, vindt men in Cambridge.
En dus gaat professor Robinson aan de slag om computers emotionele intelligentie te geven. Hij is erin geslaagd computers zijn gelaat, bewegingen en stem te laten herkennen.
Beeld- en geluidsanalyse
De computer gaat verder dan gewone stemherkenning: door de intonatie te interpreteren weet de computer of een zin boos of verdrietig wordt gezegd.
Ook gezichtsuitdrukkingen kan de computer aan. Ziet hij iemand met zijn hoofd schudden, dan denkt de computer dat die persoon in de war is. Schud je neen en frons je je wenkbrauwen, dan weet de computer dat je het oneens bent.
De computer kan vierhonderd verschillende emoties herkennen – wat ruim boven de capaciteiten van een ZDNet-redacteur ligt. De computer interpreteert emoties in zeventig procent van de gevallen juist.
Maar computers moeten ook juist kunnen reageren op emoties. Vandaar dat de universiteit een gerobotiseerde copiloot heeft gemaakt: Charles. Camera’s in Charles’ ogen kunnen emoties van anderen lezen en dankzij 24 motoren kan hij zelf emoties uiten.
Praktische toepassing
In een verkeerssituatie kan Charles op een natuurlijkere wijze de weg tonen dan een gps-toestel. Toch is de robot nog verre van klaar en blijft hij toch maar een enge pop.
Misschien overleeft het idee van artificiële emotionele intelligentie niet in deze vorm, maar er is wel interesse voor het idee. Audi test bijvoorbeeld systemen die in de gaten houden hoe aandachtig een bestuurder eigenlijk is.
Als blijkt dat hij met zijn gedachten ergens anders zit, zal de auto bijvoorbeeld al makkelijker automatisch remmen dan anders.
Een professor van de beroemde Cambridge-universiteit bouwt een gps-navigatiesysteem dat je emoties van dat moment kan lezen en erop kan reageren.
Professor Peter Robinson is een aantal elektronische toestellen spuugzat. Zijn gps-toestel stuurt hem bijvoorbeeld doodlopende straten in en blijft koppig volhouden dat hij nog een kilometer moet doorrijden na het einde van de straat.
De huidige gps-toestellen hebben niet in de gaten dat de gebruiker zich opwindt in het verkeer, of in de foute instructies van de gps. Elektronische apparaten kunnen best wat emotioneel inlevingsvermogen gebruiken, vindt men in Cambridge.
En dus gaat professor Robinson aan de slag om computers emotionele intelligentie te geven. Hij is erin geslaagd computers zijn gelaat, bewegingen en stem te laten herkennen.
Beeld- en geluidsanalyse
De computer gaat verder dan gewone stemherkenning: door de intonatie te interpreteren weet de computer of een zin boos of verdrietig wordt gezegd.
Ook gezichtsuitdrukkingen kan de computer aan. Ziet hij iemand met zijn hoofd schudden, dan denkt de computer dat die persoon in de war is. Schud je neen en frons je je wenkbrauwen, dan weet de computer dat je het oneens bent.
De computer kan vierhonderd verschillende emoties herkennen – wat ruim boven de capaciteiten van een ZDNet-redacteur ligt. De computer interpreteert emoties in zeventig procent van de gevallen juist.
Maar computers moeten ook juist kunnen reageren op emoties. Vandaar dat de universiteit een gerobotiseerde copiloot heeft gemaakt: Charles. Camera’s in Charles’ ogen kunnen emoties van anderen lezen en dankzij 24 motoren kan hij zelf emoties uiten.
Praktische toepassing
In een verkeerssituatie kan Charles op een natuurlijkere wijze de weg tonen dan een gps-toestel. Toch is de robot nog verre van klaar en blijft hij toch maar een enge pop.
Misschien overleeft het idee van artificiële emotionele intelligentie niet in deze vorm, maar er is wel interesse voor het idee. Audi test bijvoorbeeld systemen die in de gaten houden hoe aandachtig een bestuurder eigenlijk is.
Als blijkt dat hij met zijn gedachten ergens anders zit, zal de auto bijvoorbeeld al makkelijker automatisch remmen dan anders.
