Review: Toy Story 3: The Video Game
[related_article id=”160734″] Buzz en Woody op avontuur
Dat Pixar erg vermakelijke animatiefilms maakt voor kijkers van alle leeftijden is ondertussen een vaststaand feit. De videogames naar die bioscoopprenten vergaan het doorgaans minder goed. Toy Story 3: The Video Game rijdt geen foutloos parcours, maar brengt vooral voor de jongere spelers heel wat uren spelplezier in het kleurrijke universum. De game trapt niet in de valkuil de plot uit de film koste wat het kost te willen volgen. Je hopt gewoon van de ene herkenbare locatie naar de andere, waar je dan met de spelfiguren van dienst aan de slag mag. Variatie is troef. Dat betekent dat je de ene keer als Woody te paard een trein achtervolgt, de andere keer als een vliegende Buzz robots op de korrel neemt en weer een andere keer in een platformpuzzel of racescenario verwikkeld raakt. Niet alle scènes zijn even geïnspireerd uitgewerkt of laten zich even makkelijk besturen, maar over het algemeen worden frustraties en herhalingen netjes ontweken.
Ben je eenmaal klaar met de acht uur durende losjes aan elkaar gehaakte campagne, dan kun je nog een veelvoud van die tijd kwijt in de Toy Box-modus. Daar voer je korte, heel afwisselende missies uit in ruil voor alsmaar nieuwe beloningen. Het is vooral deze extra die de game van zijn lange levensduur voorziet. Een coöperatieve modus maakt Toy Story 3: The Video Game overigens extra leuk voor wie een broer, zus of speelkameraad bij de hand heeft. In tegenstelling tot de films richt deze game zich vooral op de jongere gamer, maar voor een keertje is dat niet omdat die over een grotere tolerantiegrens voor herhaling beschikken. Die occasioneel besturingsslordigheden moet je er wel bijnemen.
[related_article id=”160734″] Buzz en Woody op avontuur
Dat Pixar erg vermakelijke animatiefilms maakt voor kijkers van alle leeftijden is ondertussen een vaststaand feit. De videogames naar die bioscoopprenten vergaan het doorgaans minder goed. Toy Story 3: The Video Game rijdt geen foutloos parcours, maar brengt vooral voor de jongere spelers heel wat uren spelplezier in het kleurrijke universum. De game trapt niet in de valkuil de plot uit de film koste wat het kost te willen volgen. Je hopt gewoon van de ene herkenbare locatie naar de andere, waar je dan met de spelfiguren van dienst aan de slag mag. Variatie is troef. Dat betekent dat je de ene keer als Woody te paard een trein achtervolgt, de andere keer als een vliegende Buzz robots op de korrel neemt en weer een andere keer in een platformpuzzel of racescenario verwikkeld raakt. Niet alle scènes zijn even geïnspireerd uitgewerkt of laten zich even makkelijk besturen, maar over het algemeen worden frustraties en herhalingen netjes ontweken.
Ben je eenmaal klaar met de acht uur durende losjes aan elkaar gehaakte campagne, dan kun je nog een veelvoud van die tijd kwijt in de Toy Box-modus. Daar voer je korte, heel afwisselende missies uit in ruil voor alsmaar nieuwe beloningen. Het is vooral deze extra die de game van zijn lange levensduur voorziet. Een coöperatieve modus maakt Toy Story 3: The Video Game overigens extra leuk voor wie een broer, zus of speelkameraad bij de hand heeft. In tegenstelling tot de films richt deze game zich vooral op de jongere gamer, maar voor een keertje is dat niet omdat die over een grotere tolerantiegrens voor herhaling beschikken. Die occasioneel besturingsslordigheden moet je er wel bijnemen.
