Review: LEGO Harry Potter: Jaren 1-4
[related_article id=”160734″] Weer een LEGO-topper
Als Star Wars en Indiana Jones zich met succes in een Lego-gameformaat lieten vertalen, waarom die truc dan niet herhalen met de wereldberoemde gebrilde tovenaarsleerling Harry Potter? En zo geschiedde. Een geroutineerd ontwikkelaarteam (her)bekeek de eerste vier films en maakt er een routineuze game over. Daar is niets verkeerds mee. Vooral niet omdat deze Lego-game zich net zoals het bronmateriaal op jongere spelers richt. Die krijgen een uitgestrekte, charmante en herkenbare speelwereld, die ze keer op keer opnieuw met al even herkenbare personages zullen willen verkennen.
Toverdrankjes mixen, nieuwe spreuken leren en gebruiken, een partijtje zwerkbal spelen en een beperkt gehouden dosis familievriendelijk geweld zorgen voor de nodige variatie. Het verslavende verzamelen van een haast oneindig aantal speciale Lego-blokjes opent telkens weer nieuwe regio’s van Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus. Originaliteit in de gameplay is ver te zoeken, maar op een paar kleine schoonheidsfoutjes na is de afwerking perfect. De game is ook nooit onoverkomelijk moeilijk. De Harry Potter-films waren niet gespeend van enige humor, maar de Lego-behandeling overtroeft die moeiteloos met zelfrelativerende uitvergrotingen en karikaturen.
[related_article id=”160734″] Weer een LEGO-topper
Als Star Wars en Indiana Jones zich met succes in een Lego-gameformaat lieten vertalen, waarom die truc dan niet herhalen met de wereldberoemde gebrilde tovenaarsleerling Harry Potter? En zo geschiedde. Een geroutineerd ontwikkelaarteam (her)bekeek de eerste vier films en maakt er een routineuze game over. Daar is niets verkeerds mee. Vooral niet omdat deze Lego-game zich net zoals het bronmateriaal op jongere spelers richt. Die krijgen een uitgestrekte, charmante en herkenbare speelwereld, die ze keer op keer opnieuw met al even herkenbare personages zullen willen verkennen.
Toverdrankjes mixen, nieuwe spreuken leren en gebruiken, een partijtje zwerkbal spelen en een beperkt gehouden dosis familievriendelijk geweld zorgen voor de nodige variatie. Het verslavende verzamelen van een haast oneindig aantal speciale Lego-blokjes opent telkens weer nieuwe regio’s van Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus. Originaliteit in de gameplay is ver te zoeken, maar op een paar kleine schoonheidsfoutjes na is de afwerking perfect. De game is ook nooit onoverkomelijk moeilijk. De Harry Potter-films waren niet gespeend van enige humor, maar de Lego-behandeling overtroeft die moeiteloos met zelfrelativerende uitvergrotingen en karikaturen.
