Review: Metal Gear Solid – Peace Walker
[related_article id=”160734″] Huurlingen Zonder Grenzen
Het Metal Gear Solid-universum vat je niet zomaar in een zin samen. Het is een verwarrend, complex kluwen van internationale intriges opgetrokken rond militaire spionageactie waarin vaak heimelijk rondgeslopen moet worden. Metal Gear Solid: Peace Walker, de tweede game in de saga die exclusief voor Sony’s mobiele PSP-console verschijnt, speelt zich ergens in de jaren zeventig af. De regering van Costa Rica, die zelf niet over een militair apparaat beschikt, roept de hulp van jouw ‘Huurlingen Zonder Grenzen’ om orde op zaken te komen stellen. Zoals steeds in deze reeks is de vijand zwaar in de meerderheid en dwingt de game je tot een spannende mix van ongezien rondsluipen met korte, intense actiemomenten. Peace Walker kun je in je eentje spelen, maar lijkt gemaakt met het oog op samenspel tussen twee spelers.
Dit laat efficiënte en bijgevolg heel bevredigende en gecoördineerde tactieken toe. Zoals het simultaan uitschakelen van twee wachtposten of een afleidingsmanoeuvre door de ene speler waar de andere dan genadeloos gebruik van maakt. Visueel begint de game er langzaamaan wat gedateerd uit te zien, maar de actie is sterk genoeg om daar na een half uurtje al doorheen te kijken. Heb je drie speelkameraden met een PSP waarop de game draait, dan kun je voor extra uitdagingen terecht in specifiek daarvoor ontworpen vierpersoonsmissies. Die kennen aardig wat variatie en zorgen voor de nodige verlenging van de speelduur, maar gezien de behoorlijkje herspeelbaarheid van de single- en tweespelercampagne geen absolute must.
[related_article id=”160734″] Huurlingen Zonder Grenzen
Het Metal Gear Solid-universum vat je niet zomaar in een zin samen. Het is een verwarrend, complex kluwen van internationale intriges opgetrokken rond militaire spionageactie waarin vaak heimelijk rondgeslopen moet worden. Metal Gear Solid: Peace Walker, de tweede game in de saga die exclusief voor Sony’s mobiele PSP-console verschijnt, speelt zich ergens in de jaren zeventig af. De regering van Costa Rica, die zelf niet over een militair apparaat beschikt, roept de hulp van jouw ‘Huurlingen Zonder Grenzen’ om orde op zaken te komen stellen. Zoals steeds in deze reeks is de vijand zwaar in de meerderheid en dwingt de game je tot een spannende mix van ongezien rondsluipen met korte, intense actiemomenten. Peace Walker kun je in je eentje spelen, maar lijkt gemaakt met het oog op samenspel tussen twee spelers.
Dit laat efficiënte en bijgevolg heel bevredigende en gecoördineerde tactieken toe. Zoals het simultaan uitschakelen van twee wachtposten of een afleidingsmanoeuvre door de ene speler waar de andere dan genadeloos gebruik van maakt. Visueel begint de game er langzaamaan wat gedateerd uit te zien, maar de actie is sterk genoeg om daar na een half uurtje al doorheen te kijken. Heb je drie speelkameraden met een PSP waarop de game draait, dan kun je voor extra uitdagingen terecht in specifiek daarvoor ontworpen vierpersoonsmissies. Die kennen aardig wat variatie en zorgen voor de nodige verlenging van de speelduur, maar gezien de behoorlijkje herspeelbaarheid van de single- en tweespelercampagne geen absolute must.
