Moet het internet gearchiveerd worden?
Met het project Book Search wil Google zo veel mogelijk boeken digitaliseren en bewaren voor het nageslacht. Maar hoe zit het met de miljarden pagina’s aan informatie op het internet, worden die bewaard?
Er bestaan nog geen wereldwijde of nationale instanties die zich bezighouden met het archiveren van de schat aan informatie die op het web te vinden is. Wel duiken er initiatieven als The Wayback Machine op.
The Wayback Machine biedt instituten als universiteitsbibliotheken en belangenorganisaties de kans om hun eigen online inhoud te bewaren.
Aardbeving in Haïti
Daarnaast verzamelt en archiveert The Wayback Machine alle informatie over onderwerpen als bijvoorbeeld Iraanse bloggers of de recente aardbeving in Haïti. Verder ondervragen ze leerlingen van vijftien Amerikaanse scholen over welke websites ze zeker niet willen zien verdwijnen.
“Ik vind dit een tof project voor mensen van mijn leeftijd. We mogen meewerken aan iets heel belangrijks en deze archieven blijven voor altijd bestaan”, aldus een student op de website van The Wayback Machine.
Acht miljoen Britse websites
De Britse Nationale Bibliotheek heeft samen met enkele partners een soortgelijk project lopen. Sinds 2004 hebben ze zesduizend van de naar schatting acht miljoen Britse websites gearchiveerd. De organisatie wordt echter bemoeilijkt in haar doel door een Britse wet, de Legal Deposit Libraries Act.
Die wet stelt onder meer dat voor elk in het Verenigd Koninkrijk gepubliceerd werk de toestemming van de auteur nodig is om het te archiveren. Dat geldt na een aanpassing in 2003 ook voor online inhoud. Hierdoor zijn de medewerkers verplicht om de toestemming te vragen van de sitebeheerder wiens sites ze willen archiveren.
Digitaal zwart gat
“Omdat we vertraagd worden door de huidige wetgeving, zullen we in 2011 naar schatting amper één procent van alle Britse websites gearchiveerd hebben. En dat terwijl ons project nodig is om een digitaal zwart gat in het geheugen van de natie te voorkomen.” Dit vertelde Lynne Brindley, de directrice van de Britse Nationale Bibliotheek, onlangs aan de BBC.
Maar is er wel behoefte aan archivering van het internet? Sites die na een tijd offline gehaald worden zijn in veel gevallen niet succesvol en dus voorbijgestreefd. Het merendeel van de informatie op het internet vind je trouwens op meer dan één plaats terug. Een soort zelfregulering dus, of niet?
Met het project Book Search wil Google zo veel mogelijk boeken digitaliseren en bewaren voor het nageslacht. Maar hoe zit het met de miljarden pagina’s aan informatie op het internet, worden die bewaard?
Er bestaan nog geen wereldwijde of nationale instanties die zich bezighouden met het archiveren van de schat aan informatie die op het web te vinden is. Wel duiken er initiatieven als The Wayback Machine op.
The Wayback Machine biedt instituten als universiteitsbibliotheken en belangenorganisaties de kans om hun eigen online inhoud te bewaren.
Aardbeving in Haïti
Daarnaast verzamelt en archiveert The Wayback Machine alle informatie over onderwerpen als bijvoorbeeld Iraanse bloggers of de recente aardbeving in Haïti. Verder ondervragen ze leerlingen van vijftien Amerikaanse scholen over welke websites ze zeker niet willen zien verdwijnen.
“Ik vind dit een tof project voor mensen van mijn leeftijd. We mogen meewerken aan iets heel belangrijks en deze archieven blijven voor altijd bestaan”, aldus een student op de website van The Wayback Machine.
Acht miljoen Britse websites
De Britse Nationale Bibliotheek heeft samen met enkele partners een soortgelijk project lopen. Sinds 2004 hebben ze zesduizend van de naar schatting acht miljoen Britse websites gearchiveerd. De organisatie wordt echter bemoeilijkt in haar doel door een Britse wet, de Legal Deposit Libraries Act.
Die wet stelt onder meer dat voor elk in het Verenigd Koninkrijk gepubliceerd werk de toestemming van de auteur nodig is om het te archiveren. Dat geldt na een aanpassing in 2003 ook voor online inhoud. Hierdoor zijn de medewerkers verplicht om de toestemming te vragen van de sitebeheerder wiens sites ze willen archiveren.
Digitaal zwart gat
“Omdat we vertraagd worden door de huidige wetgeving, zullen we in 2011 naar schatting amper één procent van alle Britse websites gearchiveerd hebben. En dat terwijl ons project nodig is om een digitaal zwart gat in het geheugen van de natie te voorkomen.” Dit vertelde Lynne Brindley, de directrice van de Britse Nationale Bibliotheek, onlangs aan de BBC.
Maar is er wel behoefte aan archivering van het internet? Sites die na een tijd offline gehaald worden zijn in veel gevallen niet succesvol en dus voorbijgestreefd. Het merendeel van de informatie op het internet vind je trouwens op meer dan één plaats terug. Een soort zelfregulering dus, of niet?
