Kunnen we overleven in een entertainmentwereld zonder schijfjes?
Recent werd er een nieuwe Xbox-console aangekondigd. Normaal gaat zo’n introductie gepaard met een waslijst van krachtige nieuwe hardware, maar dat was deze keer niet het geval. Meer nog, de console zal het zelfs moeten stellen met een onderdeel minder. De Xbox One S All-Digital Edition maakt immers komaf met de schijflade en games zullen dus volledige digitaal aangekocht moeten worden.
De grotere focus op het downloaden (of streamen) van onze verschillende vormen van entertainment is een trend die overal terug te vinden is. Zo kijken we films op Netflix in plaats van dvds te kopen en streamen we muziek zonder ooit nog langs de winkel te passeren voor een cd. Het lijkt allemaal op het eerste zich een verbetering die ons vooral tijd en moeite uitspaart, maar zijn er echt alleen maar voordelen aan onze digitale samenleving? Helaas niet.
Is wat je koopt nog wel jouw eigendom?
Oorspronkelijk was het heel simpel: je ging naar een winkel zoals Free Record Shop en deed daar een aankoop in de vorm van een doosje met daarin een schijfje. Nadat je betaald had, mocht je je aankoop mee naar huis nemen en kon je er met doen waar je zin in had. Uitlenen aan vrienden bijvoorbeeld, of simpelweg jaren in de kast laten liggen om het dan uiteindelijk te doneren aan de kringloopwinkel. Vandaag de dag is dat echter niet zo eenvoudig meer, want in veel gevallen koop je bij een online aankoop geen effectief product meer, maar een licentie om dat product te mogen gebruiken. In de meeste gevallen is dat geen probleem. Je kijkt naar je film en hij blijft in je digitale verzameling staan totdat je hem later nog een keer opnieuw wil bekijken en dat werkt, maar wat als het platform waarop je de film gekocht hebt plots de deuren sluit? Plots ben je dan je volledige bibliotheek kwijt. Met wat geluk wordt er een overnemer gevonden, maar het kan evengoed zijn dat je pech hebt. In de gamingwereld loop je dezelfde risico’s, al hangt het daar vaak per titel af hoe lang je toegang hebt tot de game. Vooral met online multiplayer spellen is dit een probleem, want zij hebben een kostelijke server nodig om op te draaien. Vanaf het moment dat de game meer kost dan dat hij opbrengt, zullen uitgevers al snel beslissen om de stekker eruit te trekken. Daar sta je dan, zelfs al heb je een fysieke kopie.
Vandaag is het bijna quasi onmogelijk geworden om je mediabibliotheek met anderen te delen.
Wat met tweedehands en het gebrek daaraan?
Herinner je je dat schijfje dat je daarstraks gekocht hebt bij Free Record Shop? Als je het na twee weken allemaal wel gezien hebt, kan je het gewoon op de tweedehandsmarkt verkopen en een deel van je investering recuperen om uit te geven aan iets nieuws. De fabrikant ziet daar uiteraard geen cent van, maar als consument kan je er enorm bij baten, als verkoper én als koper. Vandaag is het echter bijna quasi onmogelijk geworden om je bibliotheek met anderen te delen, want alle licenties worden immers verzameld binnen een overkoepelend account en blijven daar permanent aan verbonden. Platformen zoals Steam bieden je bijvoorbeeld wel de mogelijkheid om je verzameling games te delen met je directe familie, maar deze functionaliteit komt helaas nog niet al te veel voor. Een ander gevolg van een digital-only entertainmentwereld, is het feit dat bij het overlijden van de eigenaar het account in principe opnieuw eigendom wordt van het platform en niet kan doorgegeven worden, tenzij hier specifieke regels voor bestaan. Deze digital-only houding zorgt dus al zeker voor één belangrijke meerkost.
Vaarwel retailwinkels
Het missen van inkomsten uit de herverkoop van digitale media is helaas niet de enige kost voor entertainmentliefhebbers. Het uitdoven van de rol van de traditionele retailwinkel in het verkoopproces heeft ervoor gezorgd dat er minder concurrentie aanwezig is op de markt en prijzen gevoelig hoger kunnen liggen. Op het vlak van PC games valt dit nog goed mee, omdat er veel concurrentie op deze markt te vinden is dankzij platformen zoals Steam die op elk moment scherpere prijzen aanbieden dan de gemiddelde winkel, maar voor consoles ligt de situatie anders. Op het moment dat consoles hun schijflade achterlaten, worden de respectievelijk webwinkels die te vinden zijn op de console zelf plots het belangrijkste aankooppunt van games en zij rekenen maar al te graag het maximale bedrag.
Minder retailkosten = goedkoper entertainment?
Een andere belangrijk punt waar we het even over moeten hebben is het kostenplaatje voor de producent. Het verdelen van films en games op een digitale manier is immers enorm goedkoop in vergelijking met retailverkoop. Er is de verpakking en het schijfje dat wegvalt, maar waar het echt om gaat is de achterliggende logistieke kost die plots helemaal verdwijnt en transport is absoluut niet goedkoop. Logischerwijze zou je dus kunnen verwachten dat online media goedkoper is dan zijn digitale broertje, maar zoals we hierboven aanhaalden is dat dus duidelijk niet het geval en verdwijnt deze onzichtbare opbrengst dus rechtstreeks in de zak van de verschillende entertainmentgiganten wereldwijd, zonder dat de consument daar iets voor in de plaats krijgt.
Hoe dan ook, de toekomst van entertainment is digitaal en daar valt weinig aan te veranderen, maar het loont om tweemaal na te denken alvorens een online aankoop te doen en daarvoor teveel te betalen.
Recent werd er een nieuwe Xbox-console aangekondigd. Normaal gaat zo’n introductie gepaard met een waslijst van krachtige nieuwe hardware, maar dat was deze keer niet het geval. Meer nog, de console zal het zelfs moeten stellen met een onderdeel minder. De Xbox One S All-Digital Edition maakt immers komaf met de schijflade en games zullen dus volledige digitaal aangekocht moeten worden.
De grotere focus op het downloaden (of streamen) van onze verschillende vormen van entertainment is een trend die overal terug te vinden is. Zo kijken we films op Netflix in plaats van dvds te kopen en streamen we muziek zonder ooit nog langs de winkel te passeren voor een cd. Het lijkt allemaal op het eerste zich een verbetering die ons vooral tijd en moeite uitspaart, maar zijn er echt alleen maar voordelen aan onze digitale samenleving? Helaas niet.
Is wat je koopt nog wel jouw eigendom?
Oorspronkelijk was het heel simpel: je ging naar een winkel zoals Free Record Shop en deed daar een aankoop in de vorm van een doosje met daarin een schijfje. Nadat je betaald had, mocht je je aankoop mee naar huis nemen en kon je er met doen waar je zin in had. Uitlenen aan vrienden bijvoorbeeld, of simpelweg jaren in de kast laten liggen om het dan uiteindelijk te doneren aan de kringloopwinkel. Vandaag de dag is dat echter niet zo eenvoudig meer, want in veel gevallen koop je bij een online aankoop geen effectief product meer, maar een licentie om dat product te mogen gebruiken. In de meeste gevallen is dat geen probleem. Je kijkt naar je film en hij blijft in je digitale verzameling staan totdat je hem later nog een keer opnieuw wil bekijken en dat werkt, maar wat als het platform waarop je de film gekocht hebt plots de deuren sluit? Plots ben je dan je volledige bibliotheek kwijt. Met wat geluk wordt er een overnemer gevonden, maar het kan evengoed zijn dat je pech hebt. In de gamingwereld loop je dezelfde risico’s, al hangt het daar vaak per titel af hoe lang je toegang hebt tot de game. Vooral met online multiplayer spellen is dit een probleem, want zij hebben een kostelijke server nodig om op te draaien. Vanaf het moment dat de game meer kost dan dat hij opbrengt, zullen uitgevers al snel beslissen om de stekker eruit te trekken. Daar sta je dan, zelfs al heb je een fysieke kopie.
Vandaag is het bijna quasi onmogelijk geworden om je mediabibliotheek met anderen te delen.
Wat met tweedehands en het gebrek daaraan?
Herinner je je dat schijfje dat je daarstraks gekocht hebt bij Free Record Shop? Als je het na twee weken allemaal wel gezien hebt, kan je het gewoon op de tweedehandsmarkt verkopen en een deel van je investering recuperen om uit te geven aan iets nieuws. De fabrikant ziet daar uiteraard geen cent van, maar als consument kan je er enorm bij baten, als verkoper én als koper. Vandaag is het echter bijna quasi onmogelijk geworden om je bibliotheek met anderen te delen, want alle licenties worden immers verzameld binnen een overkoepelend account en blijven daar permanent aan verbonden. Platformen zoals Steam bieden je bijvoorbeeld wel de mogelijkheid om je verzameling games te delen met je directe familie, maar deze functionaliteit komt helaas nog niet al te veel voor. Een ander gevolg van een digital-only entertainmentwereld, is het feit dat bij het overlijden van de eigenaar het account in principe opnieuw eigendom wordt van het platform en niet kan doorgegeven worden, tenzij hier specifieke regels voor bestaan. Deze digital-only houding zorgt dus al zeker voor één belangrijke meerkost.
Vaarwel retailwinkels
Het missen van inkomsten uit de herverkoop van digitale media is helaas niet de enige kost voor entertainmentliefhebbers. Het uitdoven van de rol van de traditionele retailwinkel in het verkoopproces heeft ervoor gezorgd dat er minder concurrentie aanwezig is op de markt en prijzen gevoelig hoger kunnen liggen. Op het vlak van PC games valt dit nog goed mee, omdat er veel concurrentie op deze markt te vinden is dankzij platformen zoals Steam die op elk moment scherpere prijzen aanbieden dan de gemiddelde winkel, maar voor consoles ligt de situatie anders. Op het moment dat consoles hun schijflade achterlaten, worden de respectievelijk webwinkels die te vinden zijn op de console zelf plots het belangrijkste aankooppunt van games en zij rekenen maar al te graag het maximale bedrag.
Minder retailkosten = goedkoper entertainment?
Een andere belangrijk punt waar we het even over moeten hebben is het kostenplaatje voor de producent. Het verdelen van films en games op een digitale manier is immers enorm goedkoop in vergelijking met retailverkoop. Er is de verpakking en het schijfje dat wegvalt, maar waar het echt om gaat is de achterliggende logistieke kost die plots helemaal verdwijnt en transport is absoluut niet goedkoop. Logischerwijze zou je dus kunnen verwachten dat online media goedkoper is dan zijn digitale broertje, maar zoals we hierboven aanhaalden is dat dus duidelijk niet het geval en verdwijnt deze onzichtbare opbrengst dus rechtstreeks in de zak van de verschillende entertainmentgiganten wereldwijd, zonder dat de consument daar iets voor in de plaats krijgt.
Hoe dan ook, de toekomst van entertainment is digitaal en daar valt weinig aan te veranderen, maar het loont om tweemaal na te denken alvorens een online aankoop te doen en daarvoor teveel te betalen.
