De kwantumwereld op het witte doek: Ant-Man and the Wasp
Wie afgelopen zomer de Marvel-sequel “Ant-Man and the Wasp” ging bekijken in de bioscoop, was het ongetwijfeld al opgevallen; de film haalt zijn mosterd bij kwantumtechnologie.
Kwantumwetenschapper als filmconsulent
Maanden voor de productie van Ant-Man and the Wasp in productie ging, had regisseur Peyton Reed zijn filmteam van schrijvers, artiesten en producenten al bij elkaar geroepen om de deskundige uitleg van kwantumwetenschapper Spyridon Michalakis aan te horen.
De meeting was geen overbodige luxe. In het script van de eerste Ant-Man film veranderde Paul Rudd als Scott Lang namelijk al in een superheld ter grootte van een wesp. Hij deed dat onder het toeziend oog van wetenschapper Hank Pym, trouwens briljant vertolkt door Michael Douglas, en zijn dochter Hope van Dyne (Evangeline Lilly).
Hope geeft Scott in die eerste film meteen een stukje kwantumwijsheid mee; “wanneer je erg klein bent, wordt energie samengebald. Je bezit dus de kracht van een man van 90 kilo, samengebald in een superkleine vuist. Met andere woorden ben je dus net een kogel.”
Een plaats waar alles mogelijk is
Kwantumwetenschapper Michalakis beschrijft de subatomische wereld als een plaats “waar alles mogelijk is, en waar de wetten van de fysica en de natuurkrachten zoals we die vandaag de dag kennen geen vat hebben op de werkelijkheid.” Michalakis had ook een paar duidelijke suggesties voor de regisseur om die dromerige visie over te brengen op het witte doek. Zo stelde hij voor om gebruik te maken van “prachtige kleuren die continu veranderen om zo de vergankelijkheid van die wereld weer te geven.”
Hoewel Hollywood zich regelmatig wel eens waagt aan films die wetenschappelijke termen niet schuwen, zoals Interstellar, viel het op dat ook de mainstream Marvel-film “Ant-Man and the Wasp” alles in het werk had gesteld om de kwantumwetenschap eer aan te doen. Zo werden begrippen als kwantumverstrengeling en decoherentie vlotjes in de verhaallijn verwerkt. Michalakis is opgetogen over die evolutie: “Marvel heeft er echt alles aan gedaan om échte, interessante wetenschap in zijn films te verwerken.”
Een loopje met de werkelijkheid
Niet dat Ant-Man een bloemlezing over kwantumtechnologie is. Wetenschappelijk consulent Michalakis heeft nog wel wat opmerking bij de accuraatheid van de film. Zo wordt er volgens hem nog te weinig ingegaan op die organische atoomreductie, oftewel, het verkleinen van personen en objecten tot de grootte van een mier of wesp.
Ook producent Broussard geeft toe dat de films nog “filmisch” moeten zijn, en dat er dus af en toe met de werkelijkheid een loopje wordt genomen. Het hele concept van kwantumverstrengeling is redelijk vergezocht in “Ant Man and the Wasp”, maar werkt wel voor de verhaallijn. Uiteindelijk is dat nog steeds wat telt in de bioscoop.
Wie afgelopen zomer de Marvel-sequel “Ant-Man and the Wasp” ging bekijken in de bioscoop, was het ongetwijfeld al opgevallen; de film haalt zijn mosterd bij kwantumtechnologie.
Kwantumwetenschapper als filmconsulent
Maanden voor de productie van Ant-Man and the Wasp in productie ging, had regisseur Peyton Reed zijn filmteam van schrijvers, artiesten en producenten al bij elkaar geroepen om de deskundige uitleg van kwantumwetenschapper Spyridon Michalakis aan te horen.
De meeting was geen overbodige luxe. In het script van de eerste Ant-Man film veranderde Paul Rudd als Scott Lang namelijk al in een superheld ter grootte van een wesp. Hij deed dat onder het toeziend oog van wetenschapper Hank Pym, trouwens briljant vertolkt door Michael Douglas, en zijn dochter Hope van Dyne (Evangeline Lilly).
Hope geeft Scott in die eerste film meteen een stukje kwantumwijsheid mee; “wanneer je erg klein bent, wordt energie samengebald. Je bezit dus de kracht van een man van 90 kilo, samengebald in een superkleine vuist. Met andere woorden ben je dus net een kogel.”
Een plaats waar alles mogelijk is
Kwantumwetenschapper Michalakis beschrijft de subatomische wereld als een plaats “waar alles mogelijk is, en waar de wetten van de fysica en de natuurkrachten zoals we die vandaag de dag kennen geen vat hebben op de werkelijkheid.” Michalakis had ook een paar duidelijke suggesties voor de regisseur om die dromerige visie over te brengen op het witte doek. Zo stelde hij voor om gebruik te maken van “prachtige kleuren die continu veranderen om zo de vergankelijkheid van die wereld weer te geven.”
Hoewel Hollywood zich regelmatig wel eens waagt aan films die wetenschappelijke termen niet schuwen, zoals Interstellar, viel het op dat ook de mainstream Marvel-film “Ant-Man and the Wasp” alles in het werk had gesteld om de kwantumwetenschap eer aan te doen. Zo werden begrippen als kwantumverstrengeling en decoherentie vlotjes in de verhaallijn verwerkt. Michalakis is opgetogen over die evolutie: “Marvel heeft er echt alles aan gedaan om échte, interessante wetenschap in zijn films te verwerken.”
Een loopje met de werkelijkheid
Niet dat Ant-Man een bloemlezing over kwantumtechnologie is. Wetenschappelijk consulent Michalakis heeft nog wel wat opmerking bij de accuraatheid van de film. Zo wordt er volgens hem nog te weinig ingegaan op die organische atoomreductie, oftewel, het verkleinen van personen en objecten tot de grootte van een mier of wesp.
Ook producent Broussard geeft toe dat de films nog “filmisch” moeten zijn, en dat er dus af en toe met de werkelijkheid een loopje wordt genomen. Het hele concept van kwantumverstrengeling is redelijk vergezocht in “Ant Man and the Wasp”, maar werkt wel voor de verhaallijn. Uiteindelijk is dat nog steeds wat telt in de bioscoop.
