Assassin’s Creed Odyssey review: Plezier in het Oude Griekenland
De voorbije twee weken heb ik het absolute genoegen gehad om de wondere wereld van Ubisoft’s Assassin’s Creed Odyssey te mogen ontdekken en te kunnen rondreizen in het Oude Griekenland met de trouwe arend Ikaros aan mijn zijde. Odyssey speelt zich af in 431 v.C. aan het begin van de Peloponnesische oorlog, een tijd waarin de Griekse grootmachten Athene en Sparta het 27 jaar lang tegen elkaar opnamen.
Alexios of Kassandra?
Voor mijn playthrough besloot ik om voor Alexios te kiezen. Geen eenvoudige beslissing, want dat betekende dat ik niet als Kassandra kon spelen. Op het vlak van gameplay maakt dit weinig uit, want de verhaallijn en dialoog is in de meeste gevallen hetzelfde, hoewel je je soms wel afvraagt hoe een bepaald scenario eruit zou hebben gezien met een ander hoofdpersonage.
Voor je aan het spel begint, moet je nog een tweede keuze maken, namelijk of je wil spelen in verkenningsmodus of hulpmodus. Kies je voor verkenning, dan kies je voor een realistischere spelbeleving. Je krijgt niet altijd een locatie aangeduid op je kaart en moet zelf op zoek naar antwoorden door gebieden te verkennen, NPCs te ondervragen en Ikaros in te zetten om de omgeving te scouten. Ik was eerst sceptisch over deze modus, omdat ik verwachtte dat ze het spel onnodig ging vertragen, maar het bleek leuker dan gedacht en de tips die op je scherm verschijnen zijn duidelijk genoeg zodat je niet doelloos rondloopt.
Een wereld vol verrassingen
Rondlopen doe je zeker genoeg in Odyssey, want je kan makkelijk 50 tot 60 uur spelplezier verwachten voor je het hoofdverhaal afrondt. Hoe je die tijd juist invult kies je zelf, want de game heeft genoeg te doen tijdens het levelen. Dat gebeurt op een manier zoals je die tegenkomt in MMO’s, door missies te voltooien en vijanden te doden. Stijg je een level? Dan kan je nieuwe vaardigheden selecteren in een van drie categorieën, namelijk Jager, Krijger of Assassijn. Zelf koos ik ervoor om het meeste van mijn vaardigheidspunten (je krijgt er één per level) te investeren in de Jager-categorie en met pijl en boog aan de slag te gaan. Het zal misschien niet meteen de meest populaire keuze zijn omdat je jezelf ook kan uitbouwen tot een onstopbare vechtmachine of een muisstille sluipmoordenaar, maar het voelt gewoon goed om met één hoofdschot vanop lange afstand een vijand te doden.
Kies je speelstijl
Het gevechtssysteem van de game voelt trouwens op alle vlakken heel belonend aan. Vecht je liever met zwaarden dan moet je op het juiste moment parreren, waarna de gameplay even vertraagt en je een tegenaanval kan inzetten. Als Assassijn is het dan weer leuk om het gedrag van je doelwit te analyseren en hem op het perfecte moment uit te schakelen. Het enige nadeel dat ik hieraan ondervond was dat de andere stijlen minder effectief worden als je teveel vaardigheden op dezelfde plaats spendeert. Zo kan je al eens in situaties terechtkomen waar je onhandig met je boog vijanden die op je inhakken moet proberen doden, omdat je zwaard niet genoeg schade toebrengt. Plannen is de boodschap met andere woorden en dat zal je ook steevast doen wanneer je een nieuwe locatie ontdekt en Ikaros de lucht instuurt om vijanden te markeren.
Ik vermeld hier ook even bij dat het mogelijk is om wapens en andere boosts te kopen in de Ubisoft-winkel. Zelf ben ik hier niet meteen een fan van omdat het initieel best wel over krachtige wapens gaat. Naarmate je level stijgt worden deze wapens echter zwakker en moet je, net als bij uitrusting die je vindt, in-game drachme betalen om ze te upgraden. Op dat punt wordt het dus eerder een cosmetische aankoop. Een compromis waar ik mee om kan, want uiteindelijk zorgt het ervoor dat de basisprijs van games zoals deze stabiel blijft.
Een waaier aan (repetitieve) keuzes
Missies zorgen ervoor dat je verder komt in het verhaal, maar zorgen er ook voor dat je voldoende levels verzamelt om de uitdagingen in een zone aan te kunnen. In het begin van de game accepteerde ik elke kleine zijmissie en was ik zo al snel 6 uur verder zonder beginlocatie Kephallonia te verlaten. Op dat moment verveelden deze missies geen moment, maar naarmate ik verder kwam in het spel begon ik dezelfde patronen te ontdekken. Ga dit object terughalen, sluip dit fort binnen, dood deze vijand, plunder deze schat … en sloeg ik al vaker een missie over om verder te gaan met het hoofdverhaal. In hoeverre dat mogelijk was wel, want je moet nog steeds een hoog genoeg level hebben om bepaalde uitdagingen aan te gaan. Zo kwam ik bij het eerste veroveringsgevecht (waarin Sparta en Athene het uitvechten over de controle van een gebied en jij een kant kan kiezen voor grote beloningen), maar bleek mijn level veel te laag om het gevecht lang genoeg te overleven. Best wel even vervelend, maar naarmate je verder komt in het spel vindt je vanzelf een balans tussen zij- en hoofdmissies.
Wat wel goed zit, zijn de beslissingen die je kan nemen tijdens deze missies die je toelaten om je personage een bepaalde rol te laten spelen. Ben je een zielloze moordenaar of net heel vergevingsgezind? De keuze is aan jou, maar je keuzes hebben wel gevolgen. Zo liet ik een ziek gezin op een bepaald moment leven, om uren later te horen dat het eiland te maken had met een regelrechte epidemie. Oeps.
Een ander gevolg van de foute keuzes maken is dat je sneller huurmoordenaars op je hielen zal krijgen. Dingen stelen of onschuldige personen doden kan misschien leuk zijn, maar verwacht wel een premie op je hoofd. Je kan ze afkopen of met de huurmoordenaar het gevecht aangaan. De keuze is aan jou, maar verwacht niet dat hij rustig afwacht tot jij gedaan hebt met het infiltreren van dat zwaarbewaakte fort.
Hetzelfde principe geldt voor de dingen die je doet op zee, want scheepsgevechten vind je ook in deze Assassin’s Creed Odyssey weer terug. Ik vind het zelf een enorm leuke toevoeging, het rammen van een schip om daarna de bemanning te doden en het schip te plunderen gaat niet snel vervelen, zeker wanneer je de Sparta-trap vaardigheid kan gebruiken om vijanden overboord te trappen, recht in de buurt van een hongerige haai. Je kan je schip trouwens helemaal uitbouwen, inclusief het rekruteren van huurlingen die je overal in de wereld kan vinden.
Een bizarre familie
Familie, daar gaat het om in Assassin’s Creed Odyssey en eens je toegang krijgt tot je schip gaat de bal al snel aan het rollen. Verwacht geen Game of Thrones in het Oude Griekenland, maar wel een spannend verhaal met leuke plot twists die je doen snakken naar meer. Naast de hoofdpersonages Alexios en Kassandra passeert er trouwens een ruim aanbod van nevenpersonages de revue, vaak met bekende namen uit de Griekse geschiedenis. Zij helpen om de verhaallijn extra boeiend te maken terwijl je op zoek gaat naar antwoorden over je familie en ze voorzien je vaak van een heerlijke dosis (Griekse) humor.
Grafische pracht
Tot slot moet ik het gewoon hebben over het grafische pareltje dat Assassin’s Creed Odyssey is geworden, de game ziet er absoluut adembenemend uit en bevat een brede waaier aan prachtige landschappen waarbij je niet anders kan dan even stilstaan en ze bewonderen. Zo kan je in het begin van het spel het standbeeld van de God Zeus beklimmen en 360-graden in de omgeving kijken, magisch gewoon.
De prijs die je hiervoor betaalt hangt af van het systeem waarop je speelt en hoe snel deze alles kan laden. Ik had de mogelijkheid om het spel uit te testen op de Lenovo C730, met een krachtige GTX 1060 videokaart en SSD-opslag, waardoor de laadtijden helemaal niet storend waren. Wanneer ik het spel nadien probeerde op een GTX 960 en HDD, duurde het al iets langer en konden er nu en dan al eens objecten in de omgeving wat traag laden. Uiteraard kan je het spel ook nog gewoon spelen op de Playstation 4 (Pro) of Xbox One (X). Hoe dan ook, zelfs op lagere instellingen is het nog steeds genieten van de rijke omgevingen.
Het verdict
Assassin’s Creed Odyssey is een must-play voor iedereen die van RPG’s houdt. Of je de reeks nu voor het eerst uitprobeert of een AC-fan bent van het eerste uur, het verhaal van Kassandra en Alexios is de moeite om te beleven. Het Oude Griekenland is een plezier om te ontdekken op geschiedkundig vlak, maar ook door het verkennen van de immense spelwereld, die je zelfs na 80 uur spelen nog steeds niet helemaal gezien zal hebben. Schitterend werk van Ubisoft.
Geïnteresseerd in Assassin’s Creed Odyssey? Koop de game via Coolblue.
De voorbije twee weken heb ik het absolute genoegen gehad om de wondere wereld van Ubisoft’s Assassin’s Creed Odyssey te mogen ontdekken en te kunnen rondreizen in het Oude Griekenland met de trouwe arend Ikaros aan mijn zijde. Odyssey speelt zich af in 431 v.C. aan het begin van de Peloponnesische oorlog, een tijd waarin de Griekse grootmachten Athene en Sparta het 27 jaar lang tegen elkaar opnamen.
Alexios of Kassandra?
Voor mijn playthrough besloot ik om voor Alexios te kiezen. Geen eenvoudige beslissing, want dat betekende dat ik niet als Kassandra kon spelen. Op het vlak van gameplay maakt dit weinig uit, want de verhaallijn en dialoog is in de meeste gevallen hetzelfde, hoewel je je soms wel afvraagt hoe een bepaald scenario eruit zou hebben gezien met een ander hoofdpersonage.
Voor je aan het spel begint, moet je nog een tweede keuze maken, namelijk of je wil spelen in verkenningsmodus of hulpmodus. Kies je voor verkenning, dan kies je voor een realistischere spelbeleving. Je krijgt niet altijd een locatie aangeduid op je kaart en moet zelf op zoek naar antwoorden door gebieden te verkennen, NPCs te ondervragen en Ikaros in te zetten om de omgeving te scouten. Ik was eerst sceptisch over deze modus, omdat ik verwachtte dat ze het spel onnodig ging vertragen, maar het bleek leuker dan gedacht en de tips die op je scherm verschijnen zijn duidelijk genoeg zodat je niet doelloos rondloopt.
Een wereld vol verrassingen
Rondlopen doe je zeker genoeg in Odyssey, want je kan makkelijk 50 tot 60 uur spelplezier verwachten voor je het hoofdverhaal afrondt. Hoe je die tijd juist invult kies je zelf, want de game heeft genoeg te doen tijdens het levelen. Dat gebeurt op een manier zoals je die tegenkomt in MMO’s, door missies te voltooien en vijanden te doden. Stijg je een level? Dan kan je nieuwe vaardigheden selecteren in een van drie categorieën, namelijk Jager, Krijger of Assassijn. Zelf koos ik ervoor om het meeste van mijn vaardigheidspunten (je krijgt er één per level) te investeren in de Jager-categorie en met pijl en boog aan de slag te gaan. Het zal misschien niet meteen de meest populaire keuze zijn omdat je jezelf ook kan uitbouwen tot een onstopbare vechtmachine of een muisstille sluipmoordenaar, maar het voelt gewoon goed om met één hoofdschot vanop lange afstand een vijand te doden.
Kies je speelstijl
Het gevechtssysteem van de game voelt trouwens op alle vlakken heel belonend aan. Vecht je liever met zwaarden dan moet je op het juiste moment parreren, waarna de gameplay even vertraagt en je een tegenaanval kan inzetten. Als Assassijn is het dan weer leuk om het gedrag van je doelwit te analyseren en hem op het perfecte moment uit te schakelen. Het enige nadeel dat ik hieraan ondervond was dat de andere stijlen minder effectief worden als je teveel vaardigheden op dezelfde plaats spendeert. Zo kan je al eens in situaties terechtkomen waar je onhandig met je boog vijanden die op je inhakken moet proberen doden, omdat je zwaard niet genoeg schade toebrengt. Plannen is de boodschap met andere woorden en dat zal je ook steevast doen wanneer je een nieuwe locatie ontdekt en Ikaros de lucht instuurt om vijanden te markeren.
Ik vermeld hier ook even bij dat het mogelijk is om wapens en andere boosts te kopen in de Ubisoft-winkel. Zelf ben ik hier niet meteen een fan van omdat het initieel best wel over krachtige wapens gaat. Naarmate je level stijgt worden deze wapens echter zwakker en moet je, net als bij uitrusting die je vindt, in-game drachme betalen om ze te upgraden. Op dat punt wordt het dus eerder een cosmetische aankoop. Een compromis waar ik mee om kan, want uiteindelijk zorgt het ervoor dat de basisprijs van games zoals deze stabiel blijft.
Een waaier aan (repetitieve) keuzes
Missies zorgen ervoor dat je verder komt in het verhaal, maar zorgen er ook voor dat je voldoende levels verzamelt om de uitdagingen in een zone aan te kunnen. In het begin van de game accepteerde ik elke kleine zijmissie en was ik zo al snel 6 uur verder zonder beginlocatie Kephallonia te verlaten. Op dat moment verveelden deze missies geen moment, maar naarmate ik verder kwam in het spel begon ik dezelfde patronen te ontdekken. Ga dit object terughalen, sluip dit fort binnen, dood deze vijand, plunder deze schat … en sloeg ik al vaker een missie over om verder te gaan met het hoofdverhaal. In hoeverre dat mogelijk was wel, want je moet nog steeds een hoog genoeg level hebben om bepaalde uitdagingen aan te gaan. Zo kwam ik bij het eerste veroveringsgevecht (waarin Sparta en Athene het uitvechten over de controle van een gebied en jij een kant kan kiezen voor grote beloningen), maar bleek mijn level veel te laag om het gevecht lang genoeg te overleven. Best wel even vervelend, maar naarmate je verder komt in het spel vindt je vanzelf een balans tussen zij- en hoofdmissies.
Wat wel goed zit, zijn de beslissingen die je kan nemen tijdens deze missies die je toelaten om je personage een bepaalde rol te laten spelen. Ben je een zielloze moordenaar of net heel vergevingsgezind? De keuze is aan jou, maar je keuzes hebben wel gevolgen. Zo liet ik een ziek gezin op een bepaald moment leven, om uren later te horen dat het eiland te maken had met een regelrechte epidemie. Oeps.
Een ander gevolg van de foute keuzes maken is dat je sneller huurmoordenaars op je hielen zal krijgen. Dingen stelen of onschuldige personen doden kan misschien leuk zijn, maar verwacht wel een premie op je hoofd. Je kan ze afkopen of met de huurmoordenaar het gevecht aangaan. De keuze is aan jou, maar verwacht niet dat hij rustig afwacht tot jij gedaan hebt met het infiltreren van dat zwaarbewaakte fort.
Hetzelfde principe geldt voor de dingen die je doet op zee, want scheepsgevechten vind je ook in deze Assassin’s Creed Odyssey weer terug. Ik vind het zelf een enorm leuke toevoeging, het rammen van een schip om daarna de bemanning te doden en het schip te plunderen gaat niet snel vervelen, zeker wanneer je de Sparta-trap vaardigheid kan gebruiken om vijanden overboord te trappen, recht in de buurt van een hongerige haai. Je kan je schip trouwens helemaal uitbouwen, inclusief het rekruteren van huurlingen die je overal in de wereld kan vinden.
Een bizarre familie
Familie, daar gaat het om in Assassin’s Creed Odyssey en eens je toegang krijgt tot je schip gaat de bal al snel aan het rollen. Verwacht geen Game of Thrones in het Oude Griekenland, maar wel een spannend verhaal met leuke plot twists die je doen snakken naar meer. Naast de hoofdpersonages Alexios en Kassandra passeert er trouwens een ruim aanbod van nevenpersonages de revue, vaak met bekende namen uit de Griekse geschiedenis. Zij helpen om de verhaallijn extra boeiend te maken terwijl je op zoek gaat naar antwoorden over je familie en ze voorzien je vaak van een heerlijke dosis (Griekse) humor.
Grafische pracht
Tot slot moet ik het gewoon hebben over het grafische pareltje dat Assassin’s Creed Odyssey is geworden, de game ziet er absoluut adembenemend uit en bevat een brede waaier aan prachtige landschappen waarbij je niet anders kan dan even stilstaan en ze bewonderen. Zo kan je in het begin van het spel het standbeeld van de God Zeus beklimmen en 360-graden in de omgeving kijken, magisch gewoon.
De prijs die je hiervoor betaalt hangt af van het systeem waarop je speelt en hoe snel deze alles kan laden. Ik had de mogelijkheid om het spel uit te testen op de Lenovo C730, met een krachtige GTX 1060 videokaart en SSD-opslag, waardoor de laadtijden helemaal niet storend waren. Wanneer ik het spel nadien probeerde op een GTX 960 en HDD, duurde het al iets langer en konden er nu en dan al eens objecten in de omgeving wat traag laden. Uiteraard kan je het spel ook nog gewoon spelen op de Playstation 4 (Pro) of Xbox One (X). Hoe dan ook, zelfs op lagere instellingen is het nog steeds genieten van de rijke omgevingen.
Het verdict
Assassin’s Creed Odyssey is een must-play voor iedereen die van RPG’s houdt. Of je de reeks nu voor het eerst uitprobeert of een AC-fan bent van het eerste uur, het verhaal van Kassandra en Alexios is de moeite om te beleven. Het Oude Griekenland is een plezier om te ontdekken op geschiedkundig vlak, maar ook door het verkennen van de immense spelwereld, die je zelfs na 80 uur spelen nog steeds niet helemaal gezien zal hebben. Schitterend werk van Ubisoft.
Geïnteresseerd in Assassin’s Creed Odyssey? Koop de game via Coolblue.
