Geen enkele robot overleeft reactors Fukushima
De nucleaire reactoren van de kerncentrale in Fukushima worden stilaan een robotkerkhof. Tepco, het bedrijf dat de centrale beheert, stuurt de ene na de andere naar binnen om een zicht te krijgen op de situatie binnenshuis, om telkens opnieuw te moeten vaststellen dat alle contact verloren gaat. Nochtans is het in het licht van recente gebeurtenissen van groot belang dat we weten wat de situatie binnen momenteel is.
Binnenin zijn stralingswaarden tot 530 sievert gemeten. Voor mensen is 5 sievert al een dodelijke dosis. Speciaal voor deze missies had Toshiba daarom een robot ontwikkeld die tot 73 sievert zou aankunnen. Tot ieders afgrijzen hield de robot er vijf keer sneller mee op dan ingenieurs hadden berekend, op zo’n drie meter van een gat dat onderzocht moest worden.
Gat in de grond
De ramp in Fukushima dateert van bijna vijf jaar geleden. Op 11 maart 2011 zorgde een enorme vloedgolf voor een enorme ravage in het noorden van Japan. Er vielen vele doden en gewonden, vele mensen raakten hun woning en alle bezittingen kwijt, en de kerncentrale van Fukushima werd zwaar getroffen. Om beschadiging van de natuur en de gezondheid van inwoners te vrijwaren werden een aantal reactoren volledig dichtgegooid met beton.
Recent kwam echter aan het licht dat die extra wand mogelijk geschonden was; nucleair afval zou door de onderwand heen gesmolten zijn, waardoor mogelijk extra ingrepen nodig zijn. Zoniet, dan kan er mogelijk opnieuw een ramp volgen, waarbij we een nieuw Tsjernobyl-scenario krijgen. Het zou gaan om 600 ton aan brandstof en puin.
Robotsterfte
Het verwondert niemand dat mensen vatbaar zijn voor radioactiviteit. Dat robots eveneens kunnen sterven door straling, komt voor sommigen misschien als een verrassing. Radioactiviteit bestaat namelijk uit drie soorten straling: alfa-, beta-, en gammastraling. Gammastralen zorgen er bijvoorbeeld voor dat elektronische bedrading broos wordt en veel sneller zal breken. Bij dergelijke stralingswaarden is een zuchtje wind al genoeg om de kabel te doen knappen.
Daarnaast gaan ook chips en moederborden extreem snel kapot onder de straling. Tepco en Toshiba bouwen daarom robots die zo goed mogelijk bestand zijn tegen radioactiviteit. Dat gebeurt door ‘stralingsresistente’ chips te bakken en zwakke plekken te beschermen met stalen platen. Opnieuw blijken de stralingswaarden echter veel te hoog om een effectieve bescherming te voorzien.
2021
Tegen 2021 hoopt Tepco te beginnen met de site schoon te maken. Om die deadline te halen – we zijn na zes jaar nog steeds niet wijzer over de toestand binnenin de reactoren – zal het bedrijf waarschijnlijk nog meer zware investeringen moeten doen in robotica. Ze zullen technologie moeten uitvinden en ontwerpen die het langer dan enkele minuten kan uithouden in barre omstandigheden. De hamvraag luidt dan ook: als er nog geen robots bestaan die in de buurt kunnen komen van radioactief afval, hoe moeten ze dan in staat zijn om dat afval op te kuisen?
De nucleaire reactoren van de kerncentrale in Fukushima worden stilaan een robotkerkhof. Tepco, het bedrijf dat de centrale beheert, stuurt de ene na de andere naar binnen om een zicht te krijgen op de situatie binnenshuis, om telkens opnieuw te moeten vaststellen dat alle contact verloren gaat. Nochtans is het in het licht van recente gebeurtenissen van groot belang dat we weten wat de situatie binnen momenteel is.
Binnenin zijn stralingswaarden tot 530 sievert gemeten. Voor mensen is 5 sievert al een dodelijke dosis. Speciaal voor deze missies had Toshiba daarom een robot ontwikkeld die tot 73 sievert zou aankunnen. Tot ieders afgrijzen hield de robot er vijf keer sneller mee op dan ingenieurs hadden berekend, op zo’n drie meter van een gat dat onderzocht moest worden.
Gat in de grond
De ramp in Fukushima dateert van bijna vijf jaar geleden. Op 11 maart 2011 zorgde een enorme vloedgolf voor een enorme ravage in het noorden van Japan. Er vielen vele doden en gewonden, vele mensen raakten hun woning en alle bezittingen kwijt, en de kerncentrale van Fukushima werd zwaar getroffen. Om beschadiging van de natuur en de gezondheid van inwoners te vrijwaren werden een aantal reactoren volledig dichtgegooid met beton.
Recent kwam echter aan het licht dat die extra wand mogelijk geschonden was; nucleair afval zou door de onderwand heen gesmolten zijn, waardoor mogelijk extra ingrepen nodig zijn. Zoniet, dan kan er mogelijk opnieuw een ramp volgen, waarbij we een nieuw Tsjernobyl-scenario krijgen. Het zou gaan om 600 ton aan brandstof en puin.
Robotsterfte
Het verwondert niemand dat mensen vatbaar zijn voor radioactiviteit. Dat robots eveneens kunnen sterven door straling, komt voor sommigen misschien als een verrassing. Radioactiviteit bestaat namelijk uit drie soorten straling: alfa-, beta-, en gammastraling. Gammastralen zorgen er bijvoorbeeld voor dat elektronische bedrading broos wordt en veel sneller zal breken. Bij dergelijke stralingswaarden is een zuchtje wind al genoeg om de kabel te doen knappen.
Daarnaast gaan ook chips en moederborden extreem snel kapot onder de straling. Tepco en Toshiba bouwen daarom robots die zo goed mogelijk bestand zijn tegen radioactiviteit. Dat gebeurt door ‘stralingsresistente’ chips te bakken en zwakke plekken te beschermen met stalen platen. Opnieuw blijken de stralingswaarden echter veel te hoog om een effectieve bescherming te voorzien.
2021
Tegen 2021 hoopt Tepco te beginnen met de site schoon te maken. Om die deadline te halen – we zijn na zes jaar nog steeds niet wijzer over de toestand binnenin de reactoren – zal het bedrijf waarschijnlijk nog meer zware investeringen moeten doen in robotica. Ze zullen technologie moeten uitvinden en ontwerpen die het langer dan enkele minuten kan uithouden in barre omstandigheden. De hamvraag luidt dan ook: als er nog geen robots bestaan die in de buurt kunnen komen van radioactief afval, hoe moeten ze dan in staat zijn om dat afval op te kuisen?
