Review Lenovo Moto Z: de beste modulaire smartphone
In 2013 schreven we op deze website voor het eerst over Phonebloks, een concept van een smartphone met verwisselbare componenten die je als legoblokjes in elkaar puzzelt. Niet veel later kwam Motorola, toen nog onderdeel van Google, met een gelijkaardig idee: Project Ara. Na de verkoop van Motorola aan Lenovo bleef Project Ara binnen Googles experimentele lab, om daar uiteindelijk – ondanks enkele positieve vooruitzichten – een stille dood te sterven.
De basis voor de modulaire telefoon was evenwel gelegd. Verschillende start-ups, zoals PuzzlePhone en Fairphone, lanceerden hun eigen concepten, en ook twee grote fabrikanten sprongen dit jaar op de kar. LG lanceerde begin dit jaar de G5. Die klonk bijzonder goed op papier, maar de uitwerking liet te wensen over. Lenovo volgde pas recent met de lancering van de Moto Z, die alvast meer kan overtuigen. De vraag blijft alleen of de markt er klaar voor is om de modulaire smartphone te omarmen.
Het idee achter de Moto Z is dat je de telefoon kan aanpassen aan je noden en wensen van het moment dankzij de Moto Mods. Dat zijn modules die je via magneten op de achterkant van de smartphone monteert en eenvoudig kan omwisselen. Lenovo voorspelt dat je in de toekomst niet meer elk jaar een nieuwe smartphone koopt om van de laatste nieuwe functies te genieten, maar dat je via Mods extra functionaliteit kan toevoegen. Een mooie ambitie, maar om die waar te maken moeten heel wat puzzelstukjes op hun plaats vallen.
Goede basis
Lenovo beseft dat het gebruikers moeilijk zal kunnen overtuigen van de Moto Mods als de basis niet goed zit. De Moto Z moet in de eerste plaats een uitstekende smartphone zijn, die ook zonder Mods de moeite waard is. Er werden daarom kosten nog moeite gespaard.
Het eerste dat opvalt, is hoe dun en licht de Moto Z wel niet is. Met 5,2 millimeter en 136 gram voel je hem haast niet zitten in je broekzak. Daarmee is de Moto Z één van de dunste smartphones van het moment. Daardoor valt de uitstekende cameramodule achteraan wel heel hard op, al heeft dat in dit geval meer voor- dan nadelen. Moest die bult er niet zijn, zou je de telefoon veel moeilijker kunnen oppakken wanneer hij plat op tafel ligt. Bovendien helpt de camera als leidraad bij het correct bevestigen van de Mods, maar daar ga ik zo meteen dieper op in.
De specificaties van de smartphone liggen volledig in lijn met de andere toptoestellen van dit jaar. Het 5,5 inch amoledscherm heeft een resolutie van 2560×1440 pixels en de Snapdragon 820-processor wordt bijgestaan door 4 GB RAM voor snelle prestaties. Het intern geheugen van 32 of 64 GB is uitbreidbaar met een geheugenkaartje tot 256 GB. De camera is een exemplaar met 13 megapixel en beschikt over een razendsnelle laserautofocus, optische beeldstabilisatie en een dubbele flitser. De fotokwaliteit zit op het niveau van de Samsung Galaxy S7 Edge en doet het in sommige gevallen zelfs beter. Enkel wanneer het heel donker is, moet hij de duimen leggen.
Om het dunne profiel mogelijk te maken, moest de 3,5 mm-aansluiting worden opgeofferd. Lenovo levert een adapter mee in de doos om een koptelefoon met 3,5 mm-aansluiting via de USB-C-poort aan te sluiten. Het is evenwel duidelijk dat het bedrijf net als Apple meer heil ziet in een draadloze toekomst voor audio, of in Mods die zorgen voor een betere geluidsbeleving. Via de USB-C-poort kan tevens de 2.600 mAh-batterij worden opgeladen, die in onze batterijtest op een verdienstelijke 9 uur afklokt.
De vingerafdruksensor onder het scherm doet zijn werk uitstekend, maar is een beetje ambigu. De sensor ziet eruit als een fysieke homeknop, zoals we die ook op de toestellen van Apple en Samsung terugvinden, maar voldoet die functie niet. De Moto Z gebruikt een softwarematige homeknop om je op elk moment terug naar het startscherm te brengen. Druk je op de vingerafdruksensor wanneer de telefoon actief is, dan wordt het scherm weer uitgeschakeld. Tijdens het testen vergrendelde ik hierdoor regelmatig de telefoon terwijl dat niet de bedoeling was.
Compatibiliteit
Waar je bij de LG G5 altijd de batterij moet verwijderen om een nieuwe module te installeren, zijn de Mods van de Moto Z hotswappable. Je kan ze te allen tijde verwisselen, zonder dat de smartphone opnieuw moet worden opgestart. Via magneten sluiten de Mods nagenoeg naadloos aan op de telefoon en zijn ze ook makkelijk weer los te klikken. Alle Mods hebben een uitsparing voor de camera, zodat je ze nooit verkeerd op de smartphone kan bevestigen.
De communicatie tussen smartphone en Mod verloopt via een set van zestien connectoren achteraan op het toestel. Die kunnen overweg met meer dan 50 verschillende interfaces, zoals voor energietoevoer of het doorsluizen van data, audio en beeld. Wanneer je de telefoon zonder Mod of hoesje gebruikt, zijn de connectoren onbeschermd. Volgens Lenovo mag dit niet voor problemen zorgen en hebben de connectoren al hun tests op duurzaamheid doorstaan.
De Moto Z is momenteel dan wel een zeer performant toestel, maar wat binnen enkele jaren wanneer de prestaties niet langer voldoen aan je behoeften? Mods kunnen de komst van nieuwe functies en technologieën maar gedeeltelijk opvangen. Op een gegeven moment zal je toch op een nieuwe smartphone willen overstappen om de basisspecificaties weer op peil te brengen. Om achterwaartse compatibiliteit te garanderen, liggen de dimensies van de Moto Z daarom vast voor de komende generaties. Wil je binnen twee jaar het nieuwste model kopen, dan zal die compatibel zijn met je oude Mods.
Ecosysteem
Hoewel Lenovo met de Moto Z en zijn Moto Mods een uitstekend concept heeft gelanceerd, zal het succes vooral afhangen van de mate waarin het een bloeiend ecosysteem van modules kan creëren. Daarvoor moet het twee uitdagingen overwinnen: prijs en aanbod.
Voor deze review kon ik aan de slag gaan met een externe batterijmodule, een cameramodule van Hasselblad, een projectormodule, en een luidsprekermodule van JBL. Die variëren in prijs van 89 euro tot 349 euro. Het is maar de vraag of de consument bereid zal zijn om dat te betalen bovenop de aankoopprijs van de Moto Z.
In het geval van de batterijmodule bijvoorbeeld, krijg je in essentie een powerbank van 2.220 mAh voor 89 euro. Wie onze recente vergelijking van powerbanks heeft gelezen, weet evenwel dat je voor een derde van die prijs al een compacte powerbank met een capaciteit van 10.000 mAh op de kop kan tikken. Toegegeven, batterijhoesjes zoals de Mophie Juice Pack komen vaak nog duurder uit, maar die bieden het extra voordeel van je smartphone te beschermen. De modulariteit komt dus aan een flink prijskaartje. Wie een paar Mods in huis wil halen, moet diep in de buidel tasten.
[related_article id=”180181″]De hierboven vernoemde Mods zijn meteen ook de enige modules die momenteel op de markt zijn en werden allemaal in partnership met Lenovo ontwikkeld. Het is nog vroeg dag, maar Lenovo zal zwaar moeten investeren om ontwikkelaars mee op de kar te krijgen. Daarom organiseert het momenteel samen met crowdfundingplatform Indiegogo een campagne waarbij 1 miljoen dollar opzij werd gezet om de beste ideeën te realiseren. Dat is nodig ook, want de steun van ontwikkelaars – of het ontbreken daarvan – kan een ecosysteem maken of kraken. Lenovo staat daarbij voor hetzelfde probleem dat ook Windows Phone de das heeft omgedaan. Zonder marktaandeel is het moeilijk om ontwikkelaars aan boord te halen, en zonder steun van ontwikkelaars is het moeilijk om marktaandeel te halen. Zeker op de smartphonemarkt, waar de concurrentie moordend is.
Conclusie
Door zijn dunne design en uitstekende prestaties kan de Moto Z ook zonder Mods bekoren. Los van het modulaire verhaal is het gewoon een prima smartphone die perfect zijn mannetje kan staan tegenover de concurrentie. Toch is het vooral de modulariteit die consumenten moet overtuigen om voor de Moto Z te kiezen. Lenovo droomt ervan om een nieuw tijdperk voor de smartphone in te luiden en lijkt daarvoor op dit moment de beste kaarten in handen te hebben. Het concept van de Moto Mods werd voldoende doordacht en goed uitgewerkt, zodat het effectief een meerwaarde kan bieden aan de gebruiker.
Maar de prijzen worden pas uitgedeeld aan de meet. Om van de Moto Z en zijn Moto Mods een succesverhaal te maken, moet een bloeiend ecosysteem op poten worden gezet. Dat betekent gebruikers overtuigen van de voordelen van een modulaire smartphone, maar vooral ook ontwikkelaars overtuigen om Mods te ontwikkelen. Benieuwd of Lenovo daarin zal slagen.
In 2013 schreven we op deze website voor het eerst over Phonebloks, een concept van een smartphone met verwisselbare componenten die je als legoblokjes in elkaar puzzelt. Niet veel later kwam Motorola, toen nog onderdeel van Google, met een gelijkaardig idee: Project Ara. Na de verkoop van Motorola aan Lenovo bleef Project Ara binnen Googles experimentele lab, om daar uiteindelijk – ondanks enkele positieve vooruitzichten – een stille dood te sterven.
De basis voor de modulaire telefoon was evenwel gelegd. Verschillende start-ups, zoals PuzzlePhone en Fairphone, lanceerden hun eigen concepten, en ook twee grote fabrikanten sprongen dit jaar op de kar. LG lanceerde begin dit jaar de G5. Die klonk bijzonder goed op papier, maar de uitwerking liet te wensen over. Lenovo volgde pas recent met de lancering van de Moto Z, die alvast meer kan overtuigen. De vraag blijft alleen of de markt er klaar voor is om de modulaire smartphone te omarmen.
Het idee achter de Moto Z is dat je de telefoon kan aanpassen aan je noden en wensen van het moment dankzij de Moto Mods. Dat zijn modules die je via magneten op de achterkant van de smartphone monteert en eenvoudig kan omwisselen. Lenovo voorspelt dat je in de toekomst niet meer elk jaar een nieuwe smartphone koopt om van de laatste nieuwe functies te genieten, maar dat je via Mods extra functionaliteit kan toevoegen. Een mooie ambitie, maar om die waar te maken moeten heel wat puzzelstukjes op hun plaats vallen.
Goede basis
Lenovo beseft dat het gebruikers moeilijk zal kunnen overtuigen van de Moto Mods als de basis niet goed zit. De Moto Z moet in de eerste plaats een uitstekende smartphone zijn, die ook zonder Mods de moeite waard is. Er werden daarom kosten nog moeite gespaard.
Het eerste dat opvalt, is hoe dun en licht de Moto Z wel niet is. Met 5,2 millimeter en 136 gram voel je hem haast niet zitten in je broekzak. Daarmee is de Moto Z één van de dunste smartphones van het moment. Daardoor valt de uitstekende cameramodule achteraan wel heel hard op, al heeft dat in dit geval meer voor- dan nadelen. Moest die bult er niet zijn, zou je de telefoon veel moeilijker kunnen oppakken wanneer hij plat op tafel ligt. Bovendien helpt de camera als leidraad bij het correct bevestigen van de Mods, maar daar ga ik zo meteen dieper op in.
De specificaties van de smartphone liggen volledig in lijn met de andere toptoestellen van dit jaar. Het 5,5 inch amoledscherm heeft een resolutie van 2560×1440 pixels en de Snapdragon 820-processor wordt bijgestaan door 4 GB RAM voor snelle prestaties. Het intern geheugen van 32 of 64 GB is uitbreidbaar met een geheugenkaartje tot 256 GB. De camera is een exemplaar met 13 megapixel en beschikt over een razendsnelle laserautofocus, optische beeldstabilisatie en een dubbele flitser. De fotokwaliteit zit op het niveau van de Samsung Galaxy S7 Edge en doet het in sommige gevallen zelfs beter. Enkel wanneer het heel donker is, moet hij de duimen leggen.
Om het dunne profiel mogelijk te maken, moest de 3,5 mm-aansluiting worden opgeofferd. Lenovo levert een adapter mee in de doos om een koptelefoon met 3,5 mm-aansluiting via de USB-C-poort aan te sluiten. Het is evenwel duidelijk dat het bedrijf net als Apple meer heil ziet in een draadloze toekomst voor audio, of in Mods die zorgen voor een betere geluidsbeleving. Via de USB-C-poort kan tevens de 2.600 mAh-batterij worden opgeladen, die in onze batterijtest op een verdienstelijke 9 uur afklokt.
De vingerafdruksensor onder het scherm doet zijn werk uitstekend, maar is een beetje ambigu. De sensor ziet eruit als een fysieke homeknop, zoals we die ook op de toestellen van Apple en Samsung terugvinden, maar voldoet die functie niet. De Moto Z gebruikt een softwarematige homeknop om je op elk moment terug naar het startscherm te brengen. Druk je op de vingerafdruksensor wanneer de telefoon actief is, dan wordt het scherm weer uitgeschakeld. Tijdens het testen vergrendelde ik hierdoor regelmatig de telefoon terwijl dat niet de bedoeling was.
Compatibiliteit
Waar je bij de LG G5 altijd de batterij moet verwijderen om een nieuwe module te installeren, zijn de Mods van de Moto Z hotswappable. Je kan ze te allen tijde verwisselen, zonder dat de smartphone opnieuw moet worden opgestart. Via magneten sluiten de Mods nagenoeg naadloos aan op de telefoon en zijn ze ook makkelijk weer los te klikken. Alle Mods hebben een uitsparing voor de camera, zodat je ze nooit verkeerd op de smartphone kan bevestigen.
De communicatie tussen smartphone en Mod verloopt via een set van zestien connectoren achteraan op het toestel. Die kunnen overweg met meer dan 50 verschillende interfaces, zoals voor energietoevoer of het doorsluizen van data, audio en beeld. Wanneer je de telefoon zonder Mod of hoesje gebruikt, zijn de connectoren onbeschermd. Volgens Lenovo mag dit niet voor problemen zorgen en hebben de connectoren al hun tests op duurzaamheid doorstaan.
De Moto Z is momenteel dan wel een zeer performant toestel, maar wat binnen enkele jaren wanneer de prestaties niet langer voldoen aan je behoeften? Mods kunnen de komst van nieuwe functies en technologieën maar gedeeltelijk opvangen. Op een gegeven moment zal je toch op een nieuwe smartphone willen overstappen om de basisspecificaties weer op peil te brengen. Om achterwaartse compatibiliteit te garanderen, liggen de dimensies van de Moto Z daarom vast voor de komende generaties. Wil je binnen twee jaar het nieuwste model kopen, dan zal die compatibel zijn met je oude Mods.
Ecosysteem
Hoewel Lenovo met de Moto Z en zijn Moto Mods een uitstekend concept heeft gelanceerd, zal het succes vooral afhangen van de mate waarin het een bloeiend ecosysteem van modules kan creëren. Daarvoor moet het twee uitdagingen overwinnen: prijs en aanbod.
Voor deze review kon ik aan de slag gaan met een externe batterijmodule, een cameramodule van Hasselblad, een projectormodule, en een luidsprekermodule van JBL. Die variëren in prijs van 89 euro tot 349 euro. Het is maar de vraag of de consument bereid zal zijn om dat te betalen bovenop de aankoopprijs van de Moto Z.
In het geval van de batterijmodule bijvoorbeeld, krijg je in essentie een powerbank van 2.220 mAh voor 89 euro. Wie onze recente vergelijking van powerbanks heeft gelezen, weet evenwel dat je voor een derde van die prijs al een compacte powerbank met een capaciteit van 10.000 mAh op de kop kan tikken. Toegegeven, batterijhoesjes zoals de Mophie Juice Pack komen vaak nog duurder uit, maar die bieden het extra voordeel van je smartphone te beschermen. De modulariteit komt dus aan een flink prijskaartje. Wie een paar Mods in huis wil halen, moet diep in de buidel tasten.
[related_article id=”180181″]De hierboven vernoemde Mods zijn meteen ook de enige modules die momenteel op de markt zijn en werden allemaal in partnership met Lenovo ontwikkeld. Het is nog vroeg dag, maar Lenovo zal zwaar moeten investeren om ontwikkelaars mee op de kar te krijgen. Daarom organiseert het momenteel samen met crowdfundingplatform Indiegogo een campagne waarbij 1 miljoen dollar opzij werd gezet om de beste ideeën te realiseren. Dat is nodig ook, want de steun van ontwikkelaars – of het ontbreken daarvan – kan een ecosysteem maken of kraken. Lenovo staat daarbij voor hetzelfde probleem dat ook Windows Phone de das heeft omgedaan. Zonder marktaandeel is het moeilijk om ontwikkelaars aan boord te halen, en zonder steun van ontwikkelaars is het moeilijk om marktaandeel te halen. Zeker op de smartphonemarkt, waar de concurrentie moordend is.
Conclusie
Door zijn dunne design en uitstekende prestaties kan de Moto Z ook zonder Mods bekoren. Los van het modulaire verhaal is het gewoon een prima smartphone die perfect zijn mannetje kan staan tegenover de concurrentie. Toch is het vooral de modulariteit die consumenten moet overtuigen om voor de Moto Z te kiezen. Lenovo droomt ervan om een nieuw tijdperk voor de smartphone in te luiden en lijkt daarvoor op dit moment de beste kaarten in handen te hebben. Het concept van de Moto Mods werd voldoende doordacht en goed uitgewerkt, zodat het effectief een meerwaarde kan bieden aan de gebruiker.
Maar de prijzen worden pas uitgedeeld aan de meet. Om van de Moto Z en zijn Moto Mods een succesverhaal te maken, moet een bloeiend ecosysteem op poten worden gezet. Dat betekent gebruikers overtuigen van de voordelen van een modulaire smartphone, maar vooral ook ontwikkelaars overtuigen om Mods te ontwikkelen. Benieuwd of Lenovo daarin zal slagen.
