Europese Mars-sonde laat zwartgeblakerde krater achter
Schiaparelli is niet meer. Dat vermoedden we al snel na het mislukken van de landing, maar nu is er ook uitsluitsel met dank aan de mars Reconnaissance Orbiter. De MRO is de voornaamste kunstmaan van NASA rond de rode planeet. De Orbiter doet dienst als onderzoekstool, maar kan ook ingezet worden als communicatiesatelliet voor verbinding tussen de aarde en de twee overblijvende rovers op het Marsoppervlak: Curiosity en Opportunity.
Zwarte vlek
De MRO nam een foto van de landingssite van Schiaparelli en ontdekte daar een relatief grote zwarte vlek waar voorheen niets te zien was. De vlek is ongeveer 14 op 40 meter groot en bevindt zich één kilometer ten noorden van het lichte puntje onderaan de foto. Dat vlekje is de afgeworpen parachute van de lander.
Het zwarte puntje is volgens de wetenschappers van ESA de laatste rustplaats van Schiaparelli. De vlek is zo groot omdat de lander geëxplodeerd zou zijn na de mislukte landing. De huidige theorie over de crash is dat de parachute te vroeg is afgeworpen en de raketmotoren van de lander zelf niet lang genoeg gebrand hebben. Het resultaat was een vrije val van tussen de 2 km en de 4 km boven het Marsoppervlak. Bij de impact, die aan een snelheid hoger dan 300 km/u plaatsvond, zouden de brandstoftanks van het kleine tuig nog vrijwel vol gezeten hebben, met een explosie tot gevolg.
Betere foto’s
[related_article id=”187350″]De beelden zijn genomen door de lageresolutiecamera van de MRO. Volgende week zal de satelliet een kijkje nemen met HiRISE, de meest kwalitatieve camera die beschikbaar is. Wat er gebeurd is met Schiaparelli lijkt intussen vrij duidelijk, waarom het misliep weet ESA nog niet. Schiaparelli’s landing werd gemonitord vanop die verschillende locaties en de sonde heeft data doorgestuurd naar zijn moederschip, de ExoMars Trace Gas Orbiter (TGO), tot kort voor de impact. Onderzoekers zijn er dan ook van overtuigd dat ze kunnen ontdekken wat de oorzaak van de mislukking is.96 procent succesvol
Bij ESA hameren ze er op dat de eerste fase van ExoMars allesbehalve een mislukking is. De grote TGO raakte in een perfecte baan om de aarde en kan al zijn instrumenten gebruiken om Mars te onderzoeken. Het TGO-luik is volgens de Europese Ruimtevaartorganisatie goed voor 80 procent van het belang van de hele missie. Een succesvolle landing van Schiaparelli stond in voor 20 procent. De wetenschappers schrikken niet terug voor een berekening om een finale succesratio op de missie te plakken. “We recupereerden minstens 80 procent van de data gedurende de afdaling. De totale succesratio is dus 80 + 20 x 0,8 = 96.” ESA zelf ziet ExoMars fase 1 dus als een missie die voor 96 procent geslaagd is, een resultaat waar Directeur-Generaal Jogann Wörner best tevreden mee is.
Schiaparelli is niet meer. Dat vermoedden we al snel na het mislukken van de landing, maar nu is er ook uitsluitsel met dank aan de mars Reconnaissance Orbiter. De MRO is de voornaamste kunstmaan van NASA rond de rode planeet. De Orbiter doet dienst als onderzoekstool, maar kan ook ingezet worden als communicatiesatelliet voor verbinding tussen de aarde en de twee overblijvende rovers op het Marsoppervlak: Curiosity en Opportunity.
Zwarte vlek
De MRO nam een foto van de landingssite van Schiaparelli en ontdekte daar een relatief grote zwarte vlek waar voorheen niets te zien was. De vlek is ongeveer 14 op 40 meter groot en bevindt zich één kilometer ten noorden van het lichte puntje onderaan de foto. Dat vlekje is de afgeworpen parachute van de lander.
Het zwarte puntje is volgens de wetenschappers van ESA de laatste rustplaats van Schiaparelli. De vlek is zo groot omdat de lander geëxplodeerd zou zijn na de mislukte landing. De huidige theorie over de crash is dat de parachute te vroeg is afgeworpen en de raketmotoren van de lander zelf niet lang genoeg gebrand hebben. Het resultaat was een vrije val van tussen de 2 km en de 4 km boven het Marsoppervlak. Bij de impact, die aan een snelheid hoger dan 300 km/u plaatsvond, zouden de brandstoftanks van het kleine tuig nog vrijwel vol gezeten hebben, met een explosie tot gevolg.
Betere foto’s
[related_article id=”187350″]De beelden zijn genomen door de lageresolutiecamera van de MRO. Volgende week zal de satelliet een kijkje nemen met HiRISE, de meest kwalitatieve camera die beschikbaar is. Wat er gebeurd is met Schiaparelli lijkt intussen vrij duidelijk, waarom het misliep weet ESA nog niet. Schiaparelli’s landing werd gemonitord vanop die verschillende locaties en de sonde heeft data doorgestuurd naar zijn moederschip, de ExoMars Trace Gas Orbiter (TGO), tot kort voor de impact. Onderzoekers zijn er dan ook van overtuigd dat ze kunnen ontdekken wat de oorzaak van de mislukking is.96 procent succesvol
Bij ESA hameren ze er op dat de eerste fase van ExoMars allesbehalve een mislukking is. De grote TGO raakte in een perfecte baan om de aarde en kan al zijn instrumenten gebruiken om Mars te onderzoeken. Het TGO-luik is volgens de Europese Ruimtevaartorganisatie goed voor 80 procent van het belang van de hele missie. Een succesvolle landing van Schiaparelli stond in voor 20 procent. De wetenschappers schrikken niet terug voor een berekening om een finale succesratio op de missie te plakken. “We recupereerden minstens 80 procent van de data gedurende de afdaling. De totale succesratio is dus 80 + 20 x 0,8 = 96.” ESA zelf ziet ExoMars fase 1 dus als een missie die voor 96 procent geslaagd is, een resultaat waar Directeur-Generaal Jogann Wörner best tevreden mee is.
