Virtuele neus helpt tegen misselijkheid in Virtual Reality

Waarschijnlijk haalt in de toekomst niemand zijn neus er nog voor op, maar feit blijft dat virtual reality zonder meer een bijzondere ervaring is.

Maar er is een probleem: als je ondergedompeld bent in een simulatie waarin je veel beweegt wordt je al snel duizelig of zelfs misselijk. Dat komt doordat je perceptuele en je oculomotorische systeem op dat moment tegenstrijdige dingen waarnemen. Met andere woorden: je ogen zeggen dat je beweegt, maar je evenwichtsorgaan laat weten dat je stil staat. Dat je zintuiglijk systeem een lange neus maakt naar zichzelf, kunnen je hersenen niet rijmen en daar wordt je niet lekker van.

[related_article id=”160734″]

Onderzoekers hebben al aangetoond dat het helpt als de simulatie een vast visueel referentiepunt heeft, zoals een dashboard in een racesimulatie of een cockpit in een vliegsimulatie. Maar zo’n punt past natuurlijk niet in elke simulatie.

Bij toeval zijn wetenschappers van de Purdue University nu een oplossing op het spoor. Resultaten van een experiment duiden er namelijk op dat het toevoegen van een virtuele neus simulaties een stuk dragelijker maken.

“Het was een geniale ingeving. Je ziet je eigen neus constant. Je negeert hem, maar hij is er nog steeds, misschien geeft hij je wel een referentiekader dat je helpt gronden” aldus David Whittinghill, een van de auteurs van het onderzoek.

Het is niet precies duidelijk waarom de virtuele neus, of ‘nasum virtualis’ zoals deze is gedoopt, de misselijkheid vermindert. De onderzoekers vermoeden dat, hoewel de testpersonen de virtuele neus in de meeste gevallen niet eens gezien hadden (net zoals ze hun eigen neus ook negeren), het stabiele object wel onbewust wordt opgemerkt door de zintuigen waardoor de missellijkheid vermindert.

Waarschijnlijk haalt in de toekomst niemand zijn neus er nog voor op, maar feit blijft dat virtual reality zonder meer een bijzondere ervaring is.

Maar er is een probleem: als je ondergedompeld bent in een simulatie waarin je veel beweegt wordt je al snel duizelig of zelfs misselijk. Dat komt doordat je perceptuele en je oculomotorische systeem op dat moment tegenstrijdige dingen waarnemen. Met andere woorden: je ogen zeggen dat je beweegt, maar je evenwichtsorgaan laat weten dat je stil staat. Dat je zintuiglijk systeem een lange neus maakt naar zichzelf, kunnen je hersenen niet rijmen en daar wordt je niet lekker van.

[related_article id=”160734″]

Onderzoekers hebben al aangetoond dat het helpt als de simulatie een vast visueel referentiepunt heeft, zoals een dashboard in een racesimulatie of een cockpit in een vliegsimulatie. Maar zo’n punt past natuurlijk niet in elke simulatie.

Bij toeval zijn wetenschappers van de Purdue University nu een oplossing op het spoor. Resultaten van een experiment duiden er namelijk op dat het toevoegen van een virtuele neus simulaties een stuk dragelijker maken.

“Het was een geniale ingeving. Je ziet je eigen neus constant. Je negeert hem, maar hij is er nog steeds, misschien geeft hij je wel een referentiekader dat je helpt gronden” aldus David Whittinghill, een van de auteurs van het onderzoek.

Het is niet precies duidelijk waarom de virtuele neus, of ‘nasum virtualis’ zoals deze is gedoopt, de misselijkheid vermindert. De onderzoekers vermoeden dat, hoewel de testpersonen de virtuele neus in de meeste gevallen niet eens gezien hadden (net zoals ze hun eigen neus ook negeren), het stabiele object wel onbewust wordt opgemerkt door de zintuigen waardoor de missellijkheid vermindert.