Wat is het voordeel van een glasvezelverbinding thuis?
Recent schreven we nog dat Proximus in Brussel met een nieuw proefproject start rond fiber-to-the-home. Maar wat is dat precies en waarom duurt het zo lang om uit te rollen?
Fiber-to-the-home (FTTH) komt er op neer dat er een glasvezelverbinding wordt voorzien over de hele infrastructuur van een telecomnetwerk. Vandaag zetten operatoren glasvezel reeds in voor het grootste deel van hun netwerk, maar de laatste meters van de cabine tot bij de eindgebruiker worden nog overbrugd via de bestaande koperinfrastructuur. Bij VDSL is dat via de telefoonlijn, bij kabelinternet via coax.
Door die koperinfrastructuur te vervangen door glasvezel wordt een belangrijke bottleneck weggehaald. Glasvezel maakt gebruik van licht in plaats van elektriciteit om een signaal van punt A naar punt B te sturen. Het voordeel daarvan is dat je het signaal over zeer lange afstanden kan versluizen, zonder kwaliteitsverlies. Bij een elektrisch signaal via koper treedt er al na enkele honderden meters kwaliteitsverlies op, waardoor de beschikbare bandbreedte versmalt en de haalbare snelheid afneemt.
Future proof
Door de eindgebruiker rechtstreeks via glasvezel te verbinden, kunnen dus veel hogere snelheden worden gerealiseerd. De huidige DSL- en kabelmodems bieden reeds aardige downloadsnelheden, maar de upload blijft achter. Met een glasvezelverbinding van het Nederlandse Vodafone zijn momenteel bijvoorbeeld reeds snelheden tot 500 Mbps mogelijk (2,5 keer zo snel als kabelinternet) en bovendien is de uploadsnelheid even hoog als de downloadsnelheid. Bovendien is er bij glasvezel nog heel wat ruimte voor verbetering met nieuwe technologieën, terwijl de koperdraad stilaan zijn maximale kunnen heeft bereikt.
Je zou je kunnen afvragen waarom we al die bandbreedte nodig hebben. Is de huidige internetsnelheid immers niet voldoende? Momenteel komen we daar nog wel mee toe, maar met de toenemende populariteit van streamingdiensten zoals Netflix en de wildgroei van apparaten die met het internet kunnen verbinden, zal ook de vraag naar meer bandbreedte alleen maar toenemen. De koperdraad zit nu reeds tegen zijn maximumcapaciteit aan, dus biedt glasvezel een ideaal alternatief.
Traag
De adoptie van glasvezel verloopt echter traag en dat heeft vooral te maken met de kostprijs en regulering. Hoewel glasvezel als grondstof goedkoper is dan koper, ligt de totale kostprijs een stuk hoger dan die van DSL. Straten moeten immers opgebroken worden om de nieuwe glasvezelkabels te leggen en dat kost al snel veel geld.
Terwijl Proximus in België nog voorzichtig aan het experimenteren is, staat men er in Nederland al een stuk beter voor. Daar is het bedrijf Reggefiber sinds 2005 bezig met de aanleg van fiber-to-the-home en ondertussen zijn al meer dan twee miljoen Nederlandse huishoudens aangesloten.
Recent schreven we nog dat Proximus in Brussel met een nieuw proefproject start rond fiber-to-the-home. Maar wat is dat precies en waarom duurt het zo lang om uit te rollen?
Fiber-to-the-home (FTTH) komt er op neer dat er een glasvezelverbinding wordt voorzien over de hele infrastructuur van een telecomnetwerk. Vandaag zetten operatoren glasvezel reeds in voor het grootste deel van hun netwerk, maar de laatste meters van de cabine tot bij de eindgebruiker worden nog overbrugd via de bestaande koperinfrastructuur. Bij VDSL is dat via de telefoonlijn, bij kabelinternet via coax.
Door die koperinfrastructuur te vervangen door glasvezel wordt een belangrijke bottleneck weggehaald. Glasvezel maakt gebruik van licht in plaats van elektriciteit om een signaal van punt A naar punt B te sturen. Het voordeel daarvan is dat je het signaal over zeer lange afstanden kan versluizen, zonder kwaliteitsverlies. Bij een elektrisch signaal via koper treedt er al na enkele honderden meters kwaliteitsverlies op, waardoor de beschikbare bandbreedte versmalt en de haalbare snelheid afneemt.
Future proof
Door de eindgebruiker rechtstreeks via glasvezel te verbinden, kunnen dus veel hogere snelheden worden gerealiseerd. De huidige DSL- en kabelmodems bieden reeds aardige downloadsnelheden, maar de upload blijft achter. Met een glasvezelverbinding van het Nederlandse Vodafone zijn momenteel bijvoorbeeld reeds snelheden tot 500 Mbps mogelijk (2,5 keer zo snel als kabelinternet) en bovendien is de uploadsnelheid even hoog als de downloadsnelheid. Bovendien is er bij glasvezel nog heel wat ruimte voor verbetering met nieuwe technologieën, terwijl de koperdraad stilaan zijn maximale kunnen heeft bereikt.
Je zou je kunnen afvragen waarom we al die bandbreedte nodig hebben. Is de huidige internetsnelheid immers niet voldoende? Momenteel komen we daar nog wel mee toe, maar met de toenemende populariteit van streamingdiensten zoals Netflix en de wildgroei van apparaten die met het internet kunnen verbinden, zal ook de vraag naar meer bandbreedte alleen maar toenemen. De koperdraad zit nu reeds tegen zijn maximumcapaciteit aan, dus biedt glasvezel een ideaal alternatief.
Traag
De adoptie van glasvezel verloopt echter traag en dat heeft vooral te maken met de kostprijs en regulering. Hoewel glasvezel als grondstof goedkoper is dan koper, ligt de totale kostprijs een stuk hoger dan die van DSL. Straten moeten immers opgebroken worden om de nieuwe glasvezelkabels te leggen en dat kost al snel veel geld.
Terwijl Proximus in België nog voorzichtig aan het experimenteren is, staat men er in Nederland al een stuk beter voor. Daar is het bedrijf Reggefiber sinds 2005 bezig met de aanleg van fiber-to-the-home en ondertussen zijn al meer dan twee miljoen Nederlandse huishoudens aangesloten.
