DNA overleeft trip op buitenkant raket

“Niet” is één van de mogelijke antwoorden op een van de belangrijkste vragen van onze tijd: “Hoe is het leven op aarde ontstaan?” Een populaire theorie, die steeds meer navolging krijgt, suggereert dat de bouwstenen van het leven afkomstig zijn van buiten onze planeet. Dat wil niet zeggen dat we allemaal in een buitenaardse zoo leven, en stiekem onderhouden worden door een ras van intelligente buitenaardsen. Het zouden meteoren en kometen zijn die leven van de verre uithoeken van de Melkweg tot bij ons brachten.

Die redenering werpt echter enkele vragen op: kan leven volharden op een komeet, en overleeft het de rit door onze dampkring naar de begane grond? Rosetta en Philae doen hun best om een antwoord te vinden op die eerste vraag, en vroege resultaten zijn alvast veelbelovend.

Een team van onderzoekers aan de universiteit van Zürich nam het tweede deel van het vraagstuk voor hun rekening. Dat meldt Scientific American op gezag van een studie die online staat op Plos One.

Cirkel-DNA
Daartoe besmetten de wetenschappers een raket met DNA. De onderzoekers smeerden sporen van cirkelvormige plasmide-DNA aan de buitenzijde van het ruimteschip tussen spleten en aan bouten. Het speciale DNA kan enkel genetisch materiaal kopiëren bij terugkomst wanneer de cirkelstructuur intact blijft.

Het experiment toonde aan dat het DNA de trip naar de ruimte aan de buitenzijde van de raket overleefde. Ook in de ruimte zelf bleef het materiaal intact, maar dankzij eerdere experimenten aan boord van het ISS wisten onderzoekers al dat sommige bacteriën kunnen overleven in de ruimte. Het spectaculairste resultaat van het onderzoek is echter dat het DNA nog steeds intact was na terugkeer. De hoge temperaturen bij het binnendringen van de dampkring hadden het plasmide-DNA niet beschadigd.

Suborbitaal
Het onderzoek vereist wel enkele kanttekeningen. Zo stak het gebruikte ruimteschip (een Texus-raket) maar even zijn hoofd boven de dampkring uit. Het ging om een zogenaamde suborbitale vlucht, waarbij het ding geen volledige baan om de aarde vervolledigt. De temperatuur bij terugkeer ligt in zo’n geval relatief laag omdat ook de snelheid laag ligt in vergelijking met een terugkeer van bijvoorbeeld het ISS, de Maan of Mars.

Toch toont het onderzoek aan dat het wel degelijk mogelijk is dat DNA afkomstig van meteoorinslagen verantwoordelijk is voor het ontstaan van leven op de aarde.

Provocerend
Onderzoeker Christopher Carr van MIT in de VS reageert in Scientific American door het onderzoek provocerend te noemen. Hij wil graag verder onderzoek. “Als DNA de druk en temperatuur van een terugkeer van buiten de atmosfeer kan overleven, welke temperatuur of druk is dan wel fataal?”

“Niet” is één van de mogelijke antwoorden op een van de belangrijkste vragen van onze tijd: “Hoe is het leven op aarde ontstaan?” Een populaire theorie, die steeds meer navolging krijgt, suggereert dat de bouwstenen van het leven afkomstig zijn van buiten onze planeet. Dat wil niet zeggen dat we allemaal in een buitenaardse zoo leven, en stiekem onderhouden worden door een ras van intelligente buitenaardsen. Het zouden meteoren en kometen zijn die leven van de verre uithoeken van de Melkweg tot bij ons brachten.

Die redenering werpt echter enkele vragen op: kan leven volharden op een komeet, en overleeft het de rit door onze dampkring naar de begane grond? Rosetta en Philae doen hun best om een antwoord te vinden op die eerste vraag, en vroege resultaten zijn alvast veelbelovend.

Een team van onderzoekers aan de universiteit van Zürich nam het tweede deel van het vraagstuk voor hun rekening. Dat meldt Scientific American op gezag van een studie die online staat op Plos One.

Cirkel-DNA
Daartoe besmetten de wetenschappers een raket met DNA. De onderzoekers smeerden sporen van cirkelvormige plasmide-DNA aan de buitenzijde van het ruimteschip tussen spleten en aan bouten. Het speciale DNA kan enkel genetisch materiaal kopiëren bij terugkomst wanneer de cirkelstructuur intact blijft.

Het experiment toonde aan dat het DNA de trip naar de ruimte aan de buitenzijde van de raket overleefde. Ook in de ruimte zelf bleef het materiaal intact, maar dankzij eerdere experimenten aan boord van het ISS wisten onderzoekers al dat sommige bacteriën kunnen overleven in de ruimte. Het spectaculairste resultaat van het onderzoek is echter dat het DNA nog steeds intact was na terugkeer. De hoge temperaturen bij het binnendringen van de dampkring hadden het plasmide-DNA niet beschadigd.

Suborbitaal
Het onderzoek vereist wel enkele kanttekeningen. Zo stak het gebruikte ruimteschip (een Texus-raket) maar even zijn hoofd boven de dampkring uit. Het ging om een zogenaamde suborbitale vlucht, waarbij het ding geen volledige baan om de aarde vervolledigt. De temperatuur bij terugkeer ligt in zo’n geval relatief laag omdat ook de snelheid laag ligt in vergelijking met een terugkeer van bijvoorbeeld het ISS, de Maan of Mars.

Toch toont het onderzoek aan dat het wel degelijk mogelijk is dat DNA afkomstig van meteoorinslagen verantwoordelijk is voor het ontstaan van leven op de aarde.

Provocerend
Onderzoeker Christopher Carr van MIT in de VS reageert in Scientific American door het onderzoek provocerend te noemen. Hij wil graag verder onderzoek. “Als DNA de druk en temperatuur van een terugkeer van buiten de atmosfeer kan overleven, welke temperatuur of druk is dan wel fataal?”