Hoe een bloemstuk astronaut werd
Deze week vieren we de vijfenveertigste verjaardag van de maanlanding. Een melancholische verjaardag, want sinds de bemanning Apollo 17 het luik van hun lander achter zich dicht trok zette geen mens meer voet op een ander hemellichaam. Kwatongen beweren dat we als mensheid het vuur en de passie voor ruimtevaart verloren zijn, en dat het ruimteprogramma piekte tussen 1969 en 1972. Die individuen zijn duidelijk niet op de hoogte van de grensverleggende prestaties van Makoto Azuma, de pionier van de ruimtebonsai.
Azuma is een Japanse kunstenaar met een passie voor botanie en een nieuwsgierige ingesteldheid. Hij vroeg zich af wat er zou gebeuren wanneer je een plant omtovert tot ruimtevaarder. Met de hulp van het Amerikaanse bedrijf JP Aerospace besloot hij die prangende vraag voor eens en voor altijd te beantwoorden.
50 jaar oud
Astronauten van dienst waren een typisch Japanse bonsaiboom en een gekleurd bloemenarrangement. Gezien het feit dat een raket, met een prijskaartje van enkele tientallen miljoenen, net iets boven het budget van de kunstenaar lag werd de flora naar de bovenste regionen van onze atmosfeer gestuurd met behulp van heliumballonnen. JP Aerospace heeft ervaring met dergelijke ballonnen en hielp Toshiba in 2009 om een stoel de ruimte in te sturen.
De bonsai, een vijftig jaar oude naaldboom uit Tokyo, bereikte na een reis van 100 minuten een hoogte van 28 kilometer voordat de heliumballon het begaf. De rit naar beneden duurde 40 minuten. Het bloemstuk, dat uit dertig verschillende bloemen bestond waaronder lelies, dahlia’s en orchideeën, klokte af op 26,5 km alvorens het de ruwe tocht huiswaarts aanvatte.
GoPro
Zowel het bloemstuk als de bonsai werden uitvoerig in beeld gebracht dankzij zes GoPro videocamera’s, die er geen probleem mee hebben om de val naar het aardoppervlak te overleven. De beelden zijn, op z’n zachtst gezegd, interessant. Dat was dan ook het doel van de kunstenaar. “Bloemen zijn niet enkel mooi wanneer ze op een tafel staan”, lichtte hij toe. “Ik wilde de beweging en de pracht van de planten bekijken wanneer ze in de ruimte zweven.”
Zowel de boom als het boeket werden niet meer teruggevonden na de missie. Ondanks een parachute legde de twee moedige planten vermoedelijk het loodje. Voor Makoto Azuma, en bij uitbreiding iedereen die er van houd om eens iets anders te zien, was de missie echter een groot succes.
Deze week vieren we de vijfenveertigste verjaardag van de maanlanding. Een melancholische verjaardag, want sinds de bemanning Apollo 17 het luik van hun lander achter zich dicht trok zette geen mens meer voet op een ander hemellichaam. Kwatongen beweren dat we als mensheid het vuur en de passie voor ruimtevaart verloren zijn, en dat het ruimteprogramma piekte tussen 1969 en 1972. Die individuen zijn duidelijk niet op de hoogte van de grensverleggende prestaties van Makoto Azuma, de pionier van de ruimtebonsai.
Azuma is een Japanse kunstenaar met een passie voor botanie en een nieuwsgierige ingesteldheid. Hij vroeg zich af wat er zou gebeuren wanneer je een plant omtovert tot ruimtevaarder. Met de hulp van het Amerikaanse bedrijf JP Aerospace besloot hij die prangende vraag voor eens en voor altijd te beantwoorden.
50 jaar oud
Astronauten van dienst waren een typisch Japanse bonsaiboom en een gekleurd bloemenarrangement. Gezien het feit dat een raket, met een prijskaartje van enkele tientallen miljoenen, net iets boven het budget van de kunstenaar lag werd de flora naar de bovenste regionen van onze atmosfeer gestuurd met behulp van heliumballonnen. JP Aerospace heeft ervaring met dergelijke ballonnen en hielp Toshiba in 2009 om een stoel de ruimte in te sturen.
De bonsai, een vijftig jaar oude naaldboom uit Tokyo, bereikte na een reis van 100 minuten een hoogte van 28 kilometer voordat de heliumballon het begaf. De rit naar beneden duurde 40 minuten. Het bloemstuk, dat uit dertig verschillende bloemen bestond waaronder lelies, dahlia’s en orchideeën, klokte af op 26,5 km alvorens het de ruwe tocht huiswaarts aanvatte.
GoPro
Zowel het bloemstuk als de bonsai werden uitvoerig in beeld gebracht dankzij zes GoPro videocamera’s, die er geen probleem mee hebben om de val naar het aardoppervlak te overleven. De beelden zijn, op z’n zachtst gezegd, interessant. Dat was dan ook het doel van de kunstenaar. “Bloemen zijn niet enkel mooi wanneer ze op een tafel staan”, lichtte hij toe. “Ik wilde de beweging en de pracht van de planten bekijken wanneer ze in de ruimte zweven.”
Zowel de boom als het boeket werden niet meer teruggevonden na de missie. Ondanks een parachute legde de twee moedige planten vermoedelijk het loodje. Voor Makoto Azuma, en bij uitbreiding iedereen die er van houd om eens iets anders te zien, was de missie echter een groot succes.
