Wii U zwemt tegen de stroming in
Een nieuwe spelconsole ligt sinds lang in de winkelrekken, eentje van Nintendo. Alweer kondigen ze een revolutie aan, maar schat het grote publiek dat wel goed in?
Bij de lancering van de Wii U was er veel onduidelijkheid over de grafische capaciteit en de processorkracht van de console. Grote vraag was hoe mooi de spellen er zouden uitzien. De Wii U is tenslotte de allereerste HD-spelconsole van Nintendo. Maar er werd amper silgestaan bij het tweede scherm en wat je ermee kan doen. En na heel wat personen met de Wii U te laten spelen bij mij thuis, moet ik vaststellen dat het voor Nintendo behoorlijk moeilijk gaat worden om dat uit te leggen aan de hand van reclame en filmpjes.
De Wii U heeft in zijn controller een 6,2 inch aanraakscherm verwerkt, en die doet bij velen nog steeds de wenkbrauwen doet fronsen op een spelconsole. Toch wel vreemd, want de meesten onder ons hebben gebruiken dagelijks aanraakschermen. Nochtans was het wel Nintendo die het aanraakscherm heeft geïntroduceerd bij games op de Nintendo DS in 2004, ver voor aanraakschermen op een telefoon of tablet de grote massa bereikten. De Nintendo DS is ook toevallig een product waar weinig mensen het nut van van twee schermen inzagen waarvan één aanraakscherm. Het voelt allemaal wat déjà-vu aan.
De Nintendo DS (en in zeker mate de 3DS) zijn ondertussen een enorm commercieel succes, dus zal de Wii U ook wel volgen zeker? Ja, maar het is ondertussen niet meer 2004 en Nintendo heerst tussen de spelconsoles niet op dezelfde manier als op de handheldmarkt. Met de Wii heeft het een ander pad gekozen dan Sony en Microsoft met hun PlayStation 3 en Xbox 360, en met succes. De Wii is een geslaagd experiment, omdat het snel en handig door iedereen kan worden opgepikt. Je bewegingen worden één op één vertaald op het scherm, eenvoudiger kan niet. Nu nog organiseren rusthuizen elke week Wii-sessies. Die eenvoud vind ik niet direct terug in de Wii U.
De Wii heeft bij mij al direct voor een magisch gevoel gezorgd met Wii Sports. Een gevoel dat ondertussen al miljoenen mensen hebben kunnen ervaren, omdat het net zo toegankelijk is. Bij de Wii U moet je verder graven om het briljante ervan in te zien, en dat zou wel eens een probleem kunnen vormen. Mijn allerbeste voorbeeld van een hit is zonder twijfel de minigame Mario Chase uit Nintendo Land. De speler met de GamePad heeft een overzicht over heel de spelsituatie en moet zich verstoppen voor de andere spelers. De anderen hebben een minder volledig overzicht en moeten de verstopper zoeken met alleen een indicatie van hoe ver hij in vogelvlucht verwijderd is. Het is een poepsimpel concept, maar wel eentje wat bij iedereen opeens een lampje doet branden waarom je een extra scherm nodig hebt. Opeens wordt een simpel spelletje verstoppertje een hit, vergelijkbaar met bowling of tennis in Wii Sports. Alleen… Je moet weten dat het allemaal kan.
Bovendien is de Wii U vooral leuk wanneer je met drie tot vijf mensen samen kunt spelen in dezelfde woonkamer. Speel je voornamelijk alleen, dan is het nog een stuk moeilijker zoeken naar een motivatie om de Wii U nu al in huis te halen. De meeste beschikbare titels kun je net zo goed op de andere spelconsoles kopen. Gelukkig zijn al je Wii-controllers compatibel met de Wii U, anders had Nintendo de Wii U nu al een doodsteek toegediend.
Ik ken veel niet-gamers die de Wii in huis hebben gehaald omdat het tof is, maar diezelfde mensen staan nu niet te springen om de Wii U in huis te halen. Pas na wat speeltijd gaat de vonk over, en dat duurt gemiddeld een stuk langer vergeleken met de Wii. Demopods in spellenwinkels en supermarkten zullen maar bij een beperkt publiek voor een déclic zorgen. De Wii U vraagt tijd om alles te begrijpen, en dat zou wel eens pijn kunnen doen bij Nintendo de eerste maanden na de lancering.
Kan de Wii U dan niet verder teren op de naamsbekendheid van de Wii? Bij de lancering van de Wii hebben velen zich laten overhalen met Wii Sports of Wii Fit, en daarna hebben ze hun console stof laten happen. Voor de Wii U is er (nog) niet zo’n verslavende instant hit die iedereen, ook de casual gamers, direct wil hebben. Tel daarbij een pittige instapprijs van 300 euro voor de basisversie zonder meegeleverd spel, en je begrijpt dat de lat deze keer (nog te) hoog ligt.
Bovendien hebben die casual gamers ondertussen al lang hun weg gevonden naar allerlei tablets en smartphones en vinden dat prima. Het landschap is aardig door elkaar geschud sinds de lancering van de Wii in 2006. Het aanraakscherm van de Wii U kan misschien een troefkaart zijn, maar in hoeverre gaat dat specifieke succespubliek van weleer nu nog een (dure) aparte spelconsole kopen plus 50-60 euro per spel? Zij willen apps aan 1-5 euro.
Dan rijst de vraag: voor wie is de Wii U nu eigenlijk? Misschien deze keer wel eentje voor de hardcore gamers? Nintendo doet in elk geval zijn uiterste best om ontwikkelaars warm te maken, maar het resultaat valt voorlopig nog hard tegen. Ze hebben nu nog het geluk dat de PlayStation 3 en de Xbox 360 ongeveer even krachtig zijn, maar wat gebeurt er als beide consoles een potentiële upgrade krijgen eind 2013 of 2014? Dan wordt de Wii U door de grote ontwikkelaars alweer in hetzelfde hoekje geduwd als de Wii, omdat de aparte ontwikkeling voor een minder krachtige console tegenwoordig een te groot commercieel risico is. Bovendien is de relatie van Nintendo niet even goed met elke uitgever. Nintendo kan misschien nog wat konijnen uit hun hoed toveren, maar ik heb er mijn twijfels bij.
Nintendo begeeft zich op glad ijs, en dat voelen ze zelf ook goed. Informatie rond de Wii U was tot op de dag van de lancering schaars, hun wispelturige wisselkoers en daar bovenop komt nog eens het gebrek aan een echte system seller zoals Wii Sports dat was voor de Wii. Nintendo heeft nog veel werk voor de boeg, en deze keer zal het niet zo vanzelfsprekend lopen zoals bij de Wii. Ze zullen veel moeite moeten investeren in andere speltitels, en niet alleen de Nintendo fanboys plezieren. Ik zie het voorlopig allemaal wat somber in. Maar één ding heb ik ondertussen al wel geleerd: met Nintendo ben je nooit klaar.
P.S.: Voor iedereen die al een Wii U heeft gekocht, heb ik twee downloadcodes van Trine 2 en Puddle die je kunt winnen. Voeg mijn alias Soepss toe aan je Nintendo netwerk, stuur me een bericht, en misschien kies ik er jou als winnaar uit. Deze actie loopt tot en met zondag 16/12. Veel succes!
Een nieuwe spelconsole ligt sinds lang in de winkelrekken, eentje van Nintendo. Alweer kondigen ze een revolutie aan, maar schat het grote publiek dat wel goed in?
Bij de lancering van de Wii U was er veel onduidelijkheid over de grafische capaciteit en de processorkracht van de console. Grote vraag was hoe mooi de spellen er zouden uitzien. De Wii U is tenslotte de allereerste HD-spelconsole van Nintendo. Maar er werd amper silgestaan bij het tweede scherm en wat je ermee kan doen. En na heel wat personen met de Wii U te laten spelen bij mij thuis, moet ik vaststellen dat het voor Nintendo behoorlijk moeilijk gaat worden om dat uit te leggen aan de hand van reclame en filmpjes.
De Wii U heeft in zijn controller een 6,2 inch aanraakscherm verwerkt, en die doet bij velen nog steeds de wenkbrauwen doet fronsen op een spelconsole. Toch wel vreemd, want de meesten onder ons hebben gebruiken dagelijks aanraakschermen. Nochtans was het wel Nintendo die het aanraakscherm heeft geïntroduceerd bij games op de Nintendo DS in 2004, ver voor aanraakschermen op een telefoon of tablet de grote massa bereikten. De Nintendo DS is ook toevallig een product waar weinig mensen het nut van van twee schermen inzagen waarvan één aanraakscherm. Het voelt allemaal wat déjà-vu aan.
De Nintendo DS (en in zeker mate de 3DS) zijn ondertussen een enorm commercieel succes, dus zal de Wii U ook wel volgen zeker? Ja, maar het is ondertussen niet meer 2004 en Nintendo heerst tussen de spelconsoles niet op dezelfde manier als op de handheldmarkt. Met de Wii heeft het een ander pad gekozen dan Sony en Microsoft met hun PlayStation 3 en Xbox 360, en met succes. De Wii is een geslaagd experiment, omdat het snel en handig door iedereen kan worden opgepikt. Je bewegingen worden één op één vertaald op het scherm, eenvoudiger kan niet. Nu nog organiseren rusthuizen elke week Wii-sessies. Die eenvoud vind ik niet direct terug in de Wii U.
De Wii heeft bij mij al direct voor een magisch gevoel gezorgd met Wii Sports. Een gevoel dat ondertussen al miljoenen mensen hebben kunnen ervaren, omdat het net zo toegankelijk is. Bij de Wii U moet je verder graven om het briljante ervan in te zien, en dat zou wel eens een probleem kunnen vormen. Mijn allerbeste voorbeeld van een hit is zonder twijfel de minigame Mario Chase uit Nintendo Land. De speler met de GamePad heeft een overzicht over heel de spelsituatie en moet zich verstoppen voor de andere spelers. De anderen hebben een minder volledig overzicht en moeten de verstopper zoeken met alleen een indicatie van hoe ver hij in vogelvlucht verwijderd is. Het is een poepsimpel concept, maar wel eentje wat bij iedereen opeens een lampje doet branden waarom je een extra scherm nodig hebt. Opeens wordt een simpel spelletje verstoppertje een hit, vergelijkbaar met bowling of tennis in Wii Sports. Alleen… Je moet weten dat het allemaal kan.
Bovendien is de Wii U vooral leuk wanneer je met drie tot vijf mensen samen kunt spelen in dezelfde woonkamer. Speel je voornamelijk alleen, dan is het nog een stuk moeilijker zoeken naar een motivatie om de Wii U nu al in huis te halen. De meeste beschikbare titels kun je net zo goed op de andere spelconsoles kopen. Gelukkig zijn al je Wii-controllers compatibel met de Wii U, anders had Nintendo de Wii U nu al een doodsteek toegediend.
Ik ken veel niet-gamers die de Wii in huis hebben gehaald omdat het tof is, maar diezelfde mensen staan nu niet te springen om de Wii U in huis te halen. Pas na wat speeltijd gaat de vonk over, en dat duurt gemiddeld een stuk langer vergeleken met de Wii. Demopods in spellenwinkels en supermarkten zullen maar bij een beperkt publiek voor een déclic zorgen. De Wii U vraagt tijd om alles te begrijpen, en dat zou wel eens pijn kunnen doen bij Nintendo de eerste maanden na de lancering.
Kan de Wii U dan niet verder teren op de naamsbekendheid van de Wii? Bij de lancering van de Wii hebben velen zich laten overhalen met Wii Sports of Wii Fit, en daarna hebben ze hun console stof laten happen. Voor de Wii U is er (nog) niet zo’n verslavende instant hit die iedereen, ook de casual gamers, direct wil hebben. Tel daarbij een pittige instapprijs van 300 euro voor de basisversie zonder meegeleverd spel, en je begrijpt dat de lat deze keer (nog te) hoog ligt.
Bovendien hebben die casual gamers ondertussen al lang hun weg gevonden naar allerlei tablets en smartphones en vinden dat prima. Het landschap is aardig door elkaar geschud sinds de lancering van de Wii in 2006. Het aanraakscherm van de Wii U kan misschien een troefkaart zijn, maar in hoeverre gaat dat specifieke succespubliek van weleer nu nog een (dure) aparte spelconsole kopen plus 50-60 euro per spel? Zij willen apps aan 1-5 euro.
Dan rijst de vraag: voor wie is de Wii U nu eigenlijk? Misschien deze keer wel eentje voor de hardcore gamers? Nintendo doet in elk geval zijn uiterste best om ontwikkelaars warm te maken, maar het resultaat valt voorlopig nog hard tegen. Ze hebben nu nog het geluk dat de PlayStation 3 en de Xbox 360 ongeveer even krachtig zijn, maar wat gebeurt er als beide consoles een potentiële upgrade krijgen eind 2013 of 2014? Dan wordt de Wii U door de grote ontwikkelaars alweer in hetzelfde hoekje geduwd als de Wii, omdat de aparte ontwikkeling voor een minder krachtige console tegenwoordig een te groot commercieel risico is. Bovendien is de relatie van Nintendo niet even goed met elke uitgever. Nintendo kan misschien nog wat konijnen uit hun hoed toveren, maar ik heb er mijn twijfels bij.
Nintendo begeeft zich op glad ijs, en dat voelen ze zelf ook goed. Informatie rond de Wii U was tot op de dag van de lancering schaars, hun wispelturige wisselkoers en daar bovenop komt nog eens het gebrek aan een echte system seller zoals Wii Sports dat was voor de Wii. Nintendo heeft nog veel werk voor de boeg, en deze keer zal het niet zo vanzelfsprekend lopen zoals bij de Wii. Ze zullen veel moeite moeten investeren in andere speltitels, en niet alleen de Nintendo fanboys plezieren. Ik zie het voorlopig allemaal wat somber in. Maar één ding heb ik ondertussen al wel geleerd: met Nintendo ben je nooit klaar.
P.S.: Voor iedereen die al een Wii U heeft gekocht, heb ik twee downloadcodes van Trine 2 en Puddle die je kunt winnen. Voeg mijn alias Soepss toe aan je Nintendo netwerk, stuur me een bericht, en misschien kies ik er jou als winnaar uit. Deze actie loopt tot en met zondag 16/12. Veel succes!
