Wie is eigenaar van een Twitterprofiel?

Noah Kravitz" voormalige werkgever, phonedog.com, beweert eigenaar te zijn van het Twitteraccount dat de man registreerde toen hij bij het bedrijf werkte. Het bedrijf eist het profiel en een schadevergoeding.

De waarde van losse Twitterupdates lijkt verwaarloosbaar: wat is een Twitterbericht immers meer dan een paar bits die op het internet geplaatst worden? Maar in een wereld waarin sociale media een steeds belangrijkere rol spelen en waarin die media het verschil kunnen betekenen tussen een lucratieve verkoop en een blauwtje, krijgen socialemediaprofielen extra waarde.

De vraag is: kan een bedrijf geld verdienen met het sociale profiel van een van zijn werknemers, en kan het rechten eisen op dat profiel? Als het dat kan, wat betekent dat dan voor werknemers die tijdens de werkuren berichten plaatsen op Twitter, Facebook en Google+?

Historiek
In oktober 2010 nam Noah Kravitz, een schrijver uit Oakland, Californië, ontslag bij de populaire mobieletelefoniewebsite phonedog.com. De website heeft een e-commercevleugel, waar telefoons verkocht worden, en een blog.

Terwijl Kravitz bij het bedrijf werkte begon hij te twitteren onder de naam Phonedog_Noah; na een tijdje had hij 17.000 volgers bij elkaar gesprokkeld. Toen hij zijn ontslag gaf mocht hij zijn profiel behouden, zegt hij. In ruil vroeg het bedrijf dat hij sporadisch een bericht zou posten in hun naam.

De man begon te schrijven op een nieuw profiel, NoahKravitz. Acht maanden nadat Kravitz PhoneDog verliet, klaagde het bedrijf hem echter aan: volgens hen was de Twitterlijst een klantenlijst. Het bedrijf eist 2,5 dollar schadevergoeding per volger voor acht maanden: een totaal van 340.000 dollar.

"De kosten en middelen die wij investeren in sociale media en het opbouwen van het aantal volgers en fans, en het vergroten van onze algemene naambekendheid is aanzienlijk", zegt Phonedog Media. "Wij aanzien ze bij gevolg als eigendom van Phonedog Media LLC. Het is onze bedoeling onze klantenlijsten, vertrouwelijke informatie, intellectuele eigendommen en handelsmerken agressief te beschermen."

Geen precedent
"Dit is een primeur", zegt Henry J. Cittone, een New Yorkse advocaat die zich specialiseert in intellectuele-eigendomdisputen. "Eerlijk gezegd wachten we al een tijdje op zo"n zaak, aangezien veel van onze cliënten begaan zijn met het eigendom van socialemediaprofielen ten opzichte van hun merk."

Cittone voegt toe dat het vooral belangrijk is welke prijs de rechtbank op een Twittervolger zet; de prijs zou toekomstige zaken in verband met eigendom van sociale media kunnen beïnvloeden.

"Het hangt allemaal af van waarom het profiel werd geopend", zegt hij. "Als het werd geopend om met de klanten van het bedrijf te communiceren, dan werd het in naam van PhoneDog geopend, niet van meneer Kravitz. Het wordt nog complexer omdat Phonedog beweert dat meneer Kravitz slechts een aannemer was. Het bedrijf moet dus kunnen bewijzen dat hij werd aangenomen om het klantenbestand uit te breiden."

Deze situaties beloven vaker voor te komen, nu bedrijfsvertegenwoordigers steeds meer gebruikmaken van sociale middelen als Twitter, Facebook en Google+ om met klanten te communiceren.

Bloggers inhuren
Andere problemen kunnen opduiken wanneer bedrijven populaire Twittergebruikers inhuren om deel uit te maken van hun aanwezigheid in sociale media. Samsung huurde bijvoorbeeld de blogger Philip Berne in om de telefoons van het bedrijf te testen en te bespreken.

Berne gebruikt zijn persoonlijke Twitterprofiel, maar publiceert geregeld expliciet over Samsungproducten en zijn mening over de telefoons die hij testte. Hij besprak de zaak wel met de pr-dienst van het bedrijf, en hij is volledig eigenaar van zijn Twitterprofiel.

"Zij vinden dat ik gerust een mening mag hebben en uiten, maar dat ik geen Samsungwoordvoerder ben", zegt Berne. "Ik moet dus duidelijk maken dat elke mening van mij is, en niet noodzakelijk van mijn werkgever."

Toch blijft het belangrijk dat bedrijven voorzichtig omgaan met profieleigendom. Sree Sreenivasan, een professor aan de Columbia Journalism School en auteur van Srees Media Guide, zegt dat slimme bedrijven sociale media laten bloeien waar het kan.

"Het is verschrikkelijk als je moet zeggen dat je al je volgers op Twitter moet achterlaten", zegt hij. "Het zendt een erg slecht signaal naar reporters en journalisten die met zulke zaken begaan zijn."

Minder slagkracht
Sreenivasan zegt ook dat het gemiddeldeTwitterprofiel veel minder slagkracht heeft dan je zou denken. "De waarde van individuele gebruikers is erg moeilijk te bepalen. Het is gevaarlijk de waarde van zo"n profiel te overschatten voor een bedrijf en even gevaarlijk het te onderschatten voor een individu."

Kravitz is in ieder geval in de war. "Wat mij betreft heb ik me aan de afspraak gehouden."

Noah Kravitz" voormalige werkgever, phonedog.com, beweert eigenaar te zijn van het Twitteraccount dat de man registreerde toen hij bij het bedrijf werkte. Het bedrijf eist het profiel en een schadevergoeding.

De waarde van losse Twitterupdates lijkt verwaarloosbaar: wat is een Twitterbericht immers meer dan een paar bits die op het internet geplaatst worden? Maar in een wereld waarin sociale media een steeds belangrijkere rol spelen en waarin die media het verschil kunnen betekenen tussen een lucratieve verkoop en een blauwtje, krijgen socialemediaprofielen extra waarde.

De vraag is: kan een bedrijf geld verdienen met het sociale profiel van een van zijn werknemers, en kan het rechten eisen op dat profiel? Als het dat kan, wat betekent dat dan voor werknemers die tijdens de werkuren berichten plaatsen op Twitter, Facebook en Google+?

Historiek
In oktober 2010 nam Noah Kravitz, een schrijver uit Oakland, Californië, ontslag bij de populaire mobieletelefoniewebsite phonedog.com. De website heeft een e-commercevleugel, waar telefoons verkocht worden, en een blog.

Terwijl Kravitz bij het bedrijf werkte begon hij te twitteren onder de naam Phonedog_Noah; na een tijdje had hij 17.000 volgers bij elkaar gesprokkeld. Toen hij zijn ontslag gaf mocht hij zijn profiel behouden, zegt hij. In ruil vroeg het bedrijf dat hij sporadisch een bericht zou posten in hun naam.

De man begon te schrijven op een nieuw profiel, NoahKravitz. Acht maanden nadat Kravitz PhoneDog verliet, klaagde het bedrijf hem echter aan: volgens hen was de Twitterlijst een klantenlijst. Het bedrijf eist 2,5 dollar schadevergoeding per volger voor acht maanden: een totaal van 340.000 dollar.

"De kosten en middelen die wij investeren in sociale media en het opbouwen van het aantal volgers en fans, en het vergroten van onze algemene naambekendheid is aanzienlijk", zegt Phonedog Media. "Wij aanzien ze bij gevolg als eigendom van Phonedog Media LLC. Het is onze bedoeling onze klantenlijsten, vertrouwelijke informatie, intellectuele eigendommen en handelsmerken agressief te beschermen."

Geen precedent
"Dit is een primeur", zegt Henry J. Cittone, een New Yorkse advocaat die zich specialiseert in intellectuele-eigendomdisputen. "Eerlijk gezegd wachten we al een tijdje op zo"n zaak, aangezien veel van onze cliënten begaan zijn met het eigendom van socialemediaprofielen ten opzichte van hun merk."

Cittone voegt toe dat het vooral belangrijk is welke prijs de rechtbank op een Twittervolger zet; de prijs zou toekomstige zaken in verband met eigendom van sociale media kunnen beïnvloeden.

"Het hangt allemaal af van waarom het profiel werd geopend", zegt hij. "Als het werd geopend om met de klanten van het bedrijf te communiceren, dan werd het in naam van PhoneDog geopend, niet van meneer Kravitz. Het wordt nog complexer omdat Phonedog beweert dat meneer Kravitz slechts een aannemer was. Het bedrijf moet dus kunnen bewijzen dat hij werd aangenomen om het klantenbestand uit te breiden."

Deze situaties beloven vaker voor te komen, nu bedrijfsvertegenwoordigers steeds meer gebruikmaken van sociale middelen als Twitter, Facebook en Google+ om met klanten te communiceren.

Bloggers inhuren
Andere problemen kunnen opduiken wanneer bedrijven populaire Twittergebruikers inhuren om deel uit te maken van hun aanwezigheid in sociale media. Samsung huurde bijvoorbeeld de blogger Philip Berne in om de telefoons van het bedrijf te testen en te bespreken.

Berne gebruikt zijn persoonlijke Twitterprofiel, maar publiceert geregeld expliciet over Samsungproducten en zijn mening over de telefoons die hij testte. Hij besprak de zaak wel met de pr-dienst van het bedrijf, en hij is volledig eigenaar van zijn Twitterprofiel.

"Zij vinden dat ik gerust een mening mag hebben en uiten, maar dat ik geen Samsungwoordvoerder ben", zegt Berne. "Ik moet dus duidelijk maken dat elke mening van mij is, en niet noodzakelijk van mijn werkgever."

Toch blijft het belangrijk dat bedrijven voorzichtig omgaan met profieleigendom. Sree Sreenivasan, een professor aan de Columbia Journalism School en auteur van Srees Media Guide, zegt dat slimme bedrijven sociale media laten bloeien waar het kan.

"Het is verschrikkelijk als je moet zeggen dat je al je volgers op Twitter moet achterlaten", zegt hij. "Het zendt een erg slecht signaal naar reporters en journalisten die met zulke zaken begaan zijn."

Minder slagkracht
Sreenivasan zegt ook dat het gemiddeldeTwitterprofiel veel minder slagkracht heeft dan je zou denken. "De waarde van individuele gebruikers is erg moeilijk te bepalen. Het is gevaarlijk de waarde van zo"n profiel te overschatten voor een bedrijf en even gevaarlijk het te onderschatten voor een individu."

Kravitz is in ieder geval in de war. "Wat mij betreft heb ik me aan de afspraak gehouden."