Review: El Shaddai – Ascension of the Metatron
Artistiek pareltje
Het lijkt ons niet onwaarschijnlijk dat je in de winkelrekken over El Shaddai – Ascension of the Metatron heen kijkt. De cover is niet bepaald opvallend en de naam zegt weinig. Van zodra je het doosje omdraait, valt op dat je niet zomaar met een game te maken hebt. In feite is elk beeld een kunstwerk, vol met details die je niet gewoon bent in een game te zien. Dat idee wordt gelukkig ook verder doorgetrokken als je het spel opstart. Doorheen de twaalf hoofdstukken krijg je de ongeëvenaarde spelwerelden. Die artistieke invloed is zelfs een van de grootste drijfveren om verder te spelen. Kijken we verder doorheen deze visuele prikkelingen, dan zien we een actieavontuurspel dat regelmatig wisselt tussen 2D- en 3D-werelden. El Shaddai – Ascension of the Metatron wil dat je elke omgeving ten volle opneemt, en dat lukt enkel door het behoorlijk lineaire verloop. Hier en daar kun je een beetje afwijken voor een geheim voorwerp, maar verder geniet je amper bewegingsvrijheid.
De focus ligt naast het artistieke duidelijk op vechten. Eens je tot een duel wordt verplicht, word je geconfronteerd met het beperkte repertoire aan aanvalstechnieken. Daarom zijn gevechten meer tactisch omdat je positionering belangrijk is, en niet de brute kracht. Elke aanval zit maar op een knop geprogrammeerd. De verschillende aanvallen zijn afhankelijk van hoe lang je de knop indrukt. Een sprong in de lucht geeft nieuwe aanvalsmogelijkheden. Op het gemakkelijkste spelniveau wordt alles snel eentonig, maar het is pas op de moeilijkere niveaus dat je de ware diepgang ziet van dit vechtsysteem. Naast je vuisten heb je een drietal wapens ter beschikking: een storm, sluier en een boog. De boog is het eerste wapen waarmee je in contact komt. Het werkt snel en efficiënt, maar de schade is beperkt. De sluier veroorzaakt veel meer schade, maar is ook veel trager. De storm laat je toe om van op afstand toe te slaan, maar het is ook veruit de minst sterke van de drie wapens. Tussendoor moet je redelijk veel platformen, zowel in 2D als 3D. De 3D-segmenten kunnen soms wat lastig zijn omdat de camera wat wispelturig is, maar de 2D-stukken zijn perfect uitgevoerd. De bediening reageert heel snel. Je zult nooit meer moeten doen dan een schakelaar activeren of een gevallen blok verplaatsen, maar het is een aangename afwisseling.
[related_article id=”160734″]
Artistiek pareltje
Het lijkt ons niet onwaarschijnlijk dat je in de winkelrekken over El Shaddai – Ascension of the Metatron heen kijkt. De cover is niet bepaald opvallend en de naam zegt weinig. Van zodra je het doosje omdraait, valt op dat je niet zomaar met een game te maken hebt. In feite is elk beeld een kunstwerk, vol met details die je niet gewoon bent in een game te zien. Dat idee wordt gelukkig ook verder doorgetrokken als je het spel opstart. Doorheen de twaalf hoofdstukken krijg je de ongeëvenaarde spelwerelden. Die artistieke invloed is zelfs een van de grootste drijfveren om verder te spelen. Kijken we verder doorheen deze visuele prikkelingen, dan zien we een actieavontuurspel dat regelmatig wisselt tussen 2D- en 3D-werelden. El Shaddai – Ascension of the Metatron wil dat je elke omgeving ten volle opneemt, en dat lukt enkel door het behoorlijk lineaire verloop. Hier en daar kun je een beetje afwijken voor een geheim voorwerp, maar verder geniet je amper bewegingsvrijheid.
De focus ligt naast het artistieke duidelijk op vechten. Eens je tot een duel wordt verplicht, word je geconfronteerd met het beperkte repertoire aan aanvalstechnieken. Daarom zijn gevechten meer tactisch omdat je positionering belangrijk is, en niet de brute kracht. Elke aanval zit maar op een knop geprogrammeerd. De verschillende aanvallen zijn afhankelijk van hoe lang je de knop indrukt. Een sprong in de lucht geeft nieuwe aanvalsmogelijkheden. Op het gemakkelijkste spelniveau wordt alles snel eentonig, maar het is pas op de moeilijkere niveaus dat je de ware diepgang ziet van dit vechtsysteem. Naast je vuisten heb je een drietal wapens ter beschikking: een storm, sluier en een boog. De boog is het eerste wapen waarmee je in contact komt. Het werkt snel en efficiënt, maar de schade is beperkt. De sluier veroorzaakt veel meer schade, maar is ook veel trager. De storm laat je toe om van op afstand toe te slaan, maar het is ook veruit de minst sterke van de drie wapens. Tussendoor moet je redelijk veel platformen, zowel in 2D als 3D. De 3D-segmenten kunnen soms wat lastig zijn omdat de camera wat wispelturig is, maar de 2D-stukken zijn perfect uitgevoerd. De bediening reageert heel snel. Je zult nooit meer moeten doen dan een schakelaar activeren of een gevallen blok verplaatsen, maar het is een aangename afwisseling.
[related_article id=”160734″]
