Advocaat wil anonimiteit op internet verbieden
De Amerikaanse advocaat Peter Baugher pleit voor de volledige afschaffing van anonimiteit op het internet. "Slachtoffers van cyberpesten moeten de identeit van hun pester kennen", zegt hij. "En anders moeten alle beledigende berichten offline worden gehaald."
Zich niet bewust van de bescherming van anonimiteit door de wet, refereert Baugher naar de zaak Ken Zeran versus AOL en de meer recente AutoAdmit-zaak.
Provider aangeklaagd
Zeran, een artiest en journalist, klaagde internetaanbieder AOL aan nadat hij het slachtoffer werd van pesterijen via de dienst. Het komt erop neer dat iemand anoniem beledigende commentaren postte en Zerans telefoonnummer bij die commentaren plaatste. Nadat hij AOL gevraagd had om de posts te verwijderen, kwamen helaas juist meer posts terug.
[related_article id=”158578″]
Zeran klaagde AOL aan omdat het nalatig zou zijn geweest in het verwijderen van de berichten. Uiteindelijk verloor hij de zaak; de rechtbank vond dat AOL, als derde partij, beschermd werd door sectie 230 van de wet Communications Decency Act. Daarin staat dat “noch providers noch gebruikers van een internetdienst behandeld zullen worden als de uitgever of woordvoerder van informatie die door anderen gepubliceerd wordt.”
Baugher doelt vooral op de vraag wie in zo’n geval aansprakelijk is, en waarvoor. Critici van sectie 230 gebruiken de wet schijnbaar nogal vaag: “De voorvallen zijn vreselijk en er moet zo snel mogelijk iets aan gedaan worden.”
Drastiche aanpak
Volgens Baugher is de oplossing heel simpel: iedereen moet jou kunnen identificeren, of je bijdragen aan het internet worden offline gehaald. “We hebben een nieuwe aanpak nodig”, zegt hij. “De absolute immuniteit die onlinediensten genieten moeten we bevoegd maken. Wanneer een gebruiker daarom vraagt, zou die dienst anonieme posters voor een ultimatum moeten stellen: akkoord gaan om zichzelf bekend te maken (om zo de gevolgen van hun daden te kunnen dragen) of hun berichten verwijderen."
Dankzij dit simpele systeem kan een benadeelde de beledigende informatie dus laten verwijderen, of op zijn minst te weten komen wie hem of haar zo lastigvalt.
Niet meteen de beste oplossing, vooral omdat vrije meningsuiting en anonimiteit beschermd zijn door de wet. “Dat is nu eenmaal de bedoeling van democratie”, schrijven enkele anonieme commentators op datzelfde internet. “Vrije meningsuiting wil ook zeggen dat je het niet met alles eens zult zijn. Maar daar moet je mee leren leven.”
Soms hebben mensen namelijk een goede reden om anoniem kritiek te leveren. “Wat als de persoon in kwestie macht over hen heeft?” vraagt een andere commentator. “Wanneer de berichtenschrijver zich meteen bekend moet maken als hij zijn berichten niet wil zien verdwijnen, heeft dat meteen een erg eng effect. Het moet mogelijk zijn om kritiek te leveren op mensen in hogere posities.”
Persoonlijke zaak?
Maar het lijkt erop dat dit een persoonlijke zaak is voor Baugher: een anoniem iemand wijst erop dat Baughers dochter een tijdje geleden even van zich liet horen in de web 2.0-wereld. Nadat haar zelfpromotie belachelijk werd gemaakt op verschillende blogs, ging Baugher erachteraan met dreigementen en aanmaningen tot veel van deze blogs offline werden gehaald.
Of dat genoeg is om maar meteen alle anonimiteit op het internet te verbieden, betwijfelen vele mensen. “Emoties mogen niet in de weg staan van wettelijke bepalingen”, sluit een laatste anonieme commentator af.
De Amerikaanse advocaat Peter Baugher pleit voor de volledige afschaffing van anonimiteit op het internet. "Slachtoffers van cyberpesten moeten de identeit van hun pester kennen", zegt hij. "En anders moeten alle beledigende berichten offline worden gehaald."
Zich niet bewust van de bescherming van anonimiteit door de wet, refereert Baugher naar de zaak Ken Zeran versus AOL en de meer recente AutoAdmit-zaak.
Provider aangeklaagd
Zeran, een artiest en journalist, klaagde internetaanbieder AOL aan nadat hij het slachtoffer werd van pesterijen via de dienst. Het komt erop neer dat iemand anoniem beledigende commentaren postte en Zerans telefoonnummer bij die commentaren plaatste. Nadat hij AOL gevraagd had om de posts te verwijderen, kwamen helaas juist meer posts terug.
[related_article id=”158578″]
Zeran klaagde AOL aan omdat het nalatig zou zijn geweest in het verwijderen van de berichten. Uiteindelijk verloor hij de zaak; de rechtbank vond dat AOL, als derde partij, beschermd werd door sectie 230 van de wet Communications Decency Act. Daarin staat dat “noch providers noch gebruikers van een internetdienst behandeld zullen worden als de uitgever of woordvoerder van informatie die door anderen gepubliceerd wordt.”
Baugher doelt vooral op de vraag wie in zo’n geval aansprakelijk is, en waarvoor. Critici van sectie 230 gebruiken de wet schijnbaar nogal vaag: “De voorvallen zijn vreselijk en er moet zo snel mogelijk iets aan gedaan worden.”
Drastiche aanpak
Volgens Baugher is de oplossing heel simpel: iedereen moet jou kunnen identificeren, of je bijdragen aan het internet worden offline gehaald. “We hebben een nieuwe aanpak nodig”, zegt hij. “De absolute immuniteit die onlinediensten genieten moeten we bevoegd maken. Wanneer een gebruiker daarom vraagt, zou die dienst anonieme posters voor een ultimatum moeten stellen: akkoord gaan om zichzelf bekend te maken (om zo de gevolgen van hun daden te kunnen dragen) of hun berichten verwijderen."
Dankzij dit simpele systeem kan een benadeelde de beledigende informatie dus laten verwijderen, of op zijn minst te weten komen wie hem of haar zo lastigvalt.
Niet meteen de beste oplossing, vooral omdat vrije meningsuiting en anonimiteit beschermd zijn door de wet. “Dat is nu eenmaal de bedoeling van democratie”, schrijven enkele anonieme commentators op datzelfde internet. “Vrije meningsuiting wil ook zeggen dat je het niet met alles eens zult zijn. Maar daar moet je mee leren leven.”
Soms hebben mensen namelijk een goede reden om anoniem kritiek te leveren. “Wat als de persoon in kwestie macht over hen heeft?” vraagt een andere commentator. “Wanneer de berichtenschrijver zich meteen bekend moet maken als hij zijn berichten niet wil zien verdwijnen, heeft dat meteen een erg eng effect. Het moet mogelijk zijn om kritiek te leveren op mensen in hogere posities.”
Persoonlijke zaak?
Maar het lijkt erop dat dit een persoonlijke zaak is voor Baugher: een anoniem iemand wijst erop dat Baughers dochter een tijdje geleden even van zich liet horen in de web 2.0-wereld. Nadat haar zelfpromotie belachelijk werd gemaakt op verschillende blogs, ging Baugher erachteraan met dreigementen en aanmaningen tot veel van deze blogs offline werden gehaald.
Of dat genoeg is om maar meteen alle anonimiteit op het internet te verbieden, betwijfelen vele mensen. “Emoties mogen niet in de weg staan van wettelijke bepalingen”, sluit een laatste anonieme commentator af.
