Review: Battlefield Bad Company 2
[related_article id=”160734″] Moordende concurrentie
De onorthodoxe benadering van militaire problemen door de jongens van B-Compagnie en hun op z’n best twijfelachtige respect voor autoriteit maken hen in deze tweede aflevering net geknipt voor een levensgevaarlijke, maar mogelijk wereldreddende missie. Jij en je drie wapenbroeders zullen in de singleplayercampagne van de ene hotspot naar de andere hoppen in een weinig samenhangend, maar daarom niet minder vermakelijk verhaaltje.
De gimmick uit de eerste game (het met de grond gelijk kunnen maken van elke boom, elk gebouw en, ach, alles eigenlijk) is behoorlijk opgeschroefd. Een vijandelijke scherpschutter die vanuit een hoog raam jou het leven zuur maakt? Knal jezelf een alternatieve achteringang of laat het hele gebouw met hem erin instorten. Creatief experimenteren met explosieven en wapentuig is wat deze militaire shooter tot een unieke beleving maakt onder de moordende concurrentie.
Eindeloos online plezier
Battlefield Bad Company 2 speel je als het goed is een zevental uurtjes in je eentje en daarna een honderdvoud ervan online. De Rush-modus, waarbij het aanvallende team een aantal strategische punten moet opblazen die door hun tegenstanders verdedigd worden, is opnieuw een winnaar. Je kiest een van de vier klassen, zorgt dat je team min of meer evenwichtig is samengesteld (een medic is geen overbodige luxe) en probeert dan als verdediger te verhinderen dat de aanvallers alle objectieven vernietigen voor ze door hun respawns heen zitten. Na afloop wordt de ronde herspeeld, maar wisselen aanvallers en verdedigers van rol.
Maar de Squad Deathmatch-modus gaat met de innovatieprijs lopen. In plaats van de gebruikelijke twee krijg je hier vier teams die het met elkaar uitvechten om mapdominantie. Je bent dus altijd in de minderheid terwijl ergens centraal op de map een pantservoertuig staat dat het verschil kan maken voor wie het in zijn bezit heeft, maar tegelijk een geliefkoosd doelwit vormt voor elke speler van elke tegenpartij.
[related_article id=”160734″] Moordende concurrentie
De onorthodoxe benadering van militaire problemen door de jongens van B-Compagnie en hun op z’n best twijfelachtige respect voor autoriteit maken hen in deze tweede aflevering net geknipt voor een levensgevaarlijke, maar mogelijk wereldreddende missie. Jij en je drie wapenbroeders zullen in de singleplayercampagne van de ene hotspot naar de andere hoppen in een weinig samenhangend, maar daarom niet minder vermakelijk verhaaltje.
De gimmick uit de eerste game (het met de grond gelijk kunnen maken van elke boom, elk gebouw en, ach, alles eigenlijk) is behoorlijk opgeschroefd. Een vijandelijke scherpschutter die vanuit een hoog raam jou het leven zuur maakt? Knal jezelf een alternatieve achteringang of laat het hele gebouw met hem erin instorten. Creatief experimenteren met explosieven en wapentuig is wat deze militaire shooter tot een unieke beleving maakt onder de moordende concurrentie.
Eindeloos online plezier
Battlefield Bad Company 2 speel je als het goed is een zevental uurtjes in je eentje en daarna een honderdvoud ervan online. De Rush-modus, waarbij het aanvallende team een aantal strategische punten moet opblazen die door hun tegenstanders verdedigd worden, is opnieuw een winnaar. Je kiest een van de vier klassen, zorgt dat je team min of meer evenwichtig is samengesteld (een medic is geen overbodige luxe) en probeert dan als verdediger te verhinderen dat de aanvallers alle objectieven vernietigen voor ze door hun respawns heen zitten. Na afloop wordt de ronde herspeeld, maar wisselen aanvallers en verdedigers van rol.
Maar de Squad Deathmatch-modus gaat met de innovatieprijs lopen. In plaats van de gebruikelijke twee krijg je hier vier teams die het met elkaar uitvechten om mapdominantie. Je bent dus altijd in de minderheid terwijl ergens centraal op de map een pantservoertuig staat dat het verschil kan maken voor wie het in zijn bezit heeft, maar tegelijk een geliefkoosd doelwit vormt voor elke speler van elke tegenpartij.
