Hoe breid je de opslagruimte van je smartphone uit?
De meeste smartphones bevatten 16 gigabyte aan opslagruimte, wat je als de minimumstandaard voor een slimme telefoon kan beschouwen. Alleen bij de goedkoopste budgetmodellen vind je nog toestellen met 8 GB terug. Die 16 GB is te vergelijken met een reisrugzak: je kan er alles in kwijt dat noodzakelijk is voor een tocht, maar veel meer dan die spullen zal je er niet bij in kunnen proppen. Bovendien zit er bij smartphones nog een addertje onder het gras. Die 16 GB is wel aanwezig, maar een significant deel is al opgeëist voor het bewaren van je besturingssysteem en de extra apps die de fabrikant meelevert bij de telefoon. Hierdoor ligt het effectief beschikbare geheugen op je smartphone eerder rond 12 GB dan 16 GB.
Voor iemand die spaarzaam omspringt met apps en andere downloads is 12 GB voldoende, maar ik durf te vermoeden dat dat een minderheid is. Zelfs een normale gebruiker zal na een tijdje de opslaglimiet in de achteruitkijkspiegel zien opduiken. Je hoeft maar een paar wegenkaarten, games en Netflix-shows op te slaan om dat te realiseren. Gelukkig zijn er diverse methodes om het maximale uit je geheugen te halen.
Vaste apps
Het opruimen van je smartphone is de eenvoudigste manier om opslagplaats te heroveren. Als eerste stap ga je na of er een bepaald type bestand is dat de ruimte naar zich toe trekt. Je kan dit controleren via de instellingen van je telefoon. Meestal zal je de schuldige niet ver hoeven te zoeken en zijn het gewoon je apps die het leeuwendeel van het geheugen oppeuzelen.
Elke smartphonemaker stopt al een resem apps op een telefoon vooraleer hij deze aan je verkoopt. Koop je een Androidsmartphone, dan zal je gegarandeerd een dozijn Google-apps op je smartphone aantreffen. Hetzelfde fenomeen is vast te stellen op iOS en Windows 10 Mobile met respectievelijk apps van Apple en Microsoft. Deze apps hangen samen met het besturingssysteem en kan je in de meeste gevallen niet verwijderen.
Daarnaast vind je echter vaak nog andere programmaatjes terug die de oorspronkelijke opslagruimte van een smartphone bezetten, en hier kan je soms wel wieden in het aanbod. Het zal niet altijd lukken om deze bloatware af te voeren, maar wie niet waagt, niet wint. Neem ook zeker de apps die je zelf geïnstalleerd hebt in beschouwing om te zien of je er geen kan elimineren omdat je ze weinig of niet gebruikt.
Cache
Naast apps zijn er nog andere bestanden die geheugenruimte innemen. Elke app maakt bijvoorbeeld tijdelijke cachebestanden aan om het gebruiksgemak te verhogen. Af en toe met de bezem door de cache gaan, kan je al een behoorlijke byteswinst opleveren en heeft weinig gevolgen voor de snelheid van je toestel. Er zijn verschillende manieren om dit aan te pakken. Sommige Androidtelefoons hebben een ingebouwde schoonmaakoptie die cachebestanden in één keer kan opvegen, en ook op Windows 10 Mobile is dat mogelijk via Storage Sense. Heb je dat niet ter beschikking of gebruik je iOS, dan kan je via de algemene instellingen per app de cache opruimen.
Verder zijn er ook apps die het vuile werk voor jou kunnen opknappen: op Android kan je gaan voor het bekende CCleaner of het populaire Clean Master Phone Boost, dat ook op Windows Mobile te vinden is. Het hoogst aangeschreven programma voor iOS is iMyfone Umate. Dit programma installeer je op je computer, waarna je je iPhone via USB koppelt en de tool laat lopen.
Hemelwaarts
De cache kan je zonder schuldgevoel verschonen. Bestanden als foto’s, video’s en teksten zal je waarschijnlijk liever bij willen houden. De voor de hand liggende optie is om deze over te zetten naar een externe harde schijf of een computer. Het kan echter nog eenvoudiger: doe een beroep op de cloud. Hiervoor hoef je zelfs geen kabel boven te halen, en er is keuze te over uit providers. Dropbox, Google Drive, OneDrive en iCloud zijn de bekendsten, maar zeker niet de enigen. Het belangrijkste punt waar je op moet letten, is hoeveel ruimte je gratis aangeboden krijgt en wat het je kost om eventueel bytes bij te kopen. Kijk specifiek voor foto’s en video’s bijvoorbeeld naar Google Foto’s of Flickr, die beiden een pak meer gratis opslagruimte aanbieden dan de standaarddiensten. Vertrouw je de Amerikaanse providers niet met je data, dan kan je voor een inheemse wolk opteren.
MicroSD
Heb je de schoonmaaktips toegepast en je waardevolle bestanden op een andere plaats geparkeerd, maar heb je nog altijd te weinig ruimte op je telefoon? Dan is het tijd om een uitbreiding te overwegen. Spijtig genoeg is dit geen optie als je een iPhone bezit, maar wel voor Android- en Windowseigenaars. Het hangt van toestel tot toestel af of microSD ondersteund wordt. Controleer dus of je smartphone met de kaartjes overweg kan, en kijk in één adem ook meteen naar het type kaartje dat geschikt is voor jouw model. MicroSD wordt in verschillende categorieën opgedeeld naargelang grootte en prestaties.
SDHC versus SDXC
SDHC is de afkorting van Secure Digital High Capacity, SDXC staat voor Secure Digital Extended Capacity. De termen zijn een aanduiding van de maximum geheugengrootte van een kaartje. MicroSDHC gaat van 2 GB tot 32 GB, terwijl SDXC het gamma beslaat van 32 GB tot 2 TB bij microSD. Die terabyte-limiet is voorlopig theoretisch, aangezien het grootste kaartje dat je op dit moment kan aanschaffen 512 GB bevat. Denk er ook aan dat je pas sinds Android Marshmallow en de novemberupdate van Windows 10 microSD kan gebruiken om apps op te draaien, voor oudere versies van de besturingssystemen is dit niet mogelijk en kan het slechts gebruikt worden om bestanden op te slaan.
Klasse apart
Naast grootte moet je bij de aankoop van een microSD-kaartje ook letten op de snelheid waarmee het data kan overschrijven en lezen. Daarvoor deelt men de kaartjes in vijf klassen in: klasse 2, 4, 6, 8 en 10. De kleinste rang verzekert een minimumsnelheid van 2 MB/s, de hoogste begint vanaf 10 MB/s. Daarnaast zijn ook de categorieën Ultra High Speed (UHS) 1 en 3 in het leven geroepen, met respectievelijk een minimumsnelheid van 10MB/s en 30MB/s. Belangrijk: het gaat hier om minima; een klasse 10 kaart kan evengoed een snelheid van 80MB/s halen. Onlangs is er nog een classificatie bijgekomen: het “A1”-logo. MicroSD-kaartjes die het A1-merk dragen zijn snel genoeg om apps te draaien.
Wil je je extra geheugen gebruiken om apps op te plaatsen, dan kan het A1-logo je de weg wijzen naar het juiste kaartje. Gaat het puur om het bewaren van bestanden, dan hoef je niet voor de snelle jongens te gaan. Afhankelijk van hoeveel data je wilt overzetten en hoe snel je wilt dat het proces verloopt, kan je je gerust tevredenstellen met een goedkope optie.
De meeste smartphones bevatten 16 gigabyte aan opslagruimte, wat je als de minimumstandaard voor een slimme telefoon kan beschouwen. Alleen bij de goedkoopste budgetmodellen vind je nog toestellen met 8 GB terug. Die 16 GB is te vergelijken met een reisrugzak: je kan er alles in kwijt dat noodzakelijk is voor een tocht, maar veel meer dan die spullen zal je er niet bij in kunnen proppen. Bovendien zit er bij smartphones nog een addertje onder het gras. Die 16 GB is wel aanwezig, maar een significant deel is al opgeëist voor het bewaren van je besturingssysteem en de extra apps die de fabrikant meelevert bij de telefoon. Hierdoor ligt het effectief beschikbare geheugen op je smartphone eerder rond 12 GB dan 16 GB.
Voor iemand die spaarzaam omspringt met apps en andere downloads is 12 GB voldoende, maar ik durf te vermoeden dat dat een minderheid is. Zelfs een normale gebruiker zal na een tijdje de opslaglimiet in de achteruitkijkspiegel zien opduiken. Je hoeft maar een paar wegenkaarten, games en Netflix-shows op te slaan om dat te realiseren. Gelukkig zijn er diverse methodes om het maximale uit je geheugen te halen.
Vaste apps
Het opruimen van je smartphone is de eenvoudigste manier om opslagplaats te heroveren. Als eerste stap ga je na of er een bepaald type bestand is dat de ruimte naar zich toe trekt. Je kan dit controleren via de instellingen van je telefoon. Meestal zal je de schuldige niet ver hoeven te zoeken en zijn het gewoon je apps die het leeuwendeel van het geheugen oppeuzelen.
Elke smartphonemaker stopt al een resem apps op een telefoon vooraleer hij deze aan je verkoopt. Koop je een Androidsmartphone, dan zal je gegarandeerd een dozijn Google-apps op je smartphone aantreffen. Hetzelfde fenomeen is vast te stellen op iOS en Windows 10 Mobile met respectievelijk apps van Apple en Microsoft. Deze apps hangen samen met het besturingssysteem en kan je in de meeste gevallen niet verwijderen.
Daarnaast vind je echter vaak nog andere programmaatjes terug die de oorspronkelijke opslagruimte van een smartphone bezetten, en hier kan je soms wel wieden in het aanbod. Het zal niet altijd lukken om deze bloatware af te voeren, maar wie niet waagt, niet wint. Neem ook zeker de apps die je zelf geïnstalleerd hebt in beschouwing om te zien of je er geen kan elimineren omdat je ze weinig of niet gebruikt.
Cache
Naast apps zijn er nog andere bestanden die geheugenruimte innemen. Elke app maakt bijvoorbeeld tijdelijke cachebestanden aan om het gebruiksgemak te verhogen. Af en toe met de bezem door de cache gaan, kan je al een behoorlijke byteswinst opleveren en heeft weinig gevolgen voor de snelheid van je toestel. Er zijn verschillende manieren om dit aan te pakken. Sommige Androidtelefoons hebben een ingebouwde schoonmaakoptie die cachebestanden in één keer kan opvegen, en ook op Windows 10 Mobile is dat mogelijk via Storage Sense. Heb je dat niet ter beschikking of gebruik je iOS, dan kan je via de algemene instellingen per app de cache opruimen.
Verder zijn er ook apps die het vuile werk voor jou kunnen opknappen: op Android kan je gaan voor het bekende CCleaner of het populaire Clean Master Phone Boost, dat ook op Windows Mobile te vinden is. Het hoogst aangeschreven programma voor iOS is iMyfone Umate. Dit programma installeer je op je computer, waarna je je iPhone via USB koppelt en de tool laat lopen.
Hemelwaarts
De cache kan je zonder schuldgevoel verschonen. Bestanden als foto’s, video’s en teksten zal je waarschijnlijk liever bij willen houden. De voor de hand liggende optie is om deze over te zetten naar een externe harde schijf of een computer. Het kan echter nog eenvoudiger: doe een beroep op de cloud. Hiervoor hoef je zelfs geen kabel boven te halen, en er is keuze te over uit providers. Dropbox, Google Drive, OneDrive en iCloud zijn de bekendsten, maar zeker niet de enigen. Het belangrijkste punt waar je op moet letten, is hoeveel ruimte je gratis aangeboden krijgt en wat het je kost om eventueel bytes bij te kopen. Kijk specifiek voor foto’s en video’s bijvoorbeeld naar Google Foto’s of Flickr, die beiden een pak meer gratis opslagruimte aanbieden dan de standaarddiensten. Vertrouw je de Amerikaanse providers niet met je data, dan kan je voor een inheemse wolk opteren.
MicroSD
Heb je de schoonmaaktips toegepast en je waardevolle bestanden op een andere plaats geparkeerd, maar heb je nog altijd te weinig ruimte op je telefoon? Dan is het tijd om een uitbreiding te overwegen. Spijtig genoeg is dit geen optie als je een iPhone bezit, maar wel voor Android- en Windowseigenaars. Het hangt van toestel tot toestel af of microSD ondersteund wordt. Controleer dus of je smartphone met de kaartjes overweg kan, en kijk in één adem ook meteen naar het type kaartje dat geschikt is voor jouw model. MicroSD wordt in verschillende categorieën opgedeeld naargelang grootte en prestaties.
SDHC versus SDXC
SDHC is de afkorting van Secure Digital High Capacity, SDXC staat voor Secure Digital Extended Capacity. De termen zijn een aanduiding van de maximum geheugengrootte van een kaartje. MicroSDHC gaat van 2 GB tot 32 GB, terwijl SDXC het gamma beslaat van 32 GB tot 2 TB bij microSD. Die terabyte-limiet is voorlopig theoretisch, aangezien het grootste kaartje dat je op dit moment kan aanschaffen 512 GB bevat. Denk er ook aan dat je pas sinds Android Marshmallow en de novemberupdate van Windows 10 microSD kan gebruiken om apps op te draaien, voor oudere versies van de besturingssystemen is dit niet mogelijk en kan het slechts gebruikt worden om bestanden op te slaan.
Klasse apart
Naast grootte moet je bij de aankoop van een microSD-kaartje ook letten op de snelheid waarmee het data kan overschrijven en lezen. Daarvoor deelt men de kaartjes in vijf klassen in: klasse 2, 4, 6, 8 en 10. De kleinste rang verzekert een minimumsnelheid van 2 MB/s, de hoogste begint vanaf 10 MB/s. Daarnaast zijn ook de categorieën Ultra High Speed (UHS) 1 en 3 in het leven geroepen, met respectievelijk een minimumsnelheid van 10MB/s en 30MB/s. Belangrijk: het gaat hier om minima; een klasse 10 kaart kan evengoed een snelheid van 80MB/s halen. Onlangs is er nog een classificatie bijgekomen: het “A1”-logo. MicroSD-kaartjes die het A1-merk dragen zijn snel genoeg om apps te draaien.
Wil je je extra geheugen gebruiken om apps op te plaatsen, dan kan het A1-logo je de weg wijzen naar het juiste kaartje. Gaat het puur om het bewaren van bestanden, dan hoef je niet voor de snelle jongens te gaan. Afhankelijk van hoeveel data je wilt overzetten en hoe snel je wilt dat het proces verloopt, kan je je gerust tevredenstellen met een goedkope optie.
