Op zoek naar plagiaat in documenten
Sommigen deinzen er niet voor terug ongegeneerd te putten uit de rijke informatiebron die het internet is, ook niet als daar copyright op rust. Wil je snel uitvissen of de auteur van een bepaald document (denk aan .docx of .pdf) zich aan plagiaat schuldig maakt, laat er dan Viper op los.
Bij het opstarten van Viper moet je je wel eerst bij de online dienst aanmelden – het te controleren document wordt immers aan honderden miljoenen documenten in een online database getoetst. Daarna kun je aan de slag.
Logischerwijze voeg je eerst het gewenste document toe. Dat kan een txt-bestand zijn, maar ook een doc(x)-, rtf-, (s)htm(l)- of pdf-bestand. Vervolgens geef je aan om welke inhoud het ongeveer gaat: je hebt de keuze uit meer dan 80 categorieën, zoals Accounting, Business, Computer Science, Languages, enz. Op basis van de gekozen categorie kan Viper dan trefzekerder in zijn uitgebreide database zoeken. Het is overigens mogelijk meerdere documenten tegelijk toe te voegen.
Houd er echter wel rekening mee dat het maximale aantal woorden voor elk document op 12.000 is bepaald. Dat kan echter volstaan voor een tekstdocument van, neem hem beet, zo’n 30 pagina’s. Het is natuurlijk ook altijd mogelijk dat je een te lang document opsplitst en in stukken aanbiedt. Je zult echter merken dat de service ook het aantal scans – lees: de benodigde queries – per dag beperkt, afhankelijk van de complexiteit van de toegevoegde documenten.
Nu hoef je eigenlijk alleen nog maar de scanknop in te drukken en enig geduld te oefenen. Bij lange documenten kan het makkelijk 10 minuten duren voor de analyse is afgerond. Het moet gezegd: wij waren behoorlijk onder de indruk – haast evenveel als de persoon die we op basis hiervan met zijn plagiaat confronteerden. En jawel, het brondocument was wel degelijk Nederlandstalig. Viper heeft dus blijkbaar ook heel wat niet-Engelstalige bronnen in zijn database.
Heel netjes was dat we alle gevonden bronnen uit het internet in de vorm van aanklikbare links te zien kregen en dat we maar zo’n bron hoefden te selecteren om naast elkaar de tekst uit het document en uit de geselecteerde bron te zien, waarbij letterlijk gekopieerde tekst in het rood wordt gemarkeerd. Een muisklik volstaat trouwens om de originele bron meteen in een browservenster geopend te zien.
Als je dat wil, genereert Viper meteen ook een uitgebreid rapport in html-formaat. Zowel in het hoofdvenster als in het rapport lees je de ‘graad van plagiaat’ af, evenals het aantal woorden dat in beide documenten/bronnen overeenkomt.
Kortom, Viper blijkt een uitstekende tool om plegers van plagiaat snel te ontmaskeren.
Sommigen deinzen er niet voor terug ongegeneerd te putten uit de rijke informatiebron die het internet is, ook niet als daar copyright op rust. Wil je snel uitvissen of de auteur van een bepaald document (denk aan .docx of .pdf) zich aan plagiaat schuldig maakt, laat er dan Viper op los.
Bij het opstarten van Viper moet je je wel eerst bij de online dienst aanmelden – het te controleren document wordt immers aan honderden miljoenen documenten in een online database getoetst. Daarna kun je aan de slag.
Logischerwijze voeg je eerst het gewenste document toe. Dat kan een txt-bestand zijn, maar ook een doc(x)-, rtf-, (s)htm(l)- of pdf-bestand. Vervolgens geef je aan om welke inhoud het ongeveer gaat: je hebt de keuze uit meer dan 80 categorieën, zoals Accounting, Business, Computer Science, Languages, enz. Op basis van de gekozen categorie kan Viper dan trefzekerder in zijn uitgebreide database zoeken. Het is overigens mogelijk meerdere documenten tegelijk toe te voegen.
Houd er echter wel rekening mee dat het maximale aantal woorden voor elk document op 12.000 is bepaald. Dat kan echter volstaan voor een tekstdocument van, neem hem beet, zo’n 30 pagina’s. Het is natuurlijk ook altijd mogelijk dat je een te lang document opsplitst en in stukken aanbiedt. Je zult echter merken dat de service ook het aantal scans – lees: de benodigde queries – per dag beperkt, afhankelijk van de complexiteit van de toegevoegde documenten.
Nu hoef je eigenlijk alleen nog maar de scanknop in te drukken en enig geduld te oefenen. Bij lange documenten kan het makkelijk 10 minuten duren voor de analyse is afgerond. Het moet gezegd: wij waren behoorlijk onder de indruk – haast evenveel als de persoon die we op basis hiervan met zijn plagiaat confronteerden. En jawel, het brondocument was wel degelijk Nederlandstalig. Viper heeft dus blijkbaar ook heel wat niet-Engelstalige bronnen in zijn database.
Heel netjes was dat we alle gevonden bronnen uit het internet in de vorm van aanklikbare links te zien kregen en dat we maar zo’n bron hoefden te selecteren om naast elkaar de tekst uit het document en uit de geselecteerde bron te zien, waarbij letterlijk gekopieerde tekst in het rood wordt gemarkeerd. Een muisklik volstaat trouwens om de originele bron meteen in een browservenster geopend te zien.
Als je dat wil, genereert Viper meteen ook een uitgebreid rapport in html-formaat. Zowel in het hoofdvenster als in het rapport lees je de ‘graad van plagiaat’ af, evenals het aantal woorden dat in beide documenten/bronnen overeenkomt.
Kortom, Viper blijkt een uitstekende tool om plegers van plagiaat snel te ontmaskeren.
