Marvel’s Avengers: Gevecht tussen singleplayer en multiplayer
Na Avengers: Endgame is het redelijk stil geweest rond onze favoriete superhelden en er werd dan ook reikhalzend uitgekeken naar Marvel’s Avengers. Dat bewees ook de beta van de game, want het werd met meer dan 6 miljoen spelers de meest gedownloade beta ooit voor PlayStation 4. Na zo’n 27 miljoen speeluren, werd het echter duidelijk dat er nog werk aan de winkel was voor Crystal Dynamics. Kan de volledige game wel aan onze verwachtingen voldoen?
Geweldige single player campaign
Omdat de multiplayer-ervaring van deze game enkele lichte spoilers bevat rond de personages die je in deze game zal te zien krijgen, besloten we om eerst en vooral de single player campaign te spelen. Een goede keuze zo bleek, want het geheel speelt net zo leuk als het kijken is naar een Avengers film.
In de hoofdrol vinden we Kamala Khan, een jong meisje dat een enorme fan is van de Avengers. Tijdens Avengers Day, een evenement waar fans hun helden kunnen ontmoeten, loopt er vanalles mis en komt Kamala thuis met haar eigen superkrachten, die vooral bestaan uit het uitrekken van haar verschillende ledematen. Marvel’s Avengers zal voor veel filmfans de introductie betekenen van het eerste Moslim-personage dat een eigen stripreeks kreeg in het Marvel universum. Jarenlange fans kennen haar echter al langer en ook onder een andere naam. Een connectie die ik zelf moest maken aan de hand van de skins die beschikbaar komen tijdens het spelen van de campaign. Jammer, want dat element had wel verwerkt kunnen worden in de verhaallijn.
Ergens is het vreemd dat Captain America front en center staat op de boxart van deze game, want het is wel degelijk Kamala die de campaign de moeite waard maakt. Ze voegt als personage op verschillende vlakken een emotioneel element toe aan de game. Allereerst worstelt ze zelf met haar eigen overtuiging van goed en kwaad en vraagt ze zich geregeld af of ze wel goed genoeg is om erbij te horen. Tegelijkertijd is zij echter de lijm die de verschillende Avengers samen houdt in deze campaign en dat leidt op verschillende momenten tot impactvolle één-op-één gesprekken. Het is dan ook ergens jammer dat de campaign niet echt dienst doet als origin story van Kamala. Tussen de gebeurtenissen op A-Day en de rest van de het verhaal zit immers zo’n vijf jaar en je krijgt dus niet te zien hoe Kamala haar krachten leert kennen. Het is een tweede verhaalelement dat we graag in de game gezien hadden en het maakt een patroon zichtbaar. De campaign van Marvel’s Avengers voelt hier en daar nogal gerushed aan en we kunnen niet van het gevoel af geraken dat de multiplayer hier de oorzaak van is.
Invloed van multiplayer op de campaign
Speel je door en laat je je niet afleiden door de vele zijmissies, dan zal je in zo’n 10 tot 12 uur klaar zijn met de campaign. Dat is oké, maar voor een game van 60 euro hadden we toch meer verwacht. De speeltijd die je met sommige personages krijgt is immers zeer beperkt en in enkele gevallen krijg je in de laatste missie zelfs nog tips te zien voor ultimate abilities (speciale aanvallen met een lange cooldown). Het zorgt voor een gevoel dat de hele campaign niet meer is dan een lange tutorial voor de multiplayer.
Dat gevoel komt ook terug in de verschillende RPG-elementen die je terugvindt in de game, zoals de skill trees. Deze spelen nieuwe aanvallen vrij, waarvan sommige simpelweg tot de standaard kit van desbetreffende Avenger zouden moeten behoren. Doorloop je de campaign, dan zal je ze lang niet allemaal vrij spelen en je kan al helemaal vergeten om je verder te specialiseren aan de hand van de Specialty en Mastery skill trees. Deze laatste komen zo op level 15 beschikbaar terwijl sommige van onze Avengers zelfs nog niet level 10 waren op het einde van de campaign. Je zou dus al bijna moeten beginnen met grinden in de multiplayer om de meest veelzijdige gameplay-ervaring te hebben in singleplayer.
Even nutteloos voor de campaign is het hele systeem van gear drops. Dode vijanden laten al eens uitrusting vallen die je kan gebruiken om de Avengers sterker te maken. Elk van deze items kan ook nog eens geupgrade worden aan de hand van maar liefst negen verschillende resources. Omdat je maar amper groeit in levels tijdens de campaign, heeft het echter weinig impact en kan je het hele systeem overslaan door op een knop te drukken om automatisch de beste uitrusting te selecteren.
Het lijkt er dus op dat Marvel’s Avengers eerst en vooral een multiplayer game is, een mening die door veel spelers gedeeld wordt. Dat zou om veel redenen prima zijn, want online multiplayer games die continu patches krijgen en van nieuwe content voorzien worden zijn enorm populair, denk bijvoorbeeld maar aan Destiny 2, een game waarmee Marvel’s Avengers vaak vergeleken wordt. Dat zou prima zijn, maar dat is niet de verwachting die ik had bij een game waarvoor je de volle prijs betaald. Het hoeft geen Last of Us Part II te zijn waarbij je makkelijk aan 30 uur gameplay komt, maar is het dan fout om meer dan 10 uur te verwachten?
Multiplayer gaat de mist in
We zouden de lengte van de campaign kunnen vergeven als de multiplayer effectief de aankoopprijs van 60 euro waard was, maar helaas gaat de game bergaf als je de singleplayer omgeving verlaat.
Zo doorloop je tijdens de campaign al een heleboel missies, die best leuk zijn als je ze voor de eerste keer doet. Het gevechtssysteem is bijvoorbeeld fantastisch en veruit het meest vermakelijke element van deze game. Elke Avenger heeft een eigen speelstijl, wat zorgt voor diverse manieren om schroot te maken van vijandige robots. Geef toe, we hebben allemaal wel al eens Thor zijn hamer door de lucht willen gooien. Na de campaign te hebben doorlopen, realiseerden we ons echter dat het ook ging blijven bij de vijanden die we tot nu toe gezien hadden.
Hoewel er verschillende “rassen” zijn, bestaat elke missies uit quasi dezelfde vijanden. Er zijn de vliegende robots, turrets die op je schieten, de gewone robots, de robots met schilden die wat moeilijker zijn en dan enkele speciale varianten. Na 10 uur ken je ze allemaal wel en weet je perfect hoe je ze het beste aanpakt. Kijk je naar de locaties dan merk je hetzelfde op. Je loopt even door een landschap waarin niets te beleven valt en na wat rondspringen kom je een vijandelijke basis tegen waar je buiten wat robots uitschakelt om vervolgens naar binnen te gaan en daar iets te activeren of vernietigen, waardoor er nog meer robots komen.
We stonden dan ook niet te popelen om dezelfde missies met dezelfde vijanden nog een keer over te doen in multiplayer. Op dat moment werd het immers een pure grind om een zo hoog mogelijk level te halen en daarmee het beste gear. Bepaalde stukken van het exotische gear (het allerbeste) zit om een of andere reden ook verstopt achter singleplayer missies, wat dan weer een vreemde manier is om je weg te leiden van de multiplayer. Al dat getouwtrek tussen beide modi doet Marvel’s Avengers meer kwaad dan goed en het zorgt voor een game die niet weet wat het nu eigenlijk wil zijn.
Zo zou je verwachten dat spelen met vrienden voor nieuwe uitdagingen zou zorgen, maar dat is zelden het geval. Alle missies zijn immers ontworpen om ook alleen gespeeld te kunnen worden met drie andere Avengers als AI en daarom moet het opzet relatief simpel gehouden worden. Meerdere doelstellingen op hetzelfde moment voltooien is zo bijvoorbeeld niet aan de orde, want AI Hulk heeft naast pure kracht niet het verstand om aan de andere kant van de robotbasis iets te gaan doen. Hell, soms slaagt de AI er nog niet eens in om 10 seconden in je buurt te blijven om je te reviven en gaan je teamgenoten liever net buiten bereik met drie tegen een robot vechten, waardoor je de missie verliest en opnieuw kan beginnen.
Spelen met echte spelers is dus de boodschap, maar daarvoor is de matchmaking van Marvel’s Avengers dan weer veel te slecht en zit ze, net zoals de rest van de game trouwens, vol met bugs. Die problemen gaan dan van niemand vinden voor lange tijd, tot matches die wel aftellen maar dan uiteindelijk niet lanceren. De eerste patch voor de game, die meer dan 1000 bugs heeft opgelost, had daar een oplossing voor moeten brengen door Quick Match beschikbaar te maken, maar nog steeds slaagden we er niet in om een volledig team van vier spelers te vinden en we moesten ons vaak tevreden stellen met één of twee personen, die dan ook nog eens vaak de groep verlieten en zo vervangen werden door AI, waardoor je toch nog alleen kwam te spelen.
Kostprijs van microtransacties
Leuk is anders en de hele ervaring overtuigt (hopelijk) niemand om de veel te dure microtransacties die de game te bieden heeft ook maar te overwegen. Naast de prijs van een triple A-game, wil Crystal Dynamics immers ook dat je nog eens tussen de 10 en 14 euro uitgeeft aan een nieuwe skin voor je favoriete Avenger. Daarnaast zijn er ook nog takedowns te koop (speciale animaties voor je finishers) en nameplates en emotes. Wil je bijvoorbeeld de legendary outfit, epic takedown en legendary emote van Iron Man, dan kost je dat al snel 36 euro. Ongezien gewoon. Microtransacties zijn nu eenmaal een noodzakelijk kwaad om een online game die gemaakt is om jaren mee te gaan te onderhouden, maar niet in combinatie met de volle winkelprijs.
Naar mijn mening had Marvel’s Avengers dan ook een free-to-play multiplayer game moeten zijn met een singleplayer DLC beschikbaar in de shop. Zo had ik even kunnen proeven van de multiplayer en waarschijnlijk overtuigd geweest zijn door het leuke gevechtssysteem en de unieke speelstijl voor elk van mijn favoriete superhelden. Op dat punt zou ik zonder problemen 30 euro hebben neergeteld voor de singleplayer ervaring en veel tevredener naar mijn investering gekeken hebben. Wie weet, misschien kocht ik enkele maanden later ook nog wel een skin voor mijn favoriete Avenger.
Bovendien is de kans groot dat dit model effectief de toekomst van de game wordt. Eens de verkopen van de game tot niets gereduceerd worden is free-to-play gaan immers de meest winstgevende richting, want zo kan je een volledig nieuwe playerbase aantrekken. Een die maar al te graag skins of een battle pass koopt, “want de game is toch gratis”.
Marvel’s Avengers: Eindoordeel
Marvel’s Avengers weet duidelijk niet wat het nu eigenlijk wil en zolang uitgever Crystal Dynamics de knoop niet volledig doorhakt zal daar geen verandering in komen. De game heeft een fantastische, al zij het korte, singleplayer campaign die voor een ervaring zorgt die gelijk staat aan de beste MCU-films, maar valt al snel in herhaling op multiplayer vlak. Jammer, want niets is leuker dan in de huid kruipen van je favoriete Avenger.
Marvel’s Avengers is beschikbaar voor PC, PlayStation, Xbox en Stadia. Wij gingen zelf aan de slag met de PC-versie en gebruikten daarvoor de Gigabyte Aorus 5 gaming laptop, die zelfs op de hoogste instellingen geen probleem maakte van de game. Een controller is wel aan te raden, of je nu op PC of console speelt. Interesse in de game? Raadpleeg dan zeker Bol.com voor de laagste prijs.
Na Avengers: Endgame is het redelijk stil geweest rond onze favoriete superhelden en er werd dan ook reikhalzend uitgekeken naar Marvel’s Avengers. Dat bewees ook de beta van de game, want het werd met meer dan 6 miljoen spelers de meest gedownloade beta ooit voor PlayStation 4. Na zo’n 27 miljoen speeluren, werd het echter duidelijk dat er nog werk aan de winkel was voor Crystal Dynamics. Kan de volledige game wel aan onze verwachtingen voldoen?
Geweldige single player campaign
Omdat de multiplayer-ervaring van deze game enkele lichte spoilers bevat rond de personages die je in deze game zal te zien krijgen, besloten we om eerst en vooral de single player campaign te spelen. Een goede keuze zo bleek, want het geheel speelt net zo leuk als het kijken is naar een Avengers film.
In de hoofdrol vinden we Kamala Khan, een jong meisje dat een enorme fan is van de Avengers. Tijdens Avengers Day, een evenement waar fans hun helden kunnen ontmoeten, loopt er vanalles mis en komt Kamala thuis met haar eigen superkrachten, die vooral bestaan uit het uitrekken van haar verschillende ledematen. Marvel’s Avengers zal voor veel filmfans de introductie betekenen van het eerste Moslim-personage dat een eigen stripreeks kreeg in het Marvel universum. Jarenlange fans kennen haar echter al langer en ook onder een andere naam. Een connectie die ik zelf moest maken aan de hand van de skins die beschikbaar komen tijdens het spelen van de campaign. Jammer, want dat element had wel verwerkt kunnen worden in de verhaallijn.
Ergens is het vreemd dat Captain America front en center staat op de boxart van deze game, want het is wel degelijk Kamala die de campaign de moeite waard maakt. Ze voegt als personage op verschillende vlakken een emotioneel element toe aan de game. Allereerst worstelt ze zelf met haar eigen overtuiging van goed en kwaad en vraagt ze zich geregeld af of ze wel goed genoeg is om erbij te horen. Tegelijkertijd is zij echter de lijm die de verschillende Avengers samen houdt in deze campaign en dat leidt op verschillende momenten tot impactvolle één-op-één gesprekken. Het is dan ook ergens jammer dat de campaign niet echt dienst doet als origin story van Kamala. Tussen de gebeurtenissen op A-Day en de rest van de het verhaal zit immers zo’n vijf jaar en je krijgt dus niet te zien hoe Kamala haar krachten leert kennen. Het is een tweede verhaalelement dat we graag in de game gezien hadden en het maakt een patroon zichtbaar. De campaign van Marvel’s Avengers voelt hier en daar nogal gerushed aan en we kunnen niet van het gevoel af geraken dat de multiplayer hier de oorzaak van is.
Invloed van multiplayer op de campaign
Speel je door en laat je je niet afleiden door de vele zijmissies, dan zal je in zo’n 10 tot 12 uur klaar zijn met de campaign. Dat is oké, maar voor een game van 60 euro hadden we toch meer verwacht. De speeltijd die je met sommige personages krijgt is immers zeer beperkt en in enkele gevallen krijg je in de laatste missie zelfs nog tips te zien voor ultimate abilities (speciale aanvallen met een lange cooldown). Het zorgt voor een gevoel dat de hele campaign niet meer is dan een lange tutorial voor de multiplayer.
Dat gevoel komt ook terug in de verschillende RPG-elementen die je terugvindt in de game, zoals de skill trees. Deze spelen nieuwe aanvallen vrij, waarvan sommige simpelweg tot de standaard kit van desbetreffende Avenger zouden moeten behoren. Doorloop je de campaign, dan zal je ze lang niet allemaal vrij spelen en je kan al helemaal vergeten om je verder te specialiseren aan de hand van de Specialty en Mastery skill trees. Deze laatste komen zo op level 15 beschikbaar terwijl sommige van onze Avengers zelfs nog niet level 10 waren op het einde van de campaign. Je zou dus al bijna moeten beginnen met grinden in de multiplayer om de meest veelzijdige gameplay-ervaring te hebben in singleplayer.
Even nutteloos voor de campaign is het hele systeem van gear drops. Dode vijanden laten al eens uitrusting vallen die je kan gebruiken om de Avengers sterker te maken. Elk van deze items kan ook nog eens geupgrade worden aan de hand van maar liefst negen verschillende resources. Omdat je maar amper groeit in levels tijdens de campaign, heeft het echter weinig impact en kan je het hele systeem overslaan door op een knop te drukken om automatisch de beste uitrusting te selecteren.
Het lijkt er dus op dat Marvel’s Avengers eerst en vooral een multiplayer game is, een mening die door veel spelers gedeeld wordt. Dat zou om veel redenen prima zijn, want online multiplayer games die continu patches krijgen en van nieuwe content voorzien worden zijn enorm populair, denk bijvoorbeeld maar aan Destiny 2, een game waarmee Marvel’s Avengers vaak vergeleken wordt. Dat zou prima zijn, maar dat is niet de verwachting die ik had bij een game waarvoor je de volle prijs betaald. Het hoeft geen Last of Us Part II te zijn waarbij je makkelijk aan 30 uur gameplay komt, maar is het dan fout om meer dan 10 uur te verwachten?
Multiplayer gaat de mist in
We zouden de lengte van de campaign kunnen vergeven als de multiplayer effectief de aankoopprijs van 60 euro waard was, maar helaas gaat de game bergaf als je de singleplayer omgeving verlaat.
Zo doorloop je tijdens de campaign al een heleboel missies, die best leuk zijn als je ze voor de eerste keer doet. Het gevechtssysteem is bijvoorbeeld fantastisch en veruit het meest vermakelijke element van deze game. Elke Avenger heeft een eigen speelstijl, wat zorgt voor diverse manieren om schroot te maken van vijandige robots. Geef toe, we hebben allemaal wel al eens Thor zijn hamer door de lucht willen gooien. Na de campaign te hebben doorlopen, realiseerden we ons echter dat het ook ging blijven bij de vijanden die we tot nu toe gezien hadden.
Hoewel er verschillende “rassen” zijn, bestaat elke missies uit quasi dezelfde vijanden. Er zijn de vliegende robots, turrets die op je schieten, de gewone robots, de robots met schilden die wat moeilijker zijn en dan enkele speciale varianten. Na 10 uur ken je ze allemaal wel en weet je perfect hoe je ze het beste aanpakt. Kijk je naar de locaties dan merk je hetzelfde op. Je loopt even door een landschap waarin niets te beleven valt en na wat rondspringen kom je een vijandelijke basis tegen waar je buiten wat robots uitschakelt om vervolgens naar binnen te gaan en daar iets te activeren of vernietigen, waardoor er nog meer robots komen.
We stonden dan ook niet te popelen om dezelfde missies met dezelfde vijanden nog een keer over te doen in multiplayer. Op dat moment werd het immers een pure grind om een zo hoog mogelijk level te halen en daarmee het beste gear. Bepaalde stukken van het exotische gear (het allerbeste) zit om een of andere reden ook verstopt achter singleplayer missies, wat dan weer een vreemde manier is om je weg te leiden van de multiplayer. Al dat getouwtrek tussen beide modi doet Marvel’s Avengers meer kwaad dan goed en het zorgt voor een game die niet weet wat het nu eigenlijk wil zijn.
Zo zou je verwachten dat spelen met vrienden voor nieuwe uitdagingen zou zorgen, maar dat is zelden het geval. Alle missies zijn immers ontworpen om ook alleen gespeeld te kunnen worden met drie andere Avengers als AI en daarom moet het opzet relatief simpel gehouden worden. Meerdere doelstellingen op hetzelfde moment voltooien is zo bijvoorbeeld niet aan de orde, want AI Hulk heeft naast pure kracht niet het verstand om aan de andere kant van de robotbasis iets te gaan doen. Hell, soms slaagt de AI er nog niet eens in om 10 seconden in je buurt te blijven om je te reviven en gaan je teamgenoten liever net buiten bereik met drie tegen een robot vechten, waardoor je de missie verliest en opnieuw kan beginnen.
Spelen met echte spelers is dus de boodschap, maar daarvoor is de matchmaking van Marvel’s Avengers dan weer veel te slecht en zit ze, net zoals de rest van de game trouwens, vol met bugs. Die problemen gaan dan van niemand vinden voor lange tijd, tot matches die wel aftellen maar dan uiteindelijk niet lanceren. De eerste patch voor de game, die meer dan 1000 bugs heeft opgelost, had daar een oplossing voor moeten brengen door Quick Match beschikbaar te maken, maar nog steeds slaagden we er niet in om een volledig team van vier spelers te vinden en we moesten ons vaak tevreden stellen met één of twee personen, die dan ook nog eens vaak de groep verlieten en zo vervangen werden door AI, waardoor je toch nog alleen kwam te spelen.
Kostprijs van microtransacties
Leuk is anders en de hele ervaring overtuigt (hopelijk) niemand om de veel te dure microtransacties die de game te bieden heeft ook maar te overwegen. Naast de prijs van een triple A-game, wil Crystal Dynamics immers ook dat je nog eens tussen de 10 en 14 euro uitgeeft aan een nieuwe skin voor je favoriete Avenger. Daarnaast zijn er ook nog takedowns te koop (speciale animaties voor je finishers) en nameplates en emotes. Wil je bijvoorbeeld de legendary outfit, epic takedown en legendary emote van Iron Man, dan kost je dat al snel 36 euro. Ongezien gewoon. Microtransacties zijn nu eenmaal een noodzakelijk kwaad om een online game die gemaakt is om jaren mee te gaan te onderhouden, maar niet in combinatie met de volle winkelprijs.
Naar mijn mening had Marvel’s Avengers dan ook een free-to-play multiplayer game moeten zijn met een singleplayer DLC beschikbaar in de shop. Zo had ik even kunnen proeven van de multiplayer en waarschijnlijk overtuigd geweest zijn door het leuke gevechtssysteem en de unieke speelstijl voor elk van mijn favoriete superhelden. Op dat punt zou ik zonder problemen 30 euro hebben neergeteld voor de singleplayer ervaring en veel tevredener naar mijn investering gekeken hebben. Wie weet, misschien kocht ik enkele maanden later ook nog wel een skin voor mijn favoriete Avenger.
Bovendien is de kans groot dat dit model effectief de toekomst van de game wordt. Eens de verkopen van de game tot niets gereduceerd worden is free-to-play gaan immers de meest winstgevende richting, want zo kan je een volledig nieuwe playerbase aantrekken. Een die maar al te graag skins of een battle pass koopt, “want de game is toch gratis”.
Marvel’s Avengers: Eindoordeel
Marvel’s Avengers weet duidelijk niet wat het nu eigenlijk wil en zolang uitgever Crystal Dynamics de knoop niet volledig doorhakt zal daar geen verandering in komen. De game heeft een fantastische, al zij het korte, singleplayer campaign die voor een ervaring zorgt die gelijk staat aan de beste MCU-films, maar valt al snel in herhaling op multiplayer vlak. Jammer, want niets is leuker dan in de huid kruipen van je favoriete Avenger.
Marvel’s Avengers is beschikbaar voor PC, PlayStation, Xbox en Stadia. Wij gingen zelf aan de slag met de PC-versie en gebruikten daarvoor de Gigabyte Aorus 5 gaming laptop, die zelfs op de hoogste instellingen geen probleem maakte van de game. Een controller is wel aan te raden, of je nu op PC of console speelt. Interesse in de game? Raadpleeg dan zeker Bol.com voor de laagste prijs.
