Last of Us Part II spoilervrije review: De beste PlayStation 4 game van deze generatie
The Last of Us Part II is er ein-de-lijk. Het probleem? Na vele uren met het spel te hebben doorgebracht, weet ik nog steeds niet hoe iemand een review kan schrijven die de game alle eer aandoet zonder de ervaring voor de lezer te verpesten. Vanaf het moment dat je het spel start komt je immers in een briljant verhaal terecht dat tot in de details absoluut geweldig is, maar tegelijkertijd ook emotioneel slopend. The Last of Us Part II gaat verder waar andere games het voor bekeken houden en het resultaat is beter dan we ooit voor mogelijk hielden. Stop dus maar met het lezen van deze review en koop de game meteen (en een PlayStation 4 indien nodig), want The Last of Us Part II moet je gewoon zelf ervaren.
The Last of Us Part II: Zeven jaar werk
Naughty Dog stond voor een hele uitdaging, want The Last of Us is nog steeds een van de meest populaire games van deze consolegeneratie en daar schud je dus niet zomaar een opvolger voor uit de mouw. Maar liefst zeven jaar duurde het uiteindelijk en het resultaat is een game die verder bouwt op de stevige basis van het origineel, maar ook een hoop verbeteringen toevoegt, waaronder aan het vechtsysteem dat een pak vloeiender aanvoelt dan in 2013.
The Last of Us Part II speelt zich vier jaar na de gebeurtenissen in de vorige game af en begint in het stadje Jackson, waar we oude bekenden opnieuw tegenkomen en kennis maken met nieuwe vrienden. Het merendeel van het verhaal speelt zich echter af in het nabijgelegen Seattle, want een enorme stad die buiten een leger van geïnfecteerden zo goed als volledig verlaten is maakt natuurlijk voor een betere spelomgeving.
Seattle ziet er prachtig uit en we krijgen nog meer details te zien van een wereld die ons zo aansprak in het eerste deel. Niet elke locatie is even uitgebreid te verkennen, maar dezelfde grimmige sfeer is steeds aanwezig. Vooral de kleine details zijn het bestuderen waard en deze zijn volop aanwezig. Elke gebied bestaat uit meerdere locaties die je overhoop kan halen in de zoektocht naar wapens, ammo en een selectie verzamelobjecten. Wie nauwkeurig kijkt vindt in elk gebied kleine verhaallijnen terug die de wereld invullen en tegelijkertijd bijdragen tot het ontwikkelen van de personages. Wil je dus de best mogelijke ervaring, dan raden we je aan om niet te snel te gaan.
De omgevingen zijn ook een stuk gevarieerder dan in de eerste game. Je sluipt niet langer door eindeloze kantooromgevingen vol met hetzelfde meubilair, maar krijgt voortdurend te maken met afwisseling, wat er voor zorgt dat ook de gevechten steeds anders aanvoelen.
Kleine verbeteringen, grote impact
Veel van onze favoriete verbetering in The Last of Us Part II hebben te maken met het verloop van de gevechten. In de originele game kon je vitamines verzamelen om bepaalde vaardigheden te verbeteren, maar deze keer investeer je ze in een bepaalde skill tree, zoals stealth, precision of explosives. Hoe meer je investeert, hoe beter de upgrades, maar dus ook hoe duurder. Dit geeft je de mogelijkheid om zelf te kiezen wat het beste bij je speelstijl past, want alles invullen zal moeilijk worden. Wapen upgrades zijn ook nog steeds van de partij en werken nog steeds via het verzamelen van bouten en moeren, die dan gebruikt kunnen worden om bijvoorbeeld een groter magazijn te maken. Verken je elk klein hoekje in de game, dan zal je snel de upgrades kunnen uitvoeren die je wil, maar ook hier moet je keuzes maken. Geweldig vonden wij de toevoeging van nieuwe explosieven, zodat je meer opties hebt dan enkel en alleen een molotovcocktail.
Ook door de wereld bewegen gaat net dat beetje vlotter. Zo kan je eindelijk springen en zijn er meerdere situaties waarin je een touw op de juist manier moet gebruiken voor je verder kan. Je kan deze keer ook onder objecten door kruipen, zoals bijvoorbeeld een geparkeerde wagen. Ook gaten in de muur houden je niet meer tegen. Zeer leuk allemaal als je van een stealth aanpak houdt.
(Soms te) gewelddadig
We kunnen er niet omheen: The Last of Us Part II is enorm gewelddadig. Dit hoort natuurlijk bij de sfeer van de game, maar het is enorm confronterend om iemand te lijf gaat met een machete of hen de keel over te snijden met een shiv en hen tegen de grond zien gaan om hen daarna nog een laatste adem van bloed te horen uitblazen. Waar de game echter net te ver gaat, is in het gebruik van honden door je tegenstanders die je vaak op gruwelijke wijze moet afmaken wanneer ze je ontdekken. Er zijn bovendien enkele andere momenten van nodeloos dierenleed die naar mijn mening geschrapt hadden mogen worden.
De verschillende omgevingen bieden genoeg variatie, maar stealth is vaak aan te raden omdat het minder chaotisch is. Persoonlijk kies ik liever voor de agressieve manier, maar dan moet je al eens sneller terug in de schaduwen duiken, want je vijanden zijn slim genoeg om je langs alle kanten te benaderen. Dat geldt natuurlijk enkel voor de menselijke tegenstanders, want je komt ook nog overal geïnfecteerden tegen, waaronder enkele nieuwe exemplaren.
Ongeziene toegankelijkheidsopties
Het verhaal is dus opnieuw ijzersterk, je hebt meer keuze in collectibles en wapens en het gevechtssysteem is er een pak vlotter op geworden. Toch moeten we nog een enorm belangrijke verbetering aanhalen, want The Last of Us Part II is een van de meest toegankelijke games die we ooit gezien hebben. In totaal heb je toegang tot meer dan 60 opties die je naar wens kan instellen. Denk bijvoorbeeld aan text-to-speech, ondersteuning voor kleurenblindheid, anti-motion sickness opties en veel, veel meer. Of je nu slechthorend bent of geen al te best zicht hebt, de kans dat een van de instellingen je zullen helpen is groot.
Persoonlijk hielpen de anti-motion sickness instellen mij enorm tijdens het spelen. Zo kan je bijvoorbeeld het field-of-view vergroten, waardoor de camera wat uitzoomt en de bewegingen van de personages minder extreem zijn. Voeg daar een aantal verbetering aan toe die met de bewegingen van de camera te maken hebben en ik moest me niet langer beperken tot sessies van maximum 30 minuten, zoals bij The Last of Us het geval was.
The Last of Us Part II: Eindoordeel
Het is moeilijk om iemand te overtuigen om The Last of Us Part II te spelen zonder het over het verhaal te hebben, maar weet dat deze sequel steeds genuanceerder wordt naarmate je verder komt in het spel en de visie van Naughty Dog duidelijk begint te worden. Fans van de eerste game zullen kennismaken met een opvolger die op alle vlakken beter is zorgt voor minstens 30 uur aan sensationeel spelplezier. Hoe je het ook draait of keert, The Last of Us Part II is een must-buy. Vandaag nog.
The Last of Us Part II is er ein-de-lijk. Het probleem? Na vele uren met het spel te hebben doorgebracht, weet ik nog steeds niet hoe iemand een review kan schrijven die de game alle eer aandoet zonder de ervaring voor de lezer te verpesten. Vanaf het moment dat je het spel start komt je immers in een briljant verhaal terecht dat tot in de details absoluut geweldig is, maar tegelijkertijd ook emotioneel slopend. The Last of Us Part II gaat verder waar andere games het voor bekeken houden en het resultaat is beter dan we ooit voor mogelijk hielden. Stop dus maar met het lezen van deze review en koop de game meteen (en een PlayStation 4 indien nodig), want The Last of Us Part II moet je gewoon zelf ervaren.
The Last of Us Part II: Zeven jaar werk
Naughty Dog stond voor een hele uitdaging, want The Last of Us is nog steeds een van de meest populaire games van deze consolegeneratie en daar schud je dus niet zomaar een opvolger voor uit de mouw. Maar liefst zeven jaar duurde het uiteindelijk en het resultaat is een game die verder bouwt op de stevige basis van het origineel, maar ook een hoop verbeteringen toevoegt, waaronder aan het vechtsysteem dat een pak vloeiender aanvoelt dan in 2013.
The Last of Us Part II speelt zich vier jaar na de gebeurtenissen in de vorige game af en begint in het stadje Jackson, waar we oude bekenden opnieuw tegenkomen en kennis maken met nieuwe vrienden. Het merendeel van het verhaal speelt zich echter af in het nabijgelegen Seattle, want een enorme stad die buiten een leger van geïnfecteerden zo goed als volledig verlaten is maakt natuurlijk voor een betere spelomgeving.
Seattle ziet er prachtig uit en we krijgen nog meer details te zien van een wereld die ons zo aansprak in het eerste deel. Niet elke locatie is even uitgebreid te verkennen, maar dezelfde grimmige sfeer is steeds aanwezig. Vooral de kleine details zijn het bestuderen waard en deze zijn volop aanwezig. Elke gebied bestaat uit meerdere locaties die je overhoop kan halen in de zoektocht naar wapens, ammo en een selectie verzamelobjecten. Wie nauwkeurig kijkt vindt in elk gebied kleine verhaallijnen terug die de wereld invullen en tegelijkertijd bijdragen tot het ontwikkelen van de personages. Wil je dus de best mogelijke ervaring, dan raden we je aan om niet te snel te gaan.
De omgevingen zijn ook een stuk gevarieerder dan in de eerste game. Je sluipt niet langer door eindeloze kantooromgevingen vol met hetzelfde meubilair, maar krijgt voortdurend te maken met afwisseling, wat er voor zorgt dat ook de gevechten steeds anders aanvoelen.
Kleine verbeteringen, grote impact
Veel van onze favoriete verbetering in The Last of Us Part II hebben te maken met het verloop van de gevechten. In de originele game kon je vitamines verzamelen om bepaalde vaardigheden te verbeteren, maar deze keer investeer je ze in een bepaalde skill tree, zoals stealth, precision of explosives. Hoe meer je investeert, hoe beter de upgrades, maar dus ook hoe duurder. Dit geeft je de mogelijkheid om zelf te kiezen wat het beste bij je speelstijl past, want alles invullen zal moeilijk worden. Wapen upgrades zijn ook nog steeds van de partij en werken nog steeds via het verzamelen van bouten en moeren, die dan gebruikt kunnen worden om bijvoorbeeld een groter magazijn te maken. Verken je elk klein hoekje in de game, dan zal je snel de upgrades kunnen uitvoeren die je wil, maar ook hier moet je keuzes maken. Geweldig vonden wij de toevoeging van nieuwe explosieven, zodat je meer opties hebt dan enkel en alleen een molotovcocktail.
Ook door de wereld bewegen gaat net dat beetje vlotter. Zo kan je eindelijk springen en zijn er meerdere situaties waarin je een touw op de juist manier moet gebruiken voor je verder kan. Je kan deze keer ook onder objecten door kruipen, zoals bijvoorbeeld een geparkeerde wagen. Ook gaten in de muur houden je niet meer tegen. Zeer leuk allemaal als je van een stealth aanpak houdt.
(Soms te) gewelddadig
We kunnen er niet omheen: The Last of Us Part II is enorm gewelddadig. Dit hoort natuurlijk bij de sfeer van de game, maar het is enorm confronterend om iemand te lijf gaat met een machete of hen de keel over te snijden met een shiv en hen tegen de grond zien gaan om hen daarna nog een laatste adem van bloed te horen uitblazen. Waar de game echter net te ver gaat, is in het gebruik van honden door je tegenstanders die je vaak op gruwelijke wijze moet afmaken wanneer ze je ontdekken. Er zijn bovendien enkele andere momenten van nodeloos dierenleed die naar mijn mening geschrapt hadden mogen worden.
De verschillende omgevingen bieden genoeg variatie, maar stealth is vaak aan te raden omdat het minder chaotisch is. Persoonlijk kies ik liever voor de agressieve manier, maar dan moet je al eens sneller terug in de schaduwen duiken, want je vijanden zijn slim genoeg om je langs alle kanten te benaderen. Dat geldt natuurlijk enkel voor de menselijke tegenstanders, want je komt ook nog overal geïnfecteerden tegen, waaronder enkele nieuwe exemplaren.
Ongeziene toegankelijkheidsopties
Het verhaal is dus opnieuw ijzersterk, je hebt meer keuze in collectibles en wapens en het gevechtssysteem is er een pak vlotter op geworden. Toch moeten we nog een enorm belangrijke verbetering aanhalen, want The Last of Us Part II is een van de meest toegankelijke games die we ooit gezien hebben. In totaal heb je toegang tot meer dan 60 opties die je naar wens kan instellen. Denk bijvoorbeeld aan text-to-speech, ondersteuning voor kleurenblindheid, anti-motion sickness opties en veel, veel meer. Of je nu slechthorend bent of geen al te best zicht hebt, de kans dat een van de instellingen je zullen helpen is groot.
Persoonlijk hielpen de anti-motion sickness instellen mij enorm tijdens het spelen. Zo kan je bijvoorbeeld het field-of-view vergroten, waardoor de camera wat uitzoomt en de bewegingen van de personages minder extreem zijn. Voeg daar een aantal verbetering aan toe die met de bewegingen van de camera te maken hebben en ik moest me niet langer beperken tot sessies van maximum 30 minuten, zoals bij The Last of Us het geval was.
The Last of Us Part II: Eindoordeel
Het is moeilijk om iemand te overtuigen om The Last of Us Part II te spelen zonder het over het verhaal te hebben, maar weet dat deze sequel steeds genuanceerder wordt naarmate je verder komt in het spel en de visie van Naughty Dog duidelijk begint te worden. Fans van de eerste game zullen kennismaken met een opvolger die op alle vlakken beter is zorgt voor minstens 30 uur aan sensationeel spelplezier. Hoe je het ook draait of keert, The Last of Us Part II is een must-buy. Vandaag nog.
